آغاز آخرین جنگ ایران و روم در زمان اردشیر یکم

۱۸ ژوئن ۲۳۲ میلادی جنگ دیگری میان ایران و امپراتوری روم آغاز شد. آغاز این جنگ از کاپادوکیه ترکیه امروز و گوشه‌ای از ساتراپی سوم ایران، طبق تقسیم‌بندی داریوش بزرگ) بود و در طول جنگ، فرماندهی ارتش ایران را اردشیر بابکان (ساسانی) موسس دودمان ساسانیان برعهده داشت. اردشیر یکم قبلا هم با امپراتوری روم وارد جنگ شده بود زیرا که رومیان در اواخر دوران سلطنت اردوان پنجم (اشکانی)، از اختلافات داخلی ایرانیان سوء‌استفاده کرده و در آناتولی (ترکیه امروز) و سوریه دست به پیشروی نظامی زده بودند. جنگ‌های اردشیر یکم با هدف اخراج رومیان از مشرق زمین که از سال ۲۳۰ میلادی آغاز شده بود سبب شده بود که الکساندر سه وروس امپراتور وقت روم به شرق مدیترانه آید و در آنتیوک مستقر شود. باوجود این، در جنگی که از کاپادوکیه آغاز شد اردشیر قاطعانه پیروز شد و سه وروس پس از این شکست به اروپا بازگشت. اردشیر یکم در آخرین جنگ خود با رومیان با استفاده از یک تاکتیک تازه و گسترش دادن منطقه جنگ، واحدهای ارتش روم را مجبور به جنگیدن در سه جبهه کرده و درهم کوبیده بود.
مورخان درباره پیروزی‌های نظامی در این دوره نوشته‌اند: «ناسیونالیسم توفنده ایرانی برنده جنگ‌های عهد ساسانیان بود، نه شاه وقت و ارتش به تنهایی».