استراکچر قهرمان لیگ روی گسل

با پررنگ شدن احتمال جدایی برخی ستاره‌های پرسپولیس، ثبات چندسال اخیر این تیم در خطر افتاده است. پرسپولیس در تمام این سال‌ها به ثباتش نازیده و البته از این مهم به عنوان یکی از عوامل اصلی قهرمانی‌های اخیرش نام برده می‌شود.
پرسپولیس از سال 1394 تا 1403 طی 9 فصل 7‌بار قهرمان لیگ برتر بوده و دوبار نایب‌قهرمان. این یعنی که این تیم به لطف مربیان برجسته و البته بازیکنان شاخص و ستاره در اوج قدرت بوده و غیر از رسیدن به عنوان پرافتخارترین تیم لیگ فوتبال ایران (شامل مجموعه رقابت‌های سراسری با عناوین مختلف) به خاطر حضور در دو فینال لیگ قهرمانان آسیا طی همین بازه زمانی موفق‌ترین تیم فوتبال ایران در ابعاد بین‌المللی نیز بوده است.
جدا از رعایت مسائل ریز و درشت و عوامل موثر در این موفقیت‌ها و قهرمانی‌ها آنچه به عنوان پایه این همه قهرمانی می‌تواند در نظر گرفته شود چیزی نیست جز حفظ شاکله تیم یا همان ساختار و استخوان‌بندی‌ای که هر سال با وجود تغییر در جزئیات به صورت کلی تغییری نکرده است.
حضور بازیکنانی مثل سیدجلال حسینی، کمال کامیابی‌نیا، امید عالیشاه و وحید امیری به عنوان کاپیتان و رهبر رختکن در سال‌های اخیر فضایی در تیم پرسپولیس ایجاد کرد که این تیم در زمین فوتبال به شدت سختکوش و پراشتها و در خارج از میدان فوق‌العاده ساکت و صبور بود.
در تمام این سال‌ها تمرین پرسپولیس بی‌حاشیه و رختکن این تیم کم‌خبر و فاقد درگیری‌ها و تنش‌های رایج در تیم‌های بزرگ بود. حتی وقتی تعدد ستاره‌ها در این تیم همراه با بالا رفتن تعداد موفقیت‌ها و جام‌ها، پرسپولیس را به اوج قدرت و افتخار رساند، این اتمسفر تغییری نکرد و رختکن به ‌خوبی مدیریت شد و عجیب‌تر آنکه بازیکنان جدید هر فصل در این فضا حل شدند و با جو منحصربه‌فرد تیم کنار آمدند.
در چنین فضایی، قهرمانی اخیر پرسپولیس در واقع جدا از مباحث جزئی فنی دقیقاً به خاطر رعایت همین فضا به دست آمد اما حالا بیم آن می‌رود که این استراکچر و استخوان‌بندی تیم کم‌کم تغییر کرده و به هم بریزد.
باشگاه پرسپولیس به‌خاطر مدیریت رختکن قصد دارد لیدری مثل وحید امیری را حفظ کند و البته امید عالیشاه هم در تیم خواهد ماند اما جدایی احتمالی ستاره‌هایی مثل مهدی ترابی، سروش رفیعی، دانیال اسماعیلی‌فر و علیرضا بیرانوند می‌تواند زور این تیم را از نظر فنی کم کند.
مثل هر سال طبیعی است که رقبا دنبال هوایی کردن ستاره‌های پرسپولیس هستند تا آجرهای بزرگ و مهمی از این استراکچر را بردارند و در این بنای عظیم و باشکوه تزلزل ایجاد کنند اما اینکه تا چه حد موفق باشند، مشخص نیست.
البته که اگر مدیران باشگاه پرسپولیس با تدبیر و وسواس در فضای نقل‌وانتقالات حاضر شوند شاید حتی جدایی ستاره‌هایی مثل ترابی و بیرانوند علاج داشته باشد اما در فضای خاص نقل‌وانتقالاتی فوتبال ایران، بستن و مدیریت یک تیم پرستاره و داشتن تیمی که برای قهرمانی و موفقیت در همان ریل قبلی قرار بگیرد، کاری بسیار دشوار خواهد بود.
با این حساب وظیفه اصلی مدیران باشگاه پرسپولیس ضمن رعایت اصول حفظ این استخوان‌بندی و ساختمانی است که اگر آجرهای مهمش برداشته شود حتی با حفظ بزرگان و ایجاد همان فضای همدلی و مبارزه در عین سکوت، تکرار موفقیت‌ها بسیار دشوارتر خواهد بود.