آبراه خشایارشا در یونان

هشتم ماه می ‌سال ۲۰۰۱ گروه باستان‌شناسان انگلیسی، ایتالیایی و یونانی اعلام کردند که آبراه خشایارشا را که در سال ۴۸۰ پیش از میلاد در خاک یونان ساخته شده بود کشف کرده‌اند. (کسانی که خبر این کشف و جزییات این اقدام خشایارشا را در رسانه‌های غرب دیده بودند متوجه شده‌اند که مضمون فیلم «۳۰۰» ساخت سال ۲۰۰۶ جعلی و نادرست بوده است. در حمله نهایی به نیروهای لئونیداس پادشاه اسپارت در ترموپیل در همان سال و پیش از ساخته شدن این آبراه، هزار مرد پکتیایی از ارتش ایران شرکت داشتند. این مردان از ایالت کوهستانی پکتیای ایران خاوری بودند که جمعیت زیادی نداشت و امروز هم که در افغانستان واقع شده است به علت کوهستانی بودن کم جمعیت است. به علاوه، به کار بردن ده‌ها هزار نیرو در تنگه ترموپیل، امکان‌پذیر نبوده است و مغایر فرضیه‌های نظامی ژنرال کلازویتس آلمانی است.)
خشایارشا (پسر آتوسا دختر کوروش بزرگ که نام او در غرب Xerxes نوشته می‌شود) در جریان لشکرکشی خود به اروپا، برای تسهیل عبور کشتی‌های نظامی ایران از یک سوی شبه جزیره به سوی دیگر آن، آن آبراه را ساخته بود که به مروز زمان در زیر خاک پنهان شده بود. باستان‌شناسانی که این آبراه را کشف کرده‌اند گفته‌اند که مهارت مهندسان آن زمان در ساختن این آبراه دست کمی از امروز نداشته است.
عرض آبراه در قسمت زیرین کمتر از بالا بوده و دو کشتی به راحتی از کنار هم می‌توانستند عبور کنند. طول این آبراه ۱۶۰۰ متر و عرض آن در بالا ۳۴ متر بوده است.
خشاریارشا متولد سال ۵۱۹ پیش از میلاد در سال ۴۸۶ پیش از میلاد بر جای پدرش داریوش بزرگ نشست و تا زمان مرگ (سال ۴۶۵ پیش از میلاد) به مدت ۲۱ سال پادشاهی کرد. او بود که عنوان شاهنشاه را برای پادشاهان ایران رسمی ساخت و شاهنشاه در آن زمان یعنی رییس ملل. کوروش بزرگ خود را رییس‌= بزرگ جامعه مشترک‌المنافع = ملل می‌دانست. وی معتقد به اتحاد ملل و وجود یک داور و حاکم ارشد بود که ناظر بر روابط این ملل (ملل متحده) باشد و حرف آخر را بزند.