آثار تهمینه میلانی‌ کپی است

آثار سینمایی تهمینه میلانی همواره با حرف و حدیث همراه بوده است. حرف و حدیث‌هایی نه پیرامون نقد اثر و قوت فیلم‌های ساخته شده توسط او، بلکه به خاطر حواشی حضور او در جریان رونمایی از آثار سینمایی یا سخنرانی‌هایی پیرامون آن.
دو سالی است که میلانی علاوه بر حضور در سینما قصد کرده سری هم به دنیای نقاشی بزند. از همان ابتدا تصور می‌شد حضور او در این حوزه بدون حرف و حدیث نباشد و این پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمد.
اما شاید کسی خیال نمی‌کرد وصله کپی‌کاری به خانم کارگردان بچسبد. سال گذشته که اولین نمایشگاه نقاشی میلانی برگزار شد چند تن از دانشجویان رشته نقاشی جلوی در نمایشگاه میلانی تجمع کردند؛ تجمعی که با برخورد قهری میلانی همراه بود. بعد از این تجمع بود که توجه‌ها به نمایشگاه میلانی جلب شد. از طرف دیگر هنرمندی که آثارش توسط میلانی کپی شده بود از ماجرا خبردار شد و واکنش نشان داد. میلانی هم وقتی عرصه را تنگ دید از صاحب اثر عذرخواهی کرد اما نپذیرفت به عمد تابلوی او را کپی کرده است.
همانطور که انتظار می‌رفت نمایشگاه تازه او نیز با کنجکاوی علاقه‌مندان نقاشی به اصالت آثار او آغاز شد. کنجکاوی‌ای که نهایتا به نتیجه رسید و امروز ثابت شده که آثار تازه میلانی هم کپی است. هرچند او بازهم در مقابل این ادعا تمام‌قد ایستاده و از اصالت نقاشی‌هایش دفاع می‌کند.
آثار میلانی کپی است
شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه‌ها به دلیل بررسی تخلف گالری آریانا و مسایل مربوط به نمایشگاه «آن دیگری» از آثار تهمینه میلانی، جلسه گذاشت و در این مورد تصمیماتی اتخاذ کرد.
شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه‌ها با حضور ‌هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اردشیر میرمنگره معاون هنری اداره کل هنرهای تجسمی در اداره کل هنرهای تجسمی برگزار شد.
با استناد به ماده ۱۰ فصل سوم آیین‌نامه صدور اجازه تاسیس، انحلال و نظارت بر فعالیت نگارخانه‌ها مصوب ٢٣ بهمن ۹۷ پس از بازبینی آثار به نمایش درآمده نمایشگاه «آن دیگری» از تاریخ هفتم لغایت ٩ اردیبهشت ٩٨ در گالری آریانا، اعلام کرد که این مجموعه از منظر هنرهای تجسمی قابل تامل نیست و صرفا جستارهای شخصی در این حیطه است.
شورا درباره کپی بودن آثار نمایشگاه «آن دیگری» مستفاد از ماده دو قانون آیین دادرسی مدنی، در خصوص داشتن سمت برای شاکی، تصمیم‌گیری را منوط به شکایت شاکی خصوصی و صاحب اثر دانست و در مورد نحوه فعالیت گالری آریانا اعلام کرد که مدیر گالری آریانا، قواعد حرفه‌ای را در تشخیص اصالت و کیفیت آثار به درستی انجام نداده و رعایت نکرده است و به دلیل عدم دقت و سهل‌انگاری در انتخاب آثار در وهله نخست با توجه به سابقه پیشین گالری، با رعایت تخفیف، تذکر کتبی به او داده و در پرونده گالری مذکور درج خواهد شد.
در پایان شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه‌ها از مدیران گالری‌ها درخواست کرد تا در تشخیص اصالت و کیفیت آثار، قواعد حرفه‌ای و هنری را رعایت کنند و دقت عمل بیشتری به کار ببرند زیرا تاثیر یک بی‌دقتی و اشتباه، بازخوردهایی را از جمله بی‌اعتمادی جامعه هنری به یک گالری خاص و حاشیه‌سازی در عرصه هنرهای تجسمی در پی خواهد داشت.
توضیح خانم کارگردان
دوستان عزیز! خواسته‌اید که در‌باره حواشی نمایشگاه دوم نقاشی‌ام صحبت کنم. برای روشن شدن و دفع ادعاهای مسموم چند پست خواهم گذاشت‌. نمایشگاه در گالری آریانا از بزرگ‌ترین گالری‌های تهران با چهل نقاشی از من، از تاریخ ۶ تا ۹ اردیبهشت به مدت ۴ روز جهت بازدید علاقه‌مندان به نمایش درآمد. متاسفانه آقایی به نام کاوه نجم‌آبادی که از دوستان آقای محسن پرورش محسنی با اسم جعلی (الف‌/‌پ) در رسانه و خانمی که مدیر گالری ایوان هستند در روز اول که مخصوص مهمانان دعوتی بود، بدون دعوت وارد نمایشگاه شد و با فیلمبرداری و عکاسی عجولانه نمایشگاه را ترک کرد از فردای آن روز کم‌کم توطئه‌ها شکل گرفت. از جمله، حمله به سایت گالری آریانا و صفحه من در اینستاگرام و سایت و دفتر هنرهای تجسمی در ارشاد! اعتراض این گروه که معتقدند فیلمساز نباید نمایشگاه بگذارد به جایی نرسید و ارتباط دوسویه به زیباترین شکل‌ با مخاطبان نمایشگاه برقرار شد. نمایشگاه که تمام شد هجمه‌ها با نفرت تمام با کمک لشکر سایبری با زدن اتهام به کپی بودن ایده نقاشی هجوم که پوستر نمایشگاه هم بود، شدت گرفت. جالب اینکه عنوان شد این نقاشی کپی از نقاشی یک خانم جوان هنرمند به نام معصومه مهدی‌زاده است که موضوع کودک‌آزاری رابه نمایش گذاشته‌اند. ایشان به طور اتفاقی هم‌دانشکده‌ای فرد برهم زننده نمایشگاه قبلی من هم هستند! هتاکان در مورد اینکه من چطور به آرشیو ایشان دسترسی داشتم، توضیحی نداشتند که اگر هم داشتند فرقی نمی‌کرد، زیرا نه طرح، نه فرم، نه بافت و نه موضوع دونقاشی شباهتی به هم ندارند. همانطور که همگی می‌دانیم المان دست و مشت صدها سال است که به عنوان سمبل خشونت مورد استفاده همه هنرمندان و روزنامه‌نگاران قرار می‌گیرد و در انحصار هیچ‌کس نیست.
گرچه در هر دو نقاشی‌، از دست و صورت برای انتقال خشونت استفاده شده است، اما موضوع یکی کودک‌آزاری است و دیگری خشونت و تهدید و فشار علیه زن. شما را رجوع می‌دهم به هزاران نقاشی و عکس در مورد خشونت که در فضای مجازی و اینترنت به وفور موجود است. اغلب آنها تصویر دست خشونت‌گر و بدن و صورت خشونت‌دیده را نمایش می‌دهند‌. از آنجا که برای نمایش خشونت با قوانین ایران امکان استفاده از بدن زن و کودک وجود ندارد، طبعا هنرمند محدود به نمایش دست است و هیچ‌کس صاحب این ایده نیست و می‌توان هزاران عکس، نقاشی و فیلم از آن به تصویر کشید. بنابراین می‌بینید که هدف این افراد هتاک تنها ترور شخصیت من است که در میان عده‌ای محبوبیت دارم‌. هدف ایشان قطع این رابطه سالم است و بس.