گلوله‌هایی که صورت و گوش ترامپ را خراش داد !

دکتر صلاح‌الدین هرسنی*
می‌گویند که ترامپ کمی خوش‌شانس بود که به سرنوشت «جان اف کندی» یا «رونالد ریگان» دچار نشد چراکه «لی‌هاروی اسوالد» ضارب کندی ابتدا به پشت او شلیک کرد که گلوله از گلویش بیرون آمد و یک‌بار هم به سرش شلیک کرد و نیم ساعت بعد خبر رسید که درگذشت. شلیک گلوله (جان هینکلی) ضارب ریگان هم فقط به جراحت ریه و بستری شدن کوتاه او در بیمارستان منجر شد و در واقع شانس با او یار بود که زنده ماند اما شلیک گلوله‌های ناگهانی «توماس متیو کروکس» در روز شنبه ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۴ آن هم در جریان یک سخنرانی در ایالت پنسیلوانیا سطحی و فقط بخشی از صورت و قسمت بالایی گوش سمت راست ترامپ را خراش داد. به واقع گلوله‌ها از بیخ گوش او رد شدند. به این ترتیب ترامپ از این سوءقصد جوان 20ساله‌ای که گفته می‌شود منتسب به «انتیفا» یعنی یک جنبش سیاسی چپ‌گرا با ادعای عقاید ضدفاشیستی و ضد‌نژادپرستی در ایالات‌متحده آمریکاست جان سالم به در برده و همچنان امیدوار است که بتواند «جو بایدن» را هم در انتخابات شکست دهد و بار دیگر به کاخ سفید راه یابد. حال در این سوء‌قصد و ترور عقیم پای این پرسش برای افکار عمومی جهان به میان می‌آید که برنده این سوء‌قصد چه کسی است و چه جریانی در ایالات‌متحده آمریکا از این سوء‌قصد سود خواهد برد؟
تاریخ سوء‌قصد‌های اینچنینی در ایالات‌متحده آمریکا نشان می‌دهد که نتیجه نه به نفع ضارب و جریان منتسب به او بلکه به نفع مضروب و جریان متبوع او تمام خواهد شد. بهترین نمونه و مصداق برای درستی این ادعا مربوط به ترور ریگان بعد از سه ماه ورود به کاخ سفید یعنی در تاریخ ۳۰ مارس سال ۱۹۸۱ است که منجر به محبوبیت و پیروزی دوباره قاطع او و جمهوریخواهان در انتخابات 1984شد. برنده این سوء‌قصد کنونی هم ترامپ است به ویژه در ایالتی که جمهوریخواهان در آن رای ندارند و یکی از پایگاه های سنتی حزب دموکرات آمریکاست. به این ترتیب این سوء‌قصد و ترور ناموفق به دنبال پیروزی ترامپ در رای دیوانعالی و درخشش در راند اول مناظره با بایدن، موجب محبوبیت بیشتر او خواهد شد و نتیجه انتخابات ماه نوامبر 2024 را همچون نتیجه انتخابات نوامبر 1984 به نفع جمهوریخواهان تغییر خواهد داد. هم‌اینک و بعد از اولین لحظات این سوء‌قصد نشانگان و قرائنی در محبوبیت و پیروزی قاطع ترامپ در آینده رقابت‌های انتخاباتی پدیدار شده است و به واسطه همان نشانگان می‌توان گفت که ترامپ پیروز انتخابات 2024 در نظام سیاسی ایالات‌متحده آمریکا خواهد شد.
اولین نشانه خشونتی است که جامعه سیاسی آمریکا آن را برای رسیدن به کاخ سفید بر نمی‌تابد، به ویژه آنکه گفته می‌شود که «توماس متیو کروکس» ضارب ترامپ از ایالت پنسیلوانیا برای حزب دموکرات نام‌نویسی کرده و اقدام او هم نه از روی روان‌پریشی و مبتلا بودن به بیماری روانی بلکه عامدانه، هدفمند و یک عمل سیاسی محض و به نفع حزب جمهوریخواه محسوب و تفسیر می‌شود.
دومین نشانه اعتماد‌به‌نفسی است که در سیمای ترامپ بعد از ترور ناموفق به نمایش در‌ آمد. بروز چنین اعتماد‌به‌نفسی را می‌توان نشانه‌ای برای ملی‌گرایی و هویت‌گرایی آمریکایی دانست که مدت‌های مدید و دیر بازی از سوی نخبگان و ساختار جامعه نخبه‌گرای آمریکا فراموش شده بود. به واقع نمایش این اعتمادبه‌نفس چیزی جز بیان مجدد آرزو‌ها و تلاش برای تحقق وعده بازگشت عظمت رویا‌های آمریکایی نیست. هر‌چند ممکن است برخی دموکرات‌ها به همراه مخالفان ترامپ را نماد طنز و کمدی در دموکراسی و مردم‌سالاری جعلی بدانند. ترامپ تلاش دارد که از رهگذر باز تولید ناسیونالیسم و هویت‌گرایی، زمینه را برای ایجاد همرنگی اجتماعی فراهم کند. حالا نمایش این اعتمادبه‌نفس بیش از همه به زیان «بایدن» خواهد بود که گفته می‌شود سالخورده و هم‌اینک نیز بیشتر از گذشته دچار گیجی و حواس‌پرتی و در نتیجه نشانه‌ای برای ننگ و مایه وهن آمریکای عصر حاضر است.
با این همه و جدای از محبوبیتی که این سوء‌قصد برای ترامپ دامن می‌زند، از آن‌سو همین سوء‌قصد موجب تعادل الگو‌های رفتاری ترامپ در آینده رفتار‌های سیاسی او خواهد شد. به واقع چنین سوء‌قصدی متضمن گرفتن درس عبرتی از سوی ترامپ خواهد شد و او را متوجه این نکته می‌سازد که خطر برای او همچنان در کمین است و اگر او بخواهد به رادیکالیسم در الگو‌های رفتاری خود ادامه دهد، چه بسا که ممکن است ضارب این‌بار نه (توماس متیو کروکس) آن جوان 20ساله ایالت پنسیلوانیا بلکه ممکن است همانند ضارب جان اف کندی یعنی «لی‌هاروی اسوالد» باشد که گلوله‌اش نه موجب خراش گونه و گوش ترامپ بلکه به گونه‌ای که از گلویش بیرون آید و در مغزش فرو رود.
*کارشناس و تحلیلگر ارشد
مسائل بین‌الملل