آوار جنگ بر سر کارخانه‌های فولاد

تازه‌ترین خبرها از بازار فولاد از ثبات تقریبی همه مقاطع حکایت دارد. دلار روز گذشته با نرخ ۵۰ هزار و ۳۵۰ تومان در بازار معامله شد که نسبت به روز گذشته کاهش اندکی داشت.
در بازار جهانی باز هم شاهد نوسان قیمت این بار رو به صعود بودیم، به طوری که شمش دریای سیاه ۵/۵۰۷ دلار در هر تن قیمت خورد که آمارها نشان از رشد قیمت دارند. شمش داخلی چین نیز همین مسیر را طی کرد. شمش آسیای جنوب شرقی با نرخ ۵۳۸ دلار در هر تن معامله شد که بدون تغییر نسبت به روز گذشته به کار خود ادامه داد. میلگرد صادراتی ترکیه هم تغییری نداشت و همان ۶۰۵ دلار در هر تن معامله شد. ورق گرم و سرد CIS هم با افزایش قیمت همراه بودند و به ترتیب ۵۹۵ و ۷۲۵ دلار در هر تن قیمت خوردند. مدتی است بازار فولاد ایران دستخوش تغییراتی شده است. از زمانی که روس‌ها دست به دامپینگ بازار زدند و مشتری‌های سنتی به سمت این کشور راهی شدند تاکنون که روسیه بر محصولات فولادی خود عوارض صادراتی تعیین کرده باعث شده ایران از این اتفاق آسیب ببیند. کشورهای دیگر در رقابت با کشور چین جا ماندند و چشم‌بادامی‌ها گوی رقابت را از سایر رقبا ربودند.
درآمدها بیشتر از هزینه روسیه
روسیه در طول ۱۰۰ روز اول جنگ در اوکراین، نزدیک به ۱۰۰ میلیارد دلار از صادرات نفت و گاز به دست آورد. در مجموع، درآمدهای ناشی از افزایش قیمت نفت و گاز پس از تهاجم به طور قابل‌توجهی بیشتر از هزینه ادامه جنگ برای روسیه بود. از آنجایی که قیمت‌ها دوباره شروع به تضعیف کردند، متحدان اوپک‌پلاس روسیه عرضه نفت را کاهش دادند تا دوباره آن را افزایش دهند. قیمت بالای انرژی همچنین باعث افزایش تورم در کشورهای واردکننده خالص انرژی در غرب و باعث شد که نرخ بهره به حدی افزایش یابد که رکودهای بلندمدت در چندین اقتصاد کلیدی رخ دهد، اما اعضای اوپک‌پلاس- به‌ویژه عربستان سعودی و امارات- آنقدر سرسخت بودند که حتی از تماس تلفنی جو بایدن رییس‌جمهوری ایالات‌متحده در مارس ۲۰۲۲ برای بحث در مورد چگونگی کمک به بازدارندگی روسیه در اقداماتش خودداری کردند. با افزایش تحریم‌های بین‌المللی علیه روسیه، مسکو مشغول انجام معاملات نفت و گاز زیرپوستی بود و تلاش برای حفظ همین استراتژی، باعث شد پوتین هفته گذشته به خاورمیانه پرواز کند و با کسانی که به‌عنوان دو متحد منطقه‌ای مفید خود در نظر می‌گیرد، یعنی محمد بن سلمان و محمد بن زاید آل نهیان دیدار کند. با توجه به وضعیت نامطمئن اقتصاد چین پس از سال‌های پرتلاطم کووید، چین اکنون علاقه کمتری به جانبداری آشکار از روسیه یا اوپک‌پلاس در برابر ایالات‌متحده و متحدانش دارد. از منظر اقتصادی، اگرچه چین می‌تواند نفت و گاز را با ۳۰ درصد یا بیشتر تخفیف از تامین‌کنندگان اصلی خاورمیانه خود از طریق معاملات مختلفی که در چند سال گذشته توافق شده است خریداری کند، اما این یک واقعیت است که اقتصادهای غرب همچنان بلوک اصلی صادراتی آن هستند. ایالات‌متحده همچنان بیش از ۱۶ درصد از درآمد صادراتی چین را به تنهایی به خود اختصاص می‌دهد. به گفته یک منبع ارشد در مجتمع امنیت انرژی اتحادیه اروپا (E.U.)، آسیب اقتصادی به چین مستقیما از طریق واردات انرژی خود و به طور غیرمستقیم از طریق آسیب به اقتصادهای بازارهای صادراتی کلیدی آن در غرب است.