دورکاری پر ….!

فراخوان وزارت کار برای بازگشت کارمندان دورکار خود به محل کار را شاید بتوان نقطه پایانی بر طرحی خواند که این وزارتخانه خود دستگاه پیشنهاددهنده آن به دولت بوده است. طرحی که در سال گذشته پس از تصویب آن در دولت به ۲۹ دستگاه دولتی ابلاغ شد و در این میان وزارتخانه مبدع طرح برای نشان دادن حسن‌نیت خود ۵۰ درصد کارکنانش را راهی خانه کرد تا آنها از راه دور و در خانه کار اداری‌شان را انجام دهند. حالا ادغام وزارتخانه‌های تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم بهانه‌‌ای دیگر برای فراخوان این وزارتخانه ادغامی برای کارکنان خانه‌نشینش شده است تا به خاطر نیاز به نیروهای دورکار در وزارتخانه‌ جدید، پرونده اجرای طرح دورکاری کارکنان دولت در این وزارتخانه برای همیشه بسته شود، حالا بماند ۲۹ دستگاه دیگر دولتی که هیچ‌ کدام به شدت وزارت کار کارکنانشان را منزل‌نشین نکردند و به نوعی استقبال چندانی از این طرح نداشتند. با تعطیلی دورکاری وزارتخانه پیشنهاددهنده و اجراکننده این پرسش مطرح می‌شود تا کی باید تاوان اجرا و پایان طرح‌‌هایی را بدهیم که کار کارشناسی چندانی روی آن نمی‌شود، نظیر آنچه در ایجاد وزارتخانه رفاه و تامین اجتماعی شاهد آن بودیم که پس از مدت‌‌ها کار، صرف وقت و هزینه زیاد وزارتخانه‌ای متولد می‌شود اما دیرزمانی طول نمی‌کشد که وزارتخانه جدید ملغی و در وزارتخانه‌های دیگر ادغام می‌شود. طرح‌های غیر‌کارشناسی شل‌کن و سفت‌کنی که تبعات آن تنها تحمیل هزینه‌های مادی و معنوی بر دوش مردم است.