اختراع واژه غریب فسادنما از سوی رییسی

«جهان‌صنعت»- سیاستمداران ایرانی پیروز در نبردهای خانگی برای استیلا بر انقلاب و کشور در سال‌های بلافاصله پس از انحلال رژیم شاهی در ایران برخی از گروه‌های حاکم بر کشور در ۱۰ ماه نخست انقلاب یعنی گروه‌های ملی- مذهبی را که دولت موقت را در اختیار داشتند «انقلابی‌نما» می‌خواندند؛ این واژه پس از آن برای هر قشر و گروهی به کارگرفته می‌شد. به طور مثال به کارگران معترض می‌گفتند «کارگرنما» یا به روشنفکران منتقد نام «روشنفکرنما» گذاشته شد و به تماشاچی‌های فوتبال که هرازگاهی شعارهایی می‌دادند نام «تماشاگرنما» و به روزنامه‌نگاران منتقد نام «روزنامه‌نگارنما» داده شد. این «نماسازی»‌‌ها در همه دهه‌های تازه‌سپری‌شده همچنان ادامه داشت تا اینکه سیدابراهیم رییسی که حالا ۲۸ ماه است رییس دولت ایران به حساب می‌آید در استان گلستان اصطلاح تازه‌ای اختراع کرد. او از واژه «فسادنما» استفاده کرد و گفت هدف این افراد- یعنی «فسادنماها»- که در برابر فسادزدایی دولت قرار گرفته‌اند ناامید کردن مردم از آینده روشن کشور و نظام اسلامی است. آیا منظور رییس‌جمهور این است که امثال مالک چای دبش و همکاران احتمالی‌اش در درون دستگاه‌های دولتی فسادکار نیستند، بلکه فسادکارنما هستند؟ آیا منظور وی این است که افشاگران فساد و تحلیلگران در این‌باره فسادنما هستند؟
رییس دولت البته مطابق با خبرهای منتشرشده در این باره توضیحی نداده یا اگر توضیح داده است رسانه‌ها آن را منتشر نکرده‌اند تا معلوم شود منظور از آفرینش این اصطلاح نچسب چیست؟ برخی باور دارند اگر این اختراع به طور ناگهانی در ذهن او پدیدار نشده و توفان مغزی نباشد لابد در اتاق فکر رییس دولت ساخته و پرداخته شده است. همین گروه باور دارند می‌توان حدس زد به کار بردن فسادنما با راهبرد دور کردن ذهنیت شهروندان از تازه‌ترین فساد رخ‌داده در واردات چای به دست شرکت دبش و پشت‌پرده‌های آن است؛ به این معنی که واژه‌سازان اتاق فکر رییس دولت می‌خواهند حواس شهروندان از فساد رخ‌داده را پرت کنند.
گروه دیگری باور دارند رییس دولت ایران به صورت هیجانی و به دلیل اینکه احساس می‌کند دولت سیزدهم باید از زیر تیغ افکار عمومی بیرون آید این اصطلاح را اختراع کرده و قصدش این است که سروصداها درباره فساد واردات چای را بخواباند و بگوید این دولت بستر فساد را آماده نکرده است. رییسی به مثابه نفر اول اجرایی نظام جمهوری اسلامی در ایران باید موضع صریح دولت درباره فساد رخ‌داده و بیشتر از آن دیدگاه صریح دولت درباره ارز چندنرخی را برای شهروندان توضیح دهد. بدون چون و چرا دولت راهی ندارد جز اینکه بساط رانت و فساد را با واقعی کردن قیمت ارز و ریال برچیند. در غیر ‌این صورت باید رییس دولت هرازچندگاهی یک اختراع را ثبت کند.