استادی که دغدغه رفاه مردم را داشت

دکتر ابراهیم رضایی*
* استاد دانشگاه
در ابتدا باید این فقدان بزرگ را به دانشکده‌های اقتصاد کشور و به خصوص دانشگاه علامه طباطبایی و علوم و تحقیقات و به شاگردان و خانواده ایشان تسلیت عرض کنم. آشنایی من با استاد تقوی به سال ۸۱ برمی‌گردد که من دانشجوی ایشان در دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی بودم و از ایشان می‌آموختم.از نظر شخصیت فردی، انسانی والا بودند، همواره گشاده‌رو و آرام. علاوه بر آن ویژگی‌هایی همچون خیرخواهی، مهربانی، سختکوشی و خستگی‌ناپذیری ایشان همیشه زبانزد دانشجویان بود. در سال‌های اخیر و حتی زمانی‌ که در بستر بیماری بودند، به شخصه هرگز شاهد عصبانیت ایشان نبودم. علی‌رغم تمامی امکاناتی که دکتر تقوی در اختیار داشت، هرگز به دنبال پست و مقام نبود و زندگی ساده‌ای داشت.در خصوص شخصیت علمی ایشان حرف بسیار است و تعداد کارهای ایشان چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی قابل‌ بررسی است. دکتر تقوی بیش از ۱۰۰ عنوان نوشته در حوزه اقتصاد داشته است. از مبانی و اصول علم اقتصاد گرفته تا مباحث پیچیده‌تر همچون اقتصاد کلان، اقتصاد سیاسی و اقتصاد بین‌الملل. به گفته ایشان، از ساعت ۴ یا ۵صبح که بیدار می‌شدند مشغول خواندن کتاب، مقاله و نوشته‌های دانشجویان بودند. در حوزه پرورش شاگردان هم ایشان بسیار موفق بوده‌اند. امروز بسیاری از اساتید، مدیران و کارشناسان اقتصاد در تمامی نقاط کشور از شاگردان ایشان بوده‌اند. نکته مهم بعدی درباره ایشان این است که دیدگاه‌های دکتر تقوی بازار مسلک نبودند. به این معنی که ایشان همواره به دنبال رفاه اقتصادی برای مردم بود و توصیه او حمایت از سیاست‌هایی بود که در نهایت به کاهش تورم برای مردم بینجامد. توسعه، رفاه و کاهش فقر همواره دغدغه ایشان بود و این موضوع را در گرو مشارکت اقتصادی همه می‌دانست.
آرامش ویژگی بارز این استاد بزرگ بود و دانشجویان ایشان بدون نگرانی در کلاسش حاضر می‌شدند. همچنین همیشه نگران معیشت شاگردان خود به خصوص شاگردان مقطع دکتری بودند و به مدیران توصیه می‌کردند که طرح‌‌های تحقیقاتی خود را به این دانشجویان بسپارند. کلمات نمی‌توانند حق مطلب را درباره این استاد بزرگ ادا کنند.