سیاست‌های غلط جان نحیف تولید را می‌گیرد

آریا صادق‌نیت حقیقی* مشکلات تولید در کشور ما مشکلات قدیمی محسوب می‌شود که هرساله به‌شدت آن افزوده می‌شود و عرصه را بر تولیدکنندگان تنگ‌تر و جان آن را نحیف‌تر می‌کند. یکی از مشکلاتی که تولیدکنندگان طی چندسال اخیر به‌شدت با آن مواجه بوده‌اند و در سال‌جاری نیز با شدت بیشتری با آن روبه‌رو خواهند شد، سرمایه در گردش است. در تمام دنیا اگر نقدینگی افزایش پیدا می‌کند، کشورها سعی می‌کنند که این نقدینگی را به‌سمت تولید سوق دهند تا هم از ایجاد تورم پیشگیری به عمل آورند و هم اینکه سبب رونق تولید و اقتصاد خود شوند بنابراین در هیچ کشور توسعه‌یافته‌ای شاهد نیستیم که افزایش نقدینگی اثرات تورمی به‌همراه داشته باشد و با در اختیار گذاشتن نقدینگی در خدمت کارفرما و تولید، رونق را برای اقتصاد خود به ارمغان بیاورند اما در ایران به‌صورت کاملا برعکس عمل می‌شود و با دادن نقدینگی در قالب یارانه به مردم، روحیه تن‌پروری را پرورش می‌دهیم، این در حالی است که این‌گونه یارانه‌دادن و تزریق نقدینگی به هیچ‌وجه سبب خلق ارزش، ایجاد ارزش‌افزوده و رونق تولید و اقتصاد نمی‌شود. این‌گونه به‌نظر می‌رسد که ما با لجاجت قصد داریم برعکس مردم دنیا عمل کنیم و به کسب تجربه‌های اشتباه خود همچنان ادامه دهیم. با این سیاست‌هاست که قیمت تمام‌شده تولید به‌صورت مدام برای تولیدکننده در حال افزایش است و سرمایه‌گذار به‌جای تشویق در حال تنبیه‌شدن است و جالب توجه آن است که سال را «سرمایه‌گذاری برای تولید» نامگذاری می‌کنیم اما شاهد هستیم تمام سال‌هایی که شعارهایی را برای حمایت از تولید سر داده‌ایم، در عمل در این راستا گام برنداشته‌ایم. شرایطی ایجاد کرده‌ایم که سرمایه‌ها می‌گریزند. باید متوجه این موضوع بود که سرمایه ترسو است و اگر احساس امنیت نداشته باشد، می‌گریزد و در کشور تمام شرایط برای فرار سرمایه‌ها مهیاست.
سرمایه‌گذاری زمانی به‌درستی انجام می‌گیرد که امنیت سرمایه‌گذاری حفظ شود و زیرساخت‌های برق، آب و گاز آن تامین باشد، این در حالی است که در سال‌های گذشته اگر تولیدکنندگان مشکل تامین برق و گاز داشته‌اند، امسال با مشکل آب نیز مواجه خواهند بود. سال گذشته تولیدکنندگان بین 60 تا 70روز کاری را به‌دلیل ناترازی‌های انرژی از دست دادند و بابت این موضوع زیان تولیدکنندگان روزانه 8‌هزار ‌میلیارد تومان(همت) برآورد شده است. این‌گونه به نظر می‌رسد که با توجه به شرایط کنونی، در سال‌جاری اوضاع بدتری برای تولیدکنندگان قابل‌تصور خواهد بود.
در چنین شرایطی که گرفتار افزایش نقدینگی و تورم و بی‌ارزش شدن پول در کشور شده‌ایم، مانند برخی کشورهای قدرتمندی که به عمد پول داخلی خود را تضعیف می‌کنند تا در قبال آن از صادرات بهره‌مند شوند و حتی در این راستا با یکدیگر به رقابت می‌پردازند، ما نیز می‌توانستیم در این راستا گام برداریم اما از این شرایط پیش‌آمده، هیچ بهره‌ای نمی‌گیریم و باتوجه به بی‌ارزش شدن پول داخلی از فرصت صادرات نیز بی‌بهره‌ایم؛ در همه جای دنیا تشویق صادرکنندگان مرسوم است و ما نیز پیشتر از این برای صادرات، جوایز صادراتی در نظر می‌گرفتیم اما هم‌اکنون عملکرد دولت‌ها به‌گونه‌ای است که جریمه صادراتی برای صادرکنندگان در نظر می‌گیرند، زمانی که تولیدکننده باید با قیمت دلار آزاد تولید کند اما به نرخ ارز دولتی آن را برگرداند، هیچ انگیزه صادراتی برای تولید و صادرات باقی نمی‌ماند بنابراین با چنین رویکردهایی به‌‌نظر می‌رسد که ما خود دشمن خود هستیم و نیاز به هیچ دشمن خارجی نداریم و با این عملکردها اساس تولید و اقتصاد را از بین می‌بریم.
* مدیرعامل شرکت قم آلیاژ