13 - 06 - 2024
آرایش جنگی در مدیترانه شرقی
عرفان ناظریه- از بدو شروع درگیری میان اسرائیل و حماس که به دنبال عملیات 7 اکتبر شکل گرفت، حزب‌الله لبنان از قسمت شمالی سرزمین‌های اشغالی وارد فاز نظامی شده است که به گفته رهبران آن در حمایت از مقاومت فلسطین (به طور مشخص غزه) صورت می‌پذیرد. این تنش که تاکنون میان دو طرف در جریان است، بیشتر به شکل حملات موشکی، توپخانه‌ای و پهپادی بوده و منجر به هدف قرار دادن پایگاه‌ها و مقرها، انبار تسلیحات و نیروها و افراد کلیدی شده است.
در چنین شرایطی شاهد بودیم که در شامگاه سه‌شنبه، رژیم صهیونیستی در حمله به شهرک جویا در عمق خاک لبنان را بمباران کرد که موجب به شهادت رسیدن چهار عضو حزب‌الله از جمله یکی از فرماندهای ارشد آن به نام سامی عبدالله شد. به گزارش مرکز اطلاع‌‌رسانی فلسطین از بیروت، سامی عبدالله بلندپایه‌ترین فرمانده حزب‌الله است که از آغاز جنگ در غزه و درگیری‌ها در مرزهای شمالی تاکنون ترور شده است. منابع اسرائیلی احتمال دادند به دنبال شهادت این فرمانده حزب‌الله، حملات گسترده‌ای از جنوب لبنان به شمال فلسطین اشغالی انجام گیرد؛ امری که تا عصر روز گذشته اعلام شد حزب‌الله حدود 180 راکت را به شمال فلسطین در واکنش به این موضوع پرتاب کرده است.
این موضوع بیانگر آن است که ظاهرا سیگنال‌هایی مبنی بر هدف اسرائیل به منظور تشدید درگیری‌ها و حتی حمله زمینی به جنوب لبنان است. موضوعی که به صورت کوتاه‌مدت و تاکتیکی می‌توان آن را در جهت ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر ایمن‌سازی مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی و در نگاهی بلندمدت و استراتژیک در جهت راهبرد اسرائیل برای هدف قرار دادن بازوهای منطقه‌ای ایران (متحدین غیردولتی) بررسی کرد.
درگیری از کجا شروع شد؟
در همین راستا به گفته سید حسن نصر‌الله، دبیرکل حزب‌الله لبنان این سازمان از دومین روز واقعه 7اکتبر، عملیات‌هایش را آغاز کرده است؛ به گونه‌ای که از روز دوم، عملیات‌ها در منطقه مزارع شبعا و تپه‌های کفرشوبا آغاز شد و سپس تا سراسر مرزهای لبنان و اسرائیل امتداد یافت. پس از آن نیز ما شاهد آن هستیم که رفته‌رفته این درگیری‌ها تشدید شده و دو طرف یکدیگر را مورد آسیب قرار می‌دهند. به طوری که از طرفی حزب‌الله با هدف قرار دادن محل تجمع نیروهای اسرائیلی و پایگاه‌های نظامی و اطلاعاتی صهیونیست‌ها و اسرائیل نیز با هدف قرار دادن افراد و فرماندهان کلیدی حزب‌الله و مورد اصابت قرار دادن انبارهای تسلیحاتی آن با یکدیگر درگیر بوده و هستند.
یکی از موضوعات اصلی که در این باره می‌توان به آن توجه کرد، مساله ورود نیروهای محور مقاومت (حزب‌الله لبنان، مقاومت اسلامی عراق و انصارالله یمن) به درگیری با اسرائیل برای تقسیم شدن توان و انرژی این رژیم در جبهه‌های گوناگون و از طرفی بالا بردن ظرفیت تاب‌آوری نیروهای مقاومت فلسطین در غزه است. موضوعی که اسرائیل سعی کرده است به کمک متحدین خود به هرکدام از آنها به نوعی پاسخ دهد.
در خصوص حزب‌الله اما قضیه متفاوت است زیرا از طرفی این سازمان در مرز زمینی با اسرائیل قرار داشته و همین مساله باعث‌شده که در این درگیری‌ها، سکونت‌گاه‌های شمالی سرزمین‌های اشغالی تا حدودی خالی از سکنه شود و هم اینکه به لحاظ ایدئولوژیکی نزدیک‌ترین گروه به ایران و به لحاظ توان عملیاتی نیز دارای زرادخانه متنوع و گسترده تسلیحاتی و نیروهای زبده‌تری است بنابراین طبیعی است که مساله مرزهای شمالی برای اسرائیل بسیار حائزاهمیت است.
هشدار جنگ زمینی از کجا آمد؟
در همین راستا در هفته جاری، منابع رسانه‌ای خبر دادند که فرانسه به لبنان اطلاع داده است که اسرائیل در حال آماده شدن برای حمله به زیرساخت‌های حیاتی دولتی در لبنان و سپس حمله زمینی به جنوب این کشور به منظور پاکسازی آن مناطق است. اخباری که طی آن عنوان شده بود، پاریس از بیروت خواسته است تا با فشار بر حزب‌الله، مانع از حملات آن به اسرائیل شده تا فرانسه بتواند تل‌آویو را از این عملیات گسترده منصرف کند.
از طرفی دیگر رویترز نیز طی گزارشی عنوان کرده است که اسرائیل برای جنگی قریب‌الوقوع با حزب‌الله از طریق تشدید نبردهای در سایه آماده می‌شود. این گزارش در ادامه می‌افزاید که به استناد گفته‌های 7مقام و دیپلمات منطقه‌ای، تل‌آویو حملات مخفیانه خود را در سوریه افزایش داده و با هدف قرار دادن سایت‌های تسلیحاتی، مسیرهای تدارکاتی و فرماندهان مرتبط با مقاومت، خود را برای یک حمله بالقوه تمام‌عیار به حزب‌الله و جنوب لبنان آماده می‌کند. خبری که می‌توان شهادت اخیر یکی از مستشاران ایرانی در سوریه را در همین راستا تحلیل کرد.
اسرائیل در سودای چیست؟
در‌واقع جدای از تحولات میدانی و اینکه اسرائیل آیا دست به حمله‌ای گسترده به جنوب لبنان می‌زند یا خیر و در صورت عزم برای شروع عملیات نظامی تا چه بازه زمانی این اتفاق خواهد افتاد، مساله مهمی که باید به آن توجه کرد، چرایی وجود همچین انگاره‌ای در ذهن حکمرانان اسرائیلی است. در‌واقع همانگونه که در ابتدای این گزارش مطرح شد، چنین ساخت ذهنی را به صورت کوتاه‌مدت و تاکتیکی می‌توان در جهت ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر ایمن‌سازی مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی و در نگاهی بلندمدت و استراتژیک در جهت راهبرد اسرائیل برای هدف قرار دادن بازوهای منطقه‌ای ایران (متحدین غیردولتی) بررسی کرد.
در‌واقع در مساله مواجهه با ایران، طرف غربی – عربی – عبری با دو گزینه اصلی (در عرصه خارجی و از بیرون، یعنی مساله‌ای مانند تلاش برای براندازی در اینجا مدنظر نیست) مواجه بودند. نخست مواجه مستقیم با تهران (که به اصطلاح آن را استراتژی «زدن سر مار» می‌نامیدند) و دیگری از بین بردن متحدین غیردولتی و دولتی ایران در منطقه و سپس رویارویی با تهران (چیزی که تحت عنوان استراتژی «اختاپوس یا هشت‌پا» از آن یاد می‌شود). در اثنای درگیری‌های پس از 7 اکتبر، یکی از سناریو‌ها مبنی بر این بود که اسرائیل در تلاش است تا با هدف قرار دادن مواضع ایران در سوریه، پای تهران را مستقیم به درگیری با خود باز کرده و اقناع متحدین خود برای پشتیبانی از آن، وارد فاز درگیری مستقیم با جمهوری اسلامی ایران شود.
مشاهده شد که پس از پاسخ مستقیم تهران به اسرائیل که در واکنش به حمله تل‌آویو به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق اتخاذ شد، متحدین غربی اسرائیل حاضر به پشتیبانی از آن برای هرگونه درگیری با ایران نشدند و ظاهرا طرف صهیونیستی تصمیم گرفته است تا فعلا بر مبنای همان استراتژی دوم خود اقدام کند بنابراین می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که اسرائیل می‌خواهد زمینه درگیری‌ها را به صورت مرحله‌ای با حزب‌الله پایه‌ریزی کرده و بتواند به صورت پلکانی به طوری که در نسبیت با دیگر جبهه‌هایی که اسرائیل در آن درگیر است، طرح‌ریزی و اجرا کند تا بتواند در آینده به مرور با کارت آن بازی کند.
البته ناگفته نماند که تصمیم برای تشدید تنش‌ها با حزب‌الله با مخالفت‌های بیرونی و درونی مواجه است. به طوری که هم عده‌ای در داخل سرزمین‌های اشغالی صحبت از این می‌کنند که رژیم در وضعیتی نیست تا بتواند جبهه‌ای دیگر را بگشاید و از طرفی دیگر نیز متحدین اسرائیل مانند ایالات متحده آمریکا با چنین تصمیماتی ظاهرا مخالف هستند. در همین جهت خبرگزاری آمریکایی آکسیوس طی گزارشی اشاره کرد که دولت بایدن به اسرائیل هشدار داده است که یک عملیات نظامی زمینی در لبنان، حتی به شکلی محدود و فقط نزدیک به مناطق مرزی، می‌تواند ایران را وادار به مداخله کند.
با این حال با تمامی این موضع‌گیری‌های مخالف درونی و بیرونی، معلوم نیست که در سر راست‌گرایان افراطی اسرائیلی چه می‌گذرد و اساسا نتانیاهو در سودای چه چیزی است؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد