آقای روحانی، از شما دیگر انتظار نداشتیم

غلامرضا کیامهر
آقای روحانی هنوز جراحت شنیدن صحبت‌های متولی اصلی تامین غذای سفره‌های مردم یعنی وزیر کشاورزی- همیشه وزیر شما- که در واکنش به اعتراض‌های مردم به افزایش سرسام‌آور قیمت گوشت و سایر مواد غذایی گفته بودند مردم بروند خدا را شکر کنند که همه چیز به وفور در بازار پیدا می‌شود، التیام پیدا نکرده بود که شما با اظهارات خود خطاب به مردمی که از فشار گرانی‌ها به جان آمده‌اند، درباره ارزانی فوق‌العاده اجناس در ایران سخن به میان می‌آورید و برای اثبات صحت اظهارات خود از آنها خواستید خودشان بروند قیمت اجناس در ایران را با کشورهای همسایه مقایسه کنند. ترجمه و معنای اظهارات شما چیزی جز این نیست که هیچ‌کس حق ندارد معترض گرانی‌ها و افزایش سر‌سام‌آور قیمت‌ها باشد و به قول وزیر کشاورزی دولت شما مردم باید خیلی هم خدا را شکر کنند که همه چیز به وفور در بازار پیدا می‌شود. خیلی بی‌پرده بگوییم شنیدن چنین سخنانی را از شما که در رقابت‌های انتخاباتی دوره اول آن همه در باغ سبزهای رفاه و ارزانی و آسایش به مردم نشان داده بودید، اصلا انتظار نداشتیم چون صحبت‌های شما جراحت دیگری بر جراحت‌های گذشته روح و روان مردم افزود. نمی‌دانیم منظور شما از کشورهای همسایه کدام کشورها بود‌ اما اگر منظورتان بیشتر کشور عراق و کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس بوده که برخلاف کشور ما، به دلیل ارزانی و فراوانی دلار و پول ملی قرص و محکمی که دارند، هر محصول و کالای ایرانی که خود ایرانی‌ها قدرت خرید آن را ندارند، از دام زنده گرفته تا برنج و حبوبات و شیر و لبنیات و میوه و تره‌بار و خشکبار و خاک سرخ جزیره هرمز و… را از فروشندگان ایرانی بخرند و به صورت قانونی یا قاچاق به کشور خود ببرند و به ریش مصرف‌کننده ایرانی که ظرف یک سال گذشته ارزش پول ملی و قدرت خریدشان به یکباره تا سطح یک‌پنجم سال‌های گذشته کاهش پیدا کرده، بخندند. بله این همه ناز و نعمت نه به خاطر ارزانی مورد نظر آقای رییس‌جمهور که به بهای درآمد سرانه بسیار پایین حقوق و دستمزدهای بسیار نازل و ناچیز مصرف‌کننده ایرانی نصیب مردم و مصرف‌کنندگان کشورهای عرب همسایه شده که به بعضی از آنها دوست و برادر هم گفته می‌شود و دست بر قضا در حال حاضر از نظر سیاسی جزو کشورهای جنگ‌زده به حساب می‌آیند. کشورهایی چون کویت و قطر و امارات و عمان که در آنها هم سطح حقوق و دستمزدها و هم درآمد سرانه مردم حدود ۱۰ برابر ایران است، در مقایسه صورت گرفته از سوی آقای روحانی مغفول مانده است. اما این مقایسه‌های یکسویه میان سطح عمومی قیمت‌ها از جمله قیمت بنزین در ایران و کشورهای عرب و غیرعرب تنها به آقای دکتر روحانی محدود نمی‌شود و بسیاری از دیگر مقامات دولتی، نمایندگان مجلس و شماری از اقتصاددان‌های بیگانه با واقعیت‌های جاری در بستر جامعه و در نهایت تاسف مدیران ارشد برخی نهادهای مردمی و تشکل‌های مربوط به فعالان اقتصادی بخش خصوصی هم وقتی پای این قبیل مقایسه‌ها به میان می‌آید تنها به برجسته کردن طرف قیمت‌‌های معادله می‌پردازند و هیچ‌گونه بحثی از طرف دیگر معادله که همانا مقایسه میان میزان درآمد سرانه و سطح حقوق و دستمزدهای ما و دیگران است به میان نمی‌آورند. آنها همچنین نمی‌گویند که اختیار تعیین نرخ دلار در ایران فقط در دست دولت است و به‌طور کاملا طبیعی به هر اندازه که دولت به منظور جبران کسر بودجه‌های سنگین خود نرخ دلار را افزایش دهد، قیمت‌های ریالی اجناس در کشور با مبنا قرار دادن نرخ تصنعی دلار و نه در مقایسه با درآمدهای ریالی مردم ارزان به نظر خواهد رسید.
از افراد غیرمسوول و اقتصاد‌دان‌های کنار گود نشسته که دست به چنین مقایسه‌های غیرمنصفانه، غیرعادلانه و حتی مغایر اصول اولیه علم اقتصاد می‌زنند انتظار زیادی نداریم اما شنیدن آن از زبان بالاترین مقام اجرایی کشور که باید شبانه‌روز دغدغه سفره‌های خالی مردم را داشته باشد به راستی سخت و جگرسوز است، مگر آقای رییس‌جمهور محترم که به مردم می‌گوید به کشورهای دیگر بروید و ببینید در آنجاها گرانی چه بیدادی می‌کند جز سال‌های دوره تحصیل در کشور انگلیس، در بقیه سال‌های عمر مانند یک شهروند و مصرف‌کننده عادی ساکن کشور دیگری بوده‌اند و وضعیت قیمت اجناس و میزان درآمد و هزینه زندگی مردم را مشاهده و رصد کرده‌اند که حالا این‌طور با قاطعیت از مردم می‌خواهند به کشورهای دیگر بروند و بیداد گرانی‌ها را مشاهده کنند؟ نه آقای رییس‌جمهور، این شیوه مقایسه کردن را از هر کس انتظار داشتیم. از شما که روزگاری شعار تدبیر و امید، مهار تورم ناز و نعمت و رفاه سر می‌دادید اصلا انتظار نداشتیم و یقین داریم اگر قانون به شما اجازه می‌داد برای سومین‌بار و چهارهمین‌بار و دفعات بیشتر هم در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کنید و برای کسب پیروزی مثل دور اول و دوم به آرای مردم احساس نیاز می‌کردید با مردم به ستوه آمده از گرانی‌ها و نداشتن قدرت خرید این‌گونه سخن نمی‌گفتید و و‌زیر کشاورزی شما هم به خود اجازه نمی‌داد با اظهارات خود بر زخم کهنه روح و روان این مردم به جای مرهم گذاشتن، نمک بپاشد.
Kiamehr_gh@yahoo.com