اثر یک میلیاردی پیلارام در دهمین حراج تهران عرضه می‌شود

اثری از فرامرز پیلارام از سوی خانواده این هنرمند فقید دی ماه سال جاری در دهمین حراج تهران عرضه می‌شود.
علی پیلارام فرزند فرامرز پیلارام درباره اثر پدرش که در دهمین حراج تهران عرضه می‌شود به مهر گفت: این اثر از جمله آثار نقاشی‌خط این هنرمند است که مربوط به سال ۱۳۵۶ و دوره‌های آخر کارهای پیلارام است که در ابعاد ۲ متر در یک متر و ۳۰ سانتیمتر کار شده است.
او برآورد قیمت پایه این اثر را ۸۰۰ تا یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان اعلام کرد.
علی پیلارام مجموع آثار این هنرمند را بالغ بر هزار اثر شامل طراحی، نقاشی خط و مجسمه ذکر کرد که در طول دهه ۴۰ تا اوایل دهه ۶۰ خلق شده و برخی از این آثار در اختیار خانواده او و بخش دیگری از آنها نیز در اختیار موزه‌های داخلی، خارجی و مجموعه‌داران است.
فرزند فرامرز پیلارام درباره برگزاری حراج تهران بیان کرد: با توجه به برگزاری حراج‌های بین‌المللی در منطقه خاورمیانه و سهم بزرگ ایران در این حراجی‌ها، هنرمندان ایرانی هم نیاز به برگزاری یک حراجی داخلی در سطح حراجی‌های بین‌المللی داشتند که حراج تهران در جهت رفع این نیاز با مدیریت و تیم حرفه‌ای کارش را آغاز کرده و به اعتقاد من در هر دوره رشد کرده است.
او در پایان دیدگاه خود را درباره حراج تهران و فعالیت اقتصادی آن اینگونه بیان کرد: حراج تهران در کنار تاثیری که بر بهبود اقتصاد هنر ایران در داخل کشور دارد، فرصتی را برای بازدید از یک نمایشگاه بزرگ شامل آثاری از بهترین هنرمندان ایرانی فراهم می‌کند.فرامرز پیلارام چهره‌ای شناخته شده در میان موج نو سنت‌گرایی هنرمندان دهه ۱۳۴۰ ایران است که تاثیر بسزایی در شکل‌گیری مفهومی تازه در گستره نقاشی‌خط مدرن داشت. پیلارام در آثار اولیه‌اش، نقش‌مایه‌های هندسی را در تلفیق با فرم‌های فیگوراتیو، عناصر معماری مذهبی و نقش مهرهای کتیبه‌دار دستمایه کار خود قرار داد، اما در ادامه و در مسیر جست‌وجوهایش سراغ فرم‌ها و ترکیب‌بندی‌های حروف نستعلیق و شکسته‌نستعلیق در خوشنویسی ایرانی رفت.
پیلارام خط را از چشم‌اندازی نقاشانه وارد کار خود کرد و به همین دلیل کارهای نقاشی‌خط او به شکل منحصربه‌فردی از دیگر هنرمندان این عرصه که اصولا خوشنویس بودند متمایز است. او در این تلاش پرشور، ترکیب‌های بی‌معنایی از حروف را تنها به مثابه نشانه‌هایی تصویری (فارغ از کارکرد معنایی) وارد کار نقاشی‌ کرد. از آن پس با ایجاد بافتاری منسجم از درهم‌آمیختگی حروف و کلمات با رنگ، توانست رهیافتی هنرمندانه و مدرن از هنر خوشنویسی ایرانی – اسلامی را از چشم‌اندازی نو برای تاریخ هنر ایران به ارمغان آورد. همین مسیر، شالوده تحول زبانی تازه برای هنر نوگرای ایرانی بود.
در اثر حاضر متعلق به سال ۱۳۵۰، پیلارام با استفاده از نستعلیق و شکسته‌نستعلیق، خطوطی رها و آزاد بر بوم نقاشی ترسیم کرده که چون مشق خطاطی، لایه به لایه روی هم قرار گرفته‌اند. این حرکت نقاشانه تا بدان‌جا پیش رفته که نقاش، چهره یک زن و اندام یک پرنده را از این میان پدیدار ساخته است. این رویکرد نوجویانه در برخورد با خوشنویسی ایرانی در ضمن ریشه در سنت خوشنویسی «تفننی» هنرمندان سنتی نیز دارد. رنگ‌های سبز و آبی بر زمینه روشن و سفید اثر و خطوط طلایی و مشکی که در سطح بوم به گردش درآمده‌اند، در نمونه‌های دیگری از آثار همین سال پیلارام تکرار شده است.
او در همین سال به پاریس سفر کرد و به مدت یک سال در «کوی بین‌المللی هنرها» (سیته دزار) به فراگیری لیتوگرافی و انواع چاپ دستی پرداخت از همین رو می‌توان تاثیر نقاشی انتزاعی اروپایی را بر نقاشی‌خط‌های این دوره هنرمند مشاهده کرد. میشل تاپیه منتقد فرانسوی در بروشور نمایشگاهی که سال بعد از پیلارام در گالری سیروس پاریس برگزار شد، نوشت: «کار پیلارام با قاطعیتی هنرمندانه، خود را می‌قبولاند. از جهاتی بسیار دارای دقت و ریزه‌کاری است. پیلارام در درون پژوهش کنونی خود‌شیفته و برانگیخته اندیشه چندوجهی شدن کار خود گشته و آن را هنرمندانه به دست آورده است. آثار اخیرش مجموعه‌ای بسیار هوشمندانه و آگاه است که [خطوط] به شکل الگوریتمی ادغام گشته و پیچیده‌ترین بازی‌ها را ممکن می‌سازند. پیام هنرمندانه و زیباشناختی کار این است که هنر کنونی، در آزادی‌هایی که فردیت در آن آشکار است و گسترش می‌یابد، مشارکتی بسیار سازنده دارد.»