آب کمیاب در تهران هدر می‌رود

نادر کریمی*
آباد کردن و ساختن ناگهانی نیست، سالیان سال طول می‌کشد که اقلیمی دگرگون شود تا قابل زیست گردد. همانطور از آبادانی به خرابی یا از ویرانی به آبادانی تغییر یابد.
اگرچه ایران کشوری چهار فصل است اما تابستان‌های آن طولانی و میزان بارندگی در آن از میانگین بارندگی دنیا بسیار پایین‌تر است. ایران در منطقه‌ای نیمه‌خشک قرار دارد و میانگین بارش و بارندگی در آن ۲۶۰میلیمتر در سال است و این میزان بارندگی اگر مدیریت و آبخوان نشود با کمترین بهره‌برداری و بهره‌وری از بین می‌رود و این در حالی است که میانگین بارندگی دنیا ۸۰۰میلیمتر در سال بوده و قابل مقایسه با کشور ما نیست. هر مدیر و مسوولی که در راس کار قرار می‌گیرد باید این مهم را بداند و برنامه مواجهه با آب و مدیریت آب از سطح خرد تا کلان براساس نقش سازمان خود را در دستور کار قرار دهد.
متاسفانه چون گروهی از مدیران در ایران براساس لیاقت و توانایی و دانش در جایگاه مدیریت قرار نمی‌گیرند، توانایی اداره و مدیریت سازمان متبوع خود را براساس میانگین‌های علم مدیریت ندارند و بیشتر درگیر حاشیه‌ها می‌شوند. با این توضیحات چندین‌بار است که در رسانه‌های مختلف مجازی و نوشتاری راهکارهایی به دفتر شهردار تهران و اداره کل محیط‌زیست ارسال کرده‌ام و متاسفانه منجر به پاسخ و اقدام عملی نشده است.
آب‌های جاری در فصل بارندگی دانه‌های مرواریدی هستند که هیچ بازاری امکان قیمت‌گذاری روی آن را ندارد، این آب‌های سرگردان و رها در فصل بارش سیل و ویرانی به همراه دارند که باید در حوضچه‌ها، انبار‌ها و استخرهای مخصوص جمع‌آوری شوند و در فصل گرما و بی‌آبی مورد استفاده قرار بگیرند، یا برای حفظ تراز آب‌های زیرزمینی به داخل زمین هدایت شوند.
آب یکی از عناصر غیرقابل تولید است و چنانچه چرخه آن آسیب ببیند به بحران‌های چندجانبه و چند شاخه منجر می‌شود که انتهایش نابودی است. چندین نوبت است که به دفتر شهردار تهران و شهرداری مناطق مکاتبه شده که آبیاری درختان حتما در موقع بارندگی می‌تواند نقش بارزی در اثربخشی و بهره‌وری استفاده از آب را به همراه داشته باشد که تنها پاسخی که تاکنون دریافت شده اعلام مشکل به شهردار از طرف مسوول دفتر نامبرده بوده است. ایران در معرض خطر جدی است. ما نیاز به یک انقلاب فکری و فرهنگی داریم.
* روزنامه‌نگار و کنشگر محیط‌زیست