5 - 11 - 2019
آنها را به زور از زندان بیرون می‌کنیم!
ترجیح می‌دهید آزادانه در خانه‌ای کوچک و جامعه‌ای با کمبود امکانات زندگی کنید، یا یک زندانی در بهشتی با همه امکانات باشید؟
در کره‌جنوبی هستند اشخاصی که جرمی مرتکب شده‌اند اما ماندن در زندان خصوصی «سُمانگ» را به زندان‌های دولتی ترجیح می‌دهند.
زندان خصوصی سمانگ در شهر یاجو صد کیلومتری جنوب‌شرقی سئول قرار دارد؛ مکانی واقعی برای اصلاح و تربیت زندانیانی که قصد تغییر دارند.
ساختمان و بسیاری از امکانات زندان سمانگ را آگاپه- جامعه مسیحیت کره- تامین کرده است. ۱۰ درصد هزینه‌های این زندان از دولت و ٩٠ درصد دیگرش را بخش خصوصی و کمک‌های مردمی تامین می‌کند.
کوآن گی هون- رییس زندان سمانگ- در معرفی این موسسه اصلاح زندانیان می‌گوید: موسسه اصلاح سُمانگ ٩ سال پیش ساخته شده و فعالیت‌های زیادی در اینجا انجام می‌شود. ساختمان موسسه سال ١٩٩۵ توسط کلیسا ساخته شد. در سال ۱۹۹۱ قانون مربوط به نحوه اداره این موسسه در مجلس تصویب شد. سال ۲۰۰۱ آگاپه تاسیس شد. ۲۰۰۳ دولت و آگاپه قرارداد همکاری با این موسسه را امضا کردند و در نهایت ٢٠١٠ اینجا راه‌اندازی شد. «سمانگ» تنها زندان خصوصی در آسیاست.
او ادامه می‌دهد: در استرالیا، آمریکا، اروپا هم چنین زندانی را می‌توان یافت، اما همه آنها انتفاعی هستند، در حالی که سُمانگ غیرانتفاعی است.
کوآن می‌گوید: موسسه ما براساس مدلی از زندان خصوصی برزیل تاسیس شده. در کره ۵٣ موسسه اصلاح و تربیت وجود دارد که همگی توسط دولت اداره می‌شود. این تنها زندان خصوصی در کره و کل آسیاست.
رییس این زندان خصوصی اضافه می‌کند: موسسه اصلاح سمانگ براساس آزادی، اعتماد و عشق اداره می‌شود. به زندانیان اختیار داده می‌شود تا خودشان کارهایشان را انجام دهند. برنامه‌های آموزشی و روشنگرانه زیادی داریم. تمرکز ما روی پرورش شخصیت و آموزش و تصحیح رفتار اجتماعی آنهاست. برنامه‌های درمان ذهنی، روانی، مشاره و هنردرمانی داریم. ما به آنها یاد می‌دهیم که بعدا چطوری زندگی کنند. راهنمایی می‌کنیم براساس روح الهی‌شان زندگی کنند. با کمک به درمان درون‌شان یاد می‌دهیم که اعتماد‌به‌نفس و عشق و هارمونی را تمرین کنند و از این پس شهروند خوبی باشند و دوباره خطا نکنند.
کوآن، شرایط پذیرش زندانی‌ها را این‌گونه توضیح می‌دهد: افراد زیر ۶٠ سال و محکومیت‌ها بین یک تا هفت سال است. ما فقط زندانی مرد قبول می‌کنیم.او می‌گوید: در مقایسه با زندان‌های دولتی میزان کنترل سمانگ بر زندانی‌ها، موفقیت بیشتری داشته است. آمار نشان می‌دهد ارتکاب دوباره جرم در میان زندانیان زندان‌های دولت ٢۴ درصد و در بین زندانیان سمانگ ١٠ درصد بوده است.
رییس زندان خصوصی سمانگ با اعتقاد بر این‌که سیستم اصلاح و تربیت کره‌ای واقعا پیشرفته است، اضافه می‌کند: ما برنامه‌های زیادی برای بهتر کردن آن داریم. برنامه‌های ما در کشورهای دیگر شناخته شده و همه برای کمک به زندگی بهتر بعد از دوره محکومیت است. ما آماده‌ایم در زمینه راه‌اندازی چنین موسسه‌ای به کشورهای دیگر کمک کنیم.
او به هزینه‌های این زندان اشاره می‌کند و می‌گوید: سالانه ٢۴ میلیون «وون» حدود ٢٠ هزار دلار برای هر زندانی هزینه می‌شود. مجرمان مواد مخدر یا کسانی که علیه امنیت عمومی رفتار کرده‌اند را قبول نمی‌کنیم.
کوآن با اشاره به تفاوت دیگر این زندان خصوصی با سایر زندان‌ها، بیان می‌کند: در زندان دولتی به خاطر تشابه اسامی، زندانی را با شماره (عدد) صدا می‌کنند، ولی ما اینجا آنها را با اسم صدا می‌کنیم.
رییس زندان سمانگ که در جریان بازدید از این مکان توضیحاتی را به روزنامه‌نگاران ارائه می‌کرد، درباره نحوه گزینش زندانی‌ها توضیح می‌دهد: ما با هماهنگی وزارت دادگستری، با زندانیانی که خودشان داوطلب‌اند، مصاحبه می‌کنیم که باید نمره خاصی را به دست آورند. مهمترین معیار انتخاب در مصاحبه اراده آنها برای تغییر است. بنابراین زندانی‌هایی که واقعا می‌خواهند تغییر کنند در اینجا پذیرفته می‌شوند.
یکی از کارمندان روابط عمومی زندان ادامه می‌دهد: زندانی‌ها خودشان منوی غذایشان را انتخاب می‌کنند و حتی غذای روزانه‌شان را می‌پزند. سالانه حدود ٣٠٠٠ داوطلب در زمینه‌های گوناگون برای کمک به آموزش، درمان و دیگر امور به سمانگ می‌آیند. معتقدان مذهبی زیادی هستند که براساس باور مذهبی، خود را موظف به خدمت می‌دانند.سمانگ با وسعتی در حدود ۷۷ هزار متر مربع، ظرفیت ۴۰۰ نفر را دارد که رده سنی زندانیان آن بین ۲۲ تا ۶۰ است. همه زندانی‌ها مرد هستند و ۶۰ درصدشان مجرمان خشونت‌های اجتماعی.
به گفته مسوولان زندان خصوصی سمانگ، مصاحبه‌ای که از زندانیان برای پذیرش می‌شود، درباره سلامتی و توانایی ارتباط اجتماعی، نوشتن و خواندن است.
کارمند روابط عمومی زندان ادامه می‌دهد: مذهب و تحصیلات آنها برای ما اهمیتی ندارد. برای ما اراده آنها برای عوض شدن مهم است. ما فهرست منتخبان را به وزارت دادگستری می‌فرستیم و آنها پس از تایید، زندانی‌ها را به اینجا منتقل می‌کنند.
٢٠٠ نفر داوطلب به طور ثابت در اینجا خدمت و کمک می‌کنند تا زندانی‌ها مهارت‌های مختلفی را بیاموزند. کارمند روابط عمومی این اطلاعات را می‌دهد و به سخنی از بودا که گفته «اگه نمی‌خواهید کار کنید پس نخورید!» اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: اینجا کار کردن و آموختن مهارت برای زندگی پس از زندان اهمیت دارد. وقتی کسی دوره حبسش تمام می‌شود، مهمانی خداحافظی می‌گیرم. آنها واقعا تمایلی به رفتن ندارند و ما گاهی آنها را به زور بیرون می‌کنیم!
وی اضافه می‌کند: آنقدر برنامه و فعالیت از جمله تدریس زبان، موسیقی، نقاشی، مهارت‌های فنی، روان درمانی می‌گذاریم که شخصیتی تازه از آنها ساخته می‌شود. ما شخصیت آنها را نمی‌گیریم و به آنها احترام می‌گذاریم. کارمندان زندان نه تنها زندانی‌ها را به اسم صدا می‌کنند بلکه در سالن با زندانی‌ها غذای یکسان می‌خورند. در همه جای ساختمان نور طبیعی داریم. زندانی‌ها خودشان گروه‌های کوچکی درست می‌کنند و به فعالیت دلخواه مشغول می‌شوند.
او به یکی از رسم‌های زندان اشاره می‌کند و می‌گوید: زندانی قبل از آغاز دوره محکومیت روی کاغذی می‌نویسد پس از آزادی چه کار می‌خواهد انجام دهد بعد با صدای بلند برای همه می‌خواند و نوشته را در جایی مخفی می‌کند. وقتی دوره محکومیتش تمام شد چک می‌کنیم ببینیم چقدر رفتارهایش اصلاح شده است.
این مسوول زندان ادامه می‌دهد: آنها در اینجا مهارت‌هایی به دست می‌آورند تا بعدا بتوانند پول در بیاورند. یاد می‌گیرند که چطور با مُهر سابقه‌دار که بر پیشانی‌شان خورده زندگی کنند و بر این موضوع غلبه کنند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد