انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی

یک روز پس از سوء قصد به جان آیت‏الله خامنه‏ای در ششم تیرماه ۱۳۶۰، در ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه شامگاه روز یکشنبه هفتم تیرماه ۱۳۶۰، جلسه‏ای در سالن اجتماعات دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی واقع در سرچشمه تهران برگزار شد‌. بحث روز درباره تورم بود اما عده‏ای از اعضا خواستند درباره انتخابات ریاست جمهوری نیز صحبت شود‌. شهید بهشتی سخنانش را با این جملات آغاز کرد: «بار دیگر نباید اجازه دهیم استعمارگران برای ما مهره‏سازی کنند و سرنوشت مردم ما را به بازی بگیرند و‌.‌.‌.» این آخرین کلمات آن بزرگوار بود که از لبان حقگوی ایشان بیرون تراوید‌. ناگهان انفجاری مهیب روی داد و در کمتر از ثانیه‏ای، از سالن اجتماعات حزب جمهوری اسلامی جز تلی از خاک، چیزی نماند‌. فاجعه انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی در تهران و شهادت مظلومانه ۷۲ تن از برجستگان و نیروهای لایق و کارآمد انقلاب و در راس آنها شهید مظلوم آیت‏اللَّه بهشتی از سوی سازمان جهنمی منافقین، عکس‏العمل استکبار جهانی و عوامل داخلی آنها در قبال برکناری بنی‏صدر خائن و حذف ضدانقلاب از صحنه سیاسی کشور توسط مسوولان نظام اسلامی بود‌. عوامل این جنایت بزرگ معتقد بودند که در اثر کشتار مسوولان عالی‏رتبه، اوضاع کشور به هم می‏ریزد و انقلاب اسلامی از بین خواهد رفت ولی به کوری چشم دشمن، انقلاب ما پایدارتر شد و هیچ‌گونه تزلزلی در ارکان نظام به وجود نیامد‌. در انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی علاوه بر آیت‌اللَّه بهشتی، تعداد زیادی از وزرای کابینه و نیز نمایندگان مجلس شورای اسلامی به شهادت رسیدند‌. حضرت امام‌خمینی(ره) پس از این حادثه فرمودند: «ملت ایران در این واقعه، ۷۲ نفر به عدد شهدای کربلا را از دست داد‌. بهشتی خار در چشم دشمنان اسلام بود.»