از ماست که بر ماست

رضا فراهانی- ورزش پهلوانی و زورخانه‌ای سال‌های زیادی در کشور سابقه دارد. همین سابقه چندین و چند ساله در نهایت منجر به رشد ورزشکارن بزرگ در این ورزش شده است. روند رشد و گسترش ورزش زورخانه‌ای در ایران ادامه پیدا کرد و همین موضوع باعث شد ورزش زورخانه‌ای به نام ایران ثبت شود.
بعد از ثبت ورزش‌های پهلوانی و زورخانه‌ای و همچنین تشکیل این فدراسیون در ایران ریاست فدراسیون جهانی نیز به نام مهرعلیزاده ثبت شد. این موضوع آغازی بود برای درگیری‌های فدراسیون جهانی ورزش زورخانه‌ای با فدراسیون داخلی که هر دو در ایران بود. پیش از این درگیری‌ها تصور بر این بود که به دست آوردن این فدراسیون جهانی در راستای پیشرفت خواهد بود. درگیری و اختلاف‌نظرهای فدراسیون جهانی ورزش زورخانه‌ای با فدراسیون داخلی تا جایی ادامه پیدا کرد که دامنه آن تا برگزاری برخی مسابقات داخلی و جهانی پیش رفت. حتی در مواردی هم شاهد بودیم که به تیم‌های داخلی اعلام نمی‌شد در مسابقات جهانی شرکت کنند. اختلاف نظر و چالش‌ها بین فدراسیون داخلی و جهانی تا زمانی که مجمع انتخاباتی فدراسیون پهلوانی و زورخانه‌ای برای تعیین رییس فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای تشکیل شود، ادامه داشت. بعد از تشکیل مجمع هنوز هم حرف و حدیث‌هایی مبنی بر اینکه در نهایت گزینه وزارتخانه برای ریاست رای خواهد آورد، وجود داشت. معاون وزیر با اعلام اینکه هیچ گزینه‌ای برای ریاست اعلام نکرده به این شایعات خاتمه داد.بعد از همه چالش‌ها در نهایت سه گزینه صفارزاده، باقری و جوهری برای ریاست فدراسیون ورزش زورخانه‌ای بیشترین شانس را داشتند. یکی از گزینه‌هایی که احتمال ریاست او پایان دادن به این مشکلات را چندین برابر می‌کرد، باقری بود. او از آنجا که نماینده فدراسیون جهانی بود می‌توانست به تنش‌ها پایان دهد اما بنا به دلایلی او از بین گزینه‌های مطرح شده حذف شد.
در این بین مجتبی جوهری با کسب ۲۰ رای در مرحله دوم و در رقابت با علیرضا صفارزاده به عنوان رییس فدراسیون پهلوانی و زورخانه‌ای انتخاب شد. پس از این انتخابات تنش‌های بین فدراسیون جهانی و داخلی ورزش‌های پهلوانی و زورخانه‌ای کاهش پیدا نکرد و حتی در مواردی تشدید هم شد.با توجه به آنچه شرح داده شد،‌ متاسفانه باید گفت هیچ فدراسیون جهانی در ایران و در دست مدیریت ما نیست. تصور کنید اگر فدراسیون کشتی هم در دست ایران بود تا امروز چه سرنوشتی پیدا می‌کرد؟ احتمالا کشتی از مسابقات المپیک جهانی خارج شده بود و حتی کشتی داخلی کشور نیز بسیار آسیب‌دیده بود. آنچه بر مدیریت ورزش ما گذشته است، متاسفانه بیانگر آن است که پتانسیل کار گروهی و مشارکت در مدیریت را نداریم.
وفاق و همدلی نه تنها در مقوله مدیریت یک تیم اهمیت ویژه‌ای دارد،‌ بلکه این وفاق و همدلی باید بین مدیران فدراسیون‌های داخلی و جهانی نیز وجود داشته باشد. این چالش‌ها نه‌تنها در ورزش پهلوانی و زورخانه‌ای بلکه در ورزش‌های دیگر نیز که امکان نقش‌آفرینی جهانی برای ما فراهم بود شکل گرفت. حافظه تاریخی ورزش کشور درگیری‌هایی را که بر سر کرسی‌های جهانی به وجود آمد، فراموش نخواهد کرد. این درگیری‌ها در نهایت منجر شد که فدراسیون‌های جهانی کرسی‌ای را که برای ورزش ایران در نظر گرفته بودند، حذف کنند. این مشکلات همگی به دلیل نبود همدلی و وفاق ملی به وجود آمد.خاستگاه ورزش بسکتبال، ایالات متحده آمریکاست. همین موضوع هم موجب شده فدراسیون داخلی و جهانی بسکتبال هر دو در آمریکا فعالیت کنند. در تمام این سال‌ها هر دو فدراسیون با همدلی و همکاری و همچنین همسو با یکدیگر به سمت پیشرفت ورزش بسکتبال در آمریکا حرکت و هر روز موفقیت‌های بیشتری راکسب کرده‌اند.شرایط فعلی ورزش کشور بیانگر آن است که باید در وهله اول در ورزش داخلی و منابع قدرت ورزش داخلی صلح راه اندازیم. این موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که اگر قرار است کاری کنیم باید در مرحله نخست این موضوع به مدیران تفهیم شود که پست‌های مدیریتی به این معنی نیست که برای دیگر مدیران ورزشی مانع‌تراشی کنند. مدیران ورزشی کشور چه در فدراسیون‌های داخلی و چه در فدراسیون‌های جهانی باید همسو فعالیت کنند. امید است معاونان وزیر ورزش چنین ماجراهایی را مدیریت کنند، این مدیریت موجب می‌شود همسو حرکت کنیم نه اینکه مانند یک دیوار سدی در مقابل هم ایجاد کنیم.