آینده سوریه قربانی می‌شود

بحران سوریه از دیروز وارد مرحله تازه‌ای شد. فرار ریاض حجاب، نخست‌وزیر تازه منصوب شده اسد به اردن یا به تعبیر دولت دمشق عزل نامبرده از سمت خود از یکسو و انفجار در ساختمان رادیو و تلویزیون دولتی در یکی از امن‌ترین مناطق پایتخت از طرف دیگر، دو رویدادی هستند که بدون تردید از نظر حیثیتی، روحی و امنیتی به ضرر حکومت و به طور خاص شخص رییس‌جمهور سوریه تمام می‌شود.

هنوز مرکب حکم نخست‌وزیری ریاض حجاب از سوی اسد خشک نشده که یکی از اطرافیان مطمئن، بی‌سروصدا و از همه مهم‌تر بدون پیشینه منفی و در یک کلام یکی از شخصیت‌های تا حدودی موجه حکومت اسد، شرایط را برای ادامه ماموریتش نه‌تنها نامناسب که ناشدنی می‌بیند و راه فرار و پیوستن به مخالفان رژیم را بر ماندن در مسند صدارت در شرایط حساس تاریخ کشورش ترجیح می‌دهد.

اینکه وزیر سابق کشاورزی، نخست‌وزیر دو ماهه اسد از سوی رییس‌جمهور عزل شده یا اینکه از بدنه تشکیلات اجرایی حکومت جدا شده  و به مخالفان پیوسته صورت‌مساله را عوض نمی‌کند. در واقع پس از ریزش در ارتش، اینک نوبت به تشکیلات اداری و اجرایی در سطح بالای دولت رسیده تا با توجه به وخیم‌تر شدن اوضاع تا دیر نشده خود را از مهلکه نجات دهند.

ریاض حجاب مهم‌ترین عضو حکومت دمشق است که از آغاز اعتراض و جنگ داخلی از بدنه دولت جدا شده تا زنگ خطر بیش از همیشه برای خالی شدن پشت حکومت به صدا درآید. نخست‌وزیر پیشین سوریه در اطلاعیه‌ای که از سوی الجزیره منتشر شد ضمن اعلام جدایی خود از پیوستن به انقلاب مردم سوریه نیز خبر داد.بخش بیشتر معنادار این اطلاعیه به جایی برمی‌گردد که نخست‌وزیر مورد اعتماد رییس‌جمهور از انقلاب مقدس و از مبارزه با رژیم خونریز سخن می‌گوید. ریاض حجاب به عنوان یک مسلمان متعلق به استان سنی‌نشین «دیر از زور» تا پیش از نخست‌وزیری، عملکرد و کارنامه‌ای موفق در دوران بشار اسد داشت و در زمره نادر سیاستمدارانی بود که بدون وابستگی قومی و مذهبی با راس حکومت، گام به گام جلو آمده بود.

نکته دیگر به انفجار در ساختمان رادیو و تلویزیون دمشق برمی‌گردد که به دلیل قرار گرفتن در منطقه فوق‌العاده امنیتی پایتخت از حفاظت چند لایه برخوردار بود با این حساب رسوخ کردن در چنین مکانی به غیر از اینکه توسط خودی‌های صددرصد مطمئن دولت صورت گرفته باشد، گمانه‌زنی دیگری را برنمی‌تابد در واقع درست مانند انفجار در اداره امنیت دمشق، بار دیگر توانایی‌های امنیتی دولت اسد با تردید روبه‌رو می‌شود.
واقعیت این است که اعتراض‌های آرام یک‌سال و نیم گذشته که می‌توانست با دوراندیشی مانند یک گره کوچک با دست باز شود، رفته‌رفته به بحرانی خونین و در نهایت به جنگی تمام‌عیار بدل شد که امروز آینده و تمامیت ارضی مردم و کشور سوریه را در ورای تمام اما و اگرهای موجود به شدت تهدید می‌کند، واقعیتی که متاسفانه زیرسایه جنگ دیگری میان طرفداران و مخالفان اسد، رنگ و روی خود را باخته است.