ادعانامه‌ای علیه دیکتاتوری و جنگ

«جهان صنعت»- کتاب «نفرت و بیزاری» نوشته هوراسیو کاستلانوس با ترجمه بهمن یغمایی توسط انتشارات دامون وارد بازار کتاب شده است. «نفرت و بیزاری» کتاب پرفروش سال و برنده جایزه پن ۲۰۱۶ شد.
نویسنده کتاب از آمریکای لاتین و السالوادور است که تاکنون یازده کتاب به چاپ رسانده که معروف‌ترین و بحث‌برانگیزترین آنها «نفرت و بیزاری» است. کتاب که به ‌صورت مونولوگ نوشته شده است شرح حال استادی است که از السالوادور گریخته و به کانادا پناهنده شده است. این استاد ۱۸ سال پس از فرار از حکومتی دیکتاتوری و جامعه‌ای که به علت جنگ‌های داخلی در حال فروپاشی است برای شرکت در مراسم خاکسپاری مادرش به السالوادور بازگشته و با کشوری مواجه می‌شود که زیر و رو شده است؛ فساد و ارتشا در تمام سطوح. فروپاشی اقتصاد و فرهنگ، فقدان یا زوال خصوصیات انسانی و اخلاقی ناشی از دیکتاتوری و جنگ‌های داخلی، وجود باندهای تبهکار و گسترش لُمپنیسم، تصویری است سیاه از نابودی ملتی که سالیان متمادی دچار چنین اوضاع نابسامانی بوده است.
کتاب «نفرت و بیزاری» که در سال ۲۰۰۰ میلادی برای اولین بار به زبان اسپانیایی به چاپ رسیده، برنده جایزه معتبر نمایشگاه کتاب فرانکفورت است. این کتاب در سال ۲۰۱۶ به زبان انگلیسی ترجمه و موفق به دریافت جایزه «پِن» شده و سرانجام در سال ۲۰۱۸ به زبان فرانسه ترجمه و به یکی از کتاب‌های پرفروش تبدیل می‌شود.
این کتاب، کتابی متفاوت و رئالیستی است، نمایشی از خونبارترین جنگ‌های داخلی و دیکتاتوری دوران معاصر در زیباترین کشور آمریکای لاتین که تمام زیرساخت‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی اخلاقی و آرزوهای مردم را بی‌رحمانه نابود کرده است. کتابی که با طنزی تلخ و سیاه، واقعیت، خشونت و پیچیدگی‌های جوامع آمریکای لاتین را بیان می‌کند.
نویسنده کتاب «نفرت و بیزاری»، هوراسیو کاستلانوس، است که بارها از طرف حاکمان کشورش تهدید به مرگ شده است. منتقدان، این کتاب را بهترین کتاب از بین یازده رمان این نویسنده می‌دانند.
او نفرت و بیزاری خود را از جامعه و حاکمانش به شکلی هنری و خروشان همراه با مزاح و شوخی در میان شرارت و فلاکتی که تا اعماق جامعه‌ این کشور آمریکای لاتین پیش رفته و نهادینه شده است را از زبان یک استاد تبعیدی بیان می‌کند. استادی که پس از ۱۸ سال جلای وطن به کشورش بازمی‌گردد تا در مراسم خاکسپاری مادرش شرکت کند. او که با فروپاشی وطنش روبه‌رو شده با خشم و غیظ حکومت و مردم کشورش را به چالش می‌کشد.
کتاب، ادعانامه‌ای است علیه دیکتاتوری و جنگ‌های خانمان‌سوزی که بازنده اصلی آن مردمان هستند. و سرانجام اینکه در مقاله‌ای از نشریه «پاریس ریویو» که به تعبیر و تفسیر این کتاب اختصاص داده است می‌خوانیم: «پس از گذشت بیست سال از نگارش و انتشار این کتاب، فضای کتاب همچنان آکنده از احساس خشم، عصبانیت و تاول‌هایی است که نه‌تنها پوست و گوشت بلکه تا مغز استخوان را می‌سوزاند. کتابی است سراسر عبرت‌آموز.»