معراج

مهمان امروز: نادر نادرپور

نادر نادرپور از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. او فرزند «تقی میرزا» از خاندان نادری‌پور (افشار) از نوادگان رضا قلی میرزا پسر ارشد نادرشاه افشار بود. نادرپور پس از به پایان رساندن دوره دبستان در کرمان به تهران رفت و دوره متوسطه را در دبیرستان ایرانشهر تهران تمام کرد و در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. در سال ۱۳۳۱ پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشته‌ زبان و ادبیات فرانسه به تهران بازگشت. وی از سال ۱۳۳۷ به مدت چند سال در وزارت فرهنگ و هنر در مسوولیت‌های مختلف به کار مشغول بود.
نادرپور در سال ۱۳۴۶ در کنار تعدادی از روشنفکران و نویسندگان مشهور در تاسیس کانون نویسندگان ایران نقش داشت و به عنوان یکی از اعضای اولین دوره هیات دبیران کانون انتخاب شد.
نادرپور به زبان فرانسه آشنایی کامل داشت و شعرها و مقاله‌هایی را به زبان فارسی ترجمه کرد.
نادرپور پس از انقلاب ایران به آمریکا رفت و تا پایان عمر در این کشور به سر برد. وی سرانجام روز جمعه ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لس‌آنجلس درگذشت.
مجموعه شعرهای او عبارتند از: «چشم‌ها و دست‌ها»، «دختر جام»، «شعر انگور»، «سرمه خورشید»، «اشعار برگزیده»، «برگزیده اشعار، گیاه و سنگ نه، آتش» و «‌از آسمان تا ریسمان». از آثار ترجمه شده توسط او می‌توان به اشعار هوهانس تومانیان و هفت چهره از شاعران معاصر ایتالیا اشاره کرد.

پنجره بسته را به مشت شکستم
در نفس تند آفتاب نشستم
تیغه پولادی گداخته‌ای را
محکم بر سینه برهنه نهادم
روزنی از سینه قلب گشادم
شاهرگش را به یک نهیب گسستم
فریادم از گلوی خشک گذر کرد
فریادم کوه را برید و تراشید
قلبم را چون تفی به خاک فکندم
خونم فواره زد به صورت خورشید