آخرین تقاضا

می‌توان گفت اکثریت جامعه نگران و بدون اطمینان به آینده اقتصادی خود مخصوصا از لحاظ تامین مخارج معقول زندگی روزمره هستند و با امیدی اندک به برنامه‌های دولت در مسیر ثبات قیمت‌ها، شغل‌آفرینی از طریق واگذاری پروژه‌های مختلف به بخش خصوصی، اصلاح روابط بین‌المللی و منطقه‌ای، پرهیز از پرداخت حاصل فروش نفت به گروه‌های سیاسی خارج از کشور، تقویت روحیه خدمت در جامعه کارمندی و کارگری، بهبود کیفیت تولیدات، کنترل نقدینگی و تورم، جلوگیری از مجادلات بی‌حاصل بین قوا و گروه‌های سیاسی، مجازات متجاوزین به حقوق ملت و سوء‌استفاده‌کنندگان از امکانات شغلی و ارتباطات فردی و… می‌نگرند.
بی‌مناسبت نیست که بگوییم قرن‌ها خورشید را سهوا به دور زمین می‌گرداندیم و زمین را مرکز عالم می‌پنداشتیم. این خطا کمترین آسیب و گزندی بر ارکان قانونمند عالم و گردش منظم و ریاضی‌گونه آن وارد نساخت و تنها ما انسان‌ها بودیم که خود را سال‌ها از بسیاری مزایا محروم ساختیم.
امروز نیز شاهد ارتکاب خطاهای عظیم دیگری هستیم و با تصور و توهم می‌خواهیم شرایط مملکتمان را آن هم در مواردی دلسوزانه و خیرخواهانه با شعار اما بدون عملگرایی بهبود بخشیم.
گران‌ کردن حامل‌های انرژی و برنامه‌ریزی جهت افزایش ناگهانی نرخ بنزین و اعلام فوری آن جهت جلوگیری از هجوم انبوه اتومبیل‌ها به پمپ‌‌بنزین‌ها و در پی آن افزایش قیمت همه چیزهای دیگر که در پیش است اما دولت روحانی از عواقب آن خود را مصون می‌داند. مردم کشور از مفهوم واقعی فاز دوم هدفمندی آگاه نشده‌اند. رای‌دهندگان حزبی معمولا براساس ایدئولوژی صبر می‌کنند و در پی آنند که وقتی حزبشان پیروز شد ناتوانی‌ها را مدتی بپوشانند و مطرح نکنند اما رای‌دهندگان جامعه ما به روحانی درصددند به محض اینکه خطاهایی دیدند که با منافع و آسایش روزمره آنان از سویی و با منافع ملی همراه نیست، تعلق خاطرشان را به منتخبشان از دست دهند بر این اساس باید گفت ابزارهای مدیریت اقتصادی دولت ناکارآمد است و سیاست‌های اقتصادی دولت امکان تحرک را از روحانی گرفته است.
تورم ایران طی سنوات اخیر دو رقمی می‌باشد و افت پول ملی در شرایطی است که سال گذشته شاهد آن بودیم.کینز می‌گوید اگر می‌خواهید ملتی را نابود کنید بهترین، خاموش‌ترین و کم‌هزینه‌ترین ابزار کاهش ارزش پول ملی است، یعنی تولید و همه بنیان‌های اجتماعی و اقتصادی از این طریق نابود می‌شود و… .
نقدینگی موجود در جامعه ایران در شرایط فعلی قابل جمع‌‌آوری نیست و میزان آن از ۷۰ به ۵۰۰ هزار میلیارد در هشت سال گذشته رسیده است.
تولید مناسب با این حجم نقدینگی نبوده و همراه با افزایش نقدینگی
هفت برابر نشده و دارای رشد منفی می‌باشد.
هدفمندی یک پروژه حکومتی است نه دولتی. برای اینکه این طرح موفق شود حکومت باید این مهم را با اجماع تمامی نهادها سامان دهد که این شرایط مهیا نیست.امروز اقتصاد ایران در حالت عدم اعتماد از طرف جامعه به سر می‌برد و دولت نمی‌تواند از این حالت خود را خارج کند.
جامعه ایران تا اواخر خرداد (دو ماه دیگر) ارزیابی خود را خواهد کرد و وارد این مرحله می‌شود که توفیق دولت طی یک‌سال عمر او از لحاظ امورات مختلف مخصوصا اقتصادی چگونه بوده است و آن زمان به حمایت یا عدم حمایت روی می‌‌آورد.
بین قیمت بنزین و گازوییل و مشتقات آن از لحاظ اثر افزایش قیمت بر سایر کالاها باید به نحو دیگری تصمیم گرفت. این کالاها مانند طلا و ارز به کالای معیار تبدیل شده‌اند و به‌عنوان شاخص جایگزین تورم، تحولات طلا، ارز و بنزین قرار گرفته‌اند به این معنا که اگر قیمت بنزین درصدی بالا رود به همان نسبت بر تورم افزوده خواهد شد.انتظارات تورمی جامعه حالت فرد خفته‌ای را دارد که با افزایش قیمت بنزین یکباره تورمی با جهشی عظیم به وجود خواهد آمد و همه شعارها و خوشبینی‌ها و وعده‌هایی که طی روزهای اخیر مخصوصا بعد از سال نو داده شده باطل خواهد شد.در این صورت نخستین سیاست دولت شکست می‌خورد و جامعه تتمه توانایی خود را از دست می‌دهد و همزمان با انتقاد نیروهای سیاسی مخالف که تریبون‌های قوی در دست دارند متفقا به صورت یک قیچی از دو سو دولت را به نقطه تسلیم خواهند برد.در این شرایط وضع فقرا کمی بهبود می‌یابد اما طبقه متوسط به طرف فقیر شدن خواهد رفت، یعنی جامعه به سوی تبدیل شدن به یک جامعه دو قطبی فقیر و غنی پیش می‌رود.می‌دانیم که ملت‌دوستان و آنان که در پی تقویت منافع ملی، حیثیت و ارزش کشور در مجامع جهانی هستند فعالیتشان باید متوجه مشکلات عملی باشد. این گروه خود را برای پذیرش مسوولیت اخلاقی جهت عبور کشور از مشکلات آماده کرده‌اند و دولت تدبیر و امید نباید خوشبینی و همراهی آنها را نابود کند بنابراین بهتر است جهت پایان دادن به بحث‌های سیاسی و حل و فصل‌های مناقشه‌ برانگیز انتخابات گذشته، برقراری آشتی و وفاق ملی و… در این مرحله جدی‌تر بیندیشیم.
* دبیر کانون علوم اداری ایران