اجرای ارکستر سمفونیک تهران با یک جهان بلاتکلیف

در حالی که ارکستر سمفونیک تهران از زمان حضور منوچهر صهبایی به عنوان رهبر دائم، برنامه مشخص و مدونی را دنبال نمی‌کند و بسیاری به کیفیت کنونی عملکرد ارکستر نقد وارد دارند، ارکستر سمفونیک تهران نخستین اجرای خود در سال ۱۴۰۳ که اجرایی بعضا معمولی بود را در تالار وحدت روی صحنه برد. ارکستر سمفونیک تهران مدت‌هاست که در برزخ بلاتکلیفی به سر می‌برد و زمانی هم که از مدیران مربوطه علت شرایط کنونی پرسیده می‌شود، حاضر به صحبت نیستند و سکوت را پیشه می‌کنند. این در شرایطی است که این ارکستر از سال گذشته ۴۰ نفر از برترین نوازندگان خود را از دست داده است که البته تعدادی از آنها به ارکستر بازگشته‌اند. وضعیت ارکستر تاکنون با صهبایی به نحوی پیش رفته که خبری از برنامه‌های ماهانه نیست و هرازچندگاهی ارکستر یک ابراز وجود می‌کند و تا مدتی طولانی دوباره غیب می‌شود. در صورتی که براساس نظر کارشناسان اگر قرار بر پیشرفت سطح کیفیت یک ارکستر باشد، آن ارکستر باید برنامه‌های مدون و مشخص برای هر فصل هنری داشته باشد، در غیر این صورت عوض اینکه شاهد پیشرفت عملکرد ارکستر باشیم، شاهد پسرفت آن خواهیم بود. در شرایط کنونی ارکستر نیز این امر صدق می‌کند، به ‌گونه‌ای که گه‌گاه ارکستر روی صحنه می‌رود و قطعاتی را با کیفیتی نه چندان خوب اجرا می‌کند. اجرای جدید ارکستر سمفونیک تهران، در وضعیتی شلخته برگزار شد، به گونه‌ای که پس از اجرای چند قطعه همچنان مخاطبان وارد سالن می‌شدند و با پریشانی که به منظور یافتن صندلی خود با آن مواجه می‌شدند، آرامش سایرین را بر هم می‌زدند. در بخش اول این کنسرت بخش اندانته از اورتور ایفیژنی در آلیس اثر کریستف ویلیبالد گلوک را اجرا کرد. کنسرتو برای پیانو و ارکستر نمره ۵ در فا مینور از یوهان سباستین باخ نیز قطعه بعدی بود که ارکستر سمفونیک تهران موومان‌های الگرو، لارگو و پرستو از این اثزرا نواخت؛ سیاوش دمیریان به عنوان سولیست پیانو در اجرای این قطعه ارکستر را همراهی کرد. بخش دوم نیز به اجرای سمفونی شماره ۹ (از دنیای نو) اثر آنتونین دورژاک اختصاص یافت. این قطعه در ۴ موومان آداجیو- الگرو مولتو، لارگو، اسکرتسو و الگرو پیش روی مخاطبان قرار گرفت. در حقیقت ارکستر با دست گذاشتن روی قطعاتی از جمله سمفونی شماره ۹ (از دنیای نو) اثر آنتونین دورژاک که توسط بهترین رهبران جهان اجرا شده و اتفاقا بارها ویدئوهایی از اجرای آن در فضای مجازی وایرال شده است، انتخابی پرریسک بود. به هر حال مخاطبی که حتی اهل گوش دادن به موسیقی کلاسیک نباشد، حداقل بخش‌هایی از این قطعه را به صورت گذری در فضای مجازی دیده است و ناخودآگاه اجرای ارکستر سمفونیک تهران را با نمونه‌های حرفه‌ای مقایسه خواهد کرد و متوجه تفاوت کیفیت خواهد شد!