این همه توصیه‌های خوب!

مجید عابدینی‌راد- سر شب رضا آمد. نرسیده بساط چای و شیرینی را چیدم و گفتم: رضا ببین ترامپ هنوز به کاخ سفید نرفته بود که من و تو کلی راجع به مسائل و مشکلات ایران با هم حرف می‌زدیم، به خصوص در مورد اقتصاد نفس‌بریده…
رضا پرید وسط حرفم و گفت: والا تا اون‌جا که یادمه ما که پامون توی سیاست و بازی‌های پشت پرده نیست و به قول معروف نه سر پیازیم و نه ته پیاز، به عقل خودمون که رجوع می‌کنیم، حرف و نظر و راهکارهایی قبل از این بحران به ذهن‌مون می‌رسید که نمی‌دونم چرا به ذهن مسوولان نمی‌رسید و خنده‌دارن که هنوزم رییس‌جمهور قبول نداره که بحران داریم.
سیگاری روشن کردم و گفتم: شاید هم مسوولان عملا نتونستن به این همه توصیه‌های خوب عمل کنن. چقدر داد و هوار از بالا رفتن نقدینگی‌ها توی جامعه راه انداختیم و به دولت که خودش خدای رشد این پدیده هست گوشزد کردیم و دیدی چطور نشنیده بی‌خیال جهش ارزی در پیش‌رو از روشون عبور کردن!؟
هی گفتن ذخایر ارزی کشور کفاف همه نیازهای جامعه رو می‌ده! ملت آسوده بخوابید که اوضاع درسته!
رضا یک قلوپ از چایش رو خورد و گفت: درسته، راه پیش آمدن التهاب ارزی رو خود دولت با دست‌های از پشت بسته و بی‌اراده بانک مرکزی رقم زد! این‌رو همه می‌دونن! تازه برای رکود و بیکاری هم کم راه‌حل ندادیم ولی کو گوش شنوا؟
پکی به سیگارم زدم و گفتم: چقدر گفتیم اصلاح به موقع نظام بانکی رکود رو کاهش میده و فضای کسب‌وکار رو بهبود می‌ده! مگه به‌خرج‌شون رفت؟!
رضا گفت: تازه با انجام ندادن و به تعویق انداختن این کار خودشون جلوی سرمایه‌گذاری‌های خارجی و ورود تکنولوژی‌های نوین به ایران رو گرفتن! مجلس هم توی همه این مسائل و کمبودها کاری که نکرد هیچ، تازه بازدارنده هم شد!
سری تکان دادم و گفتم: درست میگی! دو سال پیش خود همین نماینده‌ها دولت رو در چند مورد مکلف به قیمت‌گذاری‌های دستوری کردن و تازه راه رسیدن به درآمدهای مالیاتی بیشتر رو هم به روش بستن!
بالا بردن حقوق کارمندها در حد ۲۰ درصد هزینه‌های زیادی برای دولت به وجود آورد! خلاصه منابع زیادی رو با طرح‌های مجلس دولت از دست داد!
رضا در حالی که خودش رو برای رفتن آماده می‌کرد گفت: عابد انگار ما دو تا منطق اقتصادی رو از خیلی از دکترنماهایی که صلاحیت همگی‌شون از پیش تعیین شده و کار مملکت رو به اینجا رسونده بهتر می‌فهمیم!
تو فکر بودم به رضا بگویم همه مشکلات را هم نباید به گردن دکترنماها انداخت که او داشت ‌از پله‌ها پایین می‌رفت!