آمریکا، مکزیک و کانادا به دنبال میزبانی

پس از تصویب طرح برگزاری جام‌جهانی با ۴۸ تیم، اخبار منتشرشده حکایت از آن دارد که سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک خواستار میزبانی مشترک بزرگ‌ترین جام‌جهانی تاریخ هستند‌. اعضای شورای فیفا سه‌شنبه گذشته به اتفاق آرا پیشنهاد افزایش تعداد تیم‌های جام‌جهانی از ۳۲ به ۴۸ تیم را تصویب کردند؛ طرحی که به گفته اینفانتینو باعث خوشحالی بسیاری از کشورها می‌شود و فوتبال فقط متعلق به اروپا و آمریکای جنوبی نیست که همه چیز طبق خواسته آنها اجرا شود‌. طبق برنامه‌ریزی اعلام شده، در مرحله گروهی روزانه چهار بازی انجام می‌شود و قرار است کل مسابقات طی مدت زمان ۳۲ روز به پایان برسد‌. تیم‌های فینالیست در این رقابت‌ها هفت بازی انجام خواهند داد که تعداد بازی‌های این تیم‌ها با تعداد بازی‌های فینالیست‌های دوره‌های قبل برابر است و از نظر تعداد بازی، تفاوتی با دوره‌های قبل ندارد‌.
تنها یک روز پس از تصویب ۴۸ تیمی شدن بازی‌های جام‌جهانی ۲۰۲۶، خبر آمادگی سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک برای میزبانی مشترک این رقابت‌ها منتشر شد‌. جام‌جهانی ۲۰۲۶ با شیوه جدیدی برگزار خواهد شد و قرار است تیم‌ها در ۱۶ گروه سه تیمی به رقابت بپردازند تا دو تیم برتر مرحله گروهی به دور بعدی رقابت‌ها راه یابند‌. تغییر دیگری که احتمال دارد در جام‌جهانی ۲۰۲۶ اعمال شود این است که هر بازی در مرحله گروهی حتما باید یک برنده داشته باشد؛ در صورت تساوی دو تیم، ضربات پنالتی سرنوشت تیم پیروز را مشخص خواهد کرد‌. البته این مساله هنوز قطعی نیست‌.
ایالات متحده آمریکا مایل است میزبانی بازی‌های جام‌جهانی ۲۰۲۶ به این کشور واگذار شود اما این احتمال وجود دارد که میزبانی این رویداد بزرگ را به‌طور مشترک کانادا و مکزیک بر عهده گیرند البته به نظر می‌رسد در صورت میزبانی مشترک بین این سه کشور، باز هم تعداد بازی‌هایی که در خاک این کشور برگزار خواهد شد، بیش از کشورهای مکزیک و کانادا باشد‌.
اما رییس کنفدراسیون فوتبال کونکاکاف در این خصوص ابراز امیدواری کرد که فوتبال بر سیاست پیروز شود‌. ویکتور مونتاگلیانی کانادایی این‌گونه اظهار نظر کرد‌: میزبانی مشترک جام‌جهانی ۲۰۲۶ در سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک گزینه‌ای امکان‌پذیر است زیرا طبق قوانین فعلی، این امر امکان‌پذیر بوده و فرصت بزرگی برای منطقه کونکاکاف خواهد بود‌. در برخی مناطق، میزبانی مشترک نه‌تنها منطقی به نظر می‌رسد بلکه می‌توان گفت تنها گزینه منطقی است‌. فقط مساله ۴۸ تیم نیست بلکه باید بسیاری از تسهیلات و امکانات لازم برای تمرین تیم‌ها و زیرساخت‌های مورد نیاز آنها را فراهم کرد‌. آلمان از جمله کشورهایی بود که با طرح توسعه جام‌جهانی به شدت مخالف بود اما مونتاگلیانی در پاسخ مخالفان این‌گونه توضیح داد‌: براساس ارقام و اطلاعات کاملا واقعی چنین تصمیمی گرفته شد نه اینکه موافقت خود را فقط با علامت سر نشان دهیم و اصلا نتوانیم مخالفت خود را نشان دهیم‌. در آن دوران اصلا مخالفتی از سوی اعضا وجود نداشت‌.
او در ادامه در مورد برخی تغییرات و نحوه برگزاری جام‌جهانی ۲۰۲۶ هم توضیحاتی داد‌: در مرحله گروهی، تیم‌ها در گروه‌های سه‌تیمی قرعه‌کشی می‌شوند و هر تیم در مرحله گروهی دو بازی انجام می‌دهد‌. دو تیم برتر از ۱۶ گروه به مرحله بعدی راه پیدا خواهند کرد‌. اگر مسابقه‌ای با نتیجه مساوی به پایان برسد، برنده این دیدار در ضربات پنالتی مشخص خواهد شد تا سرنوشت تیم‌های صعودکننده گروه‌ها به بازی آخر کشیده نشود‌.
وقتی تیم‌های بیشتری در جام‌جهانی حضور داشته باشند، تعداد بازی‌ها هم افزایش می‌یابد‌. تعداد بازی‌ها از ۶۴ به ۸۰ بازی افزایش خواهد یافت‌. اما تیم‌هایی که به فینال راه پیدا می‌کنند، همان هفت بازی را انجام خواهند داد و افزایشی در تعداد بازی‌های تیم‌های راه‌یافته به فینال وجود نخواهد داشت‌.
میزبان جام‌جهانی؛ هنوز مشخص نیست اما پیش‌بینی می‌شود ایالات متحده آمریکا پیشنهادی برای میزبانی ارائه کند‌. ممکن است آمریکا به تنهایی درخواست میزبانی ارائه دهد یا شاید پیشنهاد میزبانی مشترک با کشورهای کانادا و مکزیک را ترجیح دهند‌.
علت اصلی تصمیم فیفا برای توسعه جام‌جهانی؛ زمانی که اینفانتینو برای انتخابات ریاست فیفا برنامه‌های خود را اعلام می‌کرد، بسیاری از کشورهای عضو فیفا از این طرح استقبال کردند‌؛ کشورهایی که خیلی از آنها نمی‌توانستند به جام‌جهانی صعود کنند‌. کنفدراسیون‌های خارج از اروپا سال‌ها با این معضل روبه‌رو بوده‌اند‌. البته هنوز مشخص نیست ۱۶ سهمیه‌ای که اضافه خواهد شد، چگونه بین قاره‌های مختلف تقسیم می‌شود و اینفانتینو هم به هیچ یک از کنفدراسیون‌ها وعده‌ای در این خصوص نداده است‌.