از سرد و گرم روزگار

احمد زیدآبادی، نویسنده و روزنامه‌نگار مستقلی است که در رشته علوم‌سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و از دانشکده حقوق دانشگاه تهران دکترای روابط بین‌الملل گرفت‌. فعالیت مطبوعاتی او از سال ۱۳۶۸ با روزنامه اطلاعات آغاز شد و در سال‌های اخیر از کار در مطبوعات ایران محروم شد‌. او از بخت خوب یا بد در این سال‌ها مشغول نوشتن زندگینامه‌اش بود‌. به‌تازگی خاطرات زیدآبادی به همت نشر نی منتشر شده است‌: «از سرد و گرم روزگار» پیش‌درآمد خاطرات پنج‌جلدی‌ اوست‌. زیدآبادی در این کتاب خاطرات خود را تا ١٨ سالگی روایت می‌کند‌. «از سرد و گرم روزگار» که با قلمی ساده و صمیمی نوشته شده است، شرح زندگی احمد زیدآبادی از کودکی تا زمانی است که در رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران قبول می‌شود و عزم می‌کند برای تحصیل از سیرجان به تهران سفر کند‌. زیدآبادی کتاب را به روان مادرش تقدیم می‌کند و به همه‌ آنانی که به تعبیر او شرافت‌شان را از راه «خون» و «طلا» به دست نیاورده‌اند‌. در سراسر این کتاب با رنج کودکی مواجه هستیم که با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ کودکی که به قول امروز «کودک کار» است‌.

سرنوشت به دنبالم بود؛ «چون دیوانه‌ای تیغ در دست» به خلاف همسالانم، تسلیم آن نشدم‌. هر غروب پاییز از بلندای تک‌درخت تناور روستایمان چشم به افق‌های دوردست و بی‌انتهای کویر دوختم و به آواز درونم گوش فرا دادم؛ آوازی که مرا به «انتخاب» فرامی‌خواند‌. پس انتخاب کردم؛ فقر و بی‌پناهی را با شکیبایی تاب آوردم، از رنج و زحمت کار شانه خالی نکردم، سر در کتاب فرو بردم و بر همه تباهی‌های محیط اطرافم شوریدم‌.‌.‌.
این قصه سرگذشت من است تا ۱۸ سالگی‌.