اعتراض مصدق به وجود تقلب

هفتم اردیبهشت ۱۳۳۱ (۲۷ آوریل ۱۹۵۲) شاه دوره هفدهم قانونگذاری را گشود، ولی دکتر مصدق نخست‌وزیر وقت که به سوء جریان و تخلف در چند حوزه اعتراض داشت در این مراسم شرکت نکرده بود. در روز گشایش مجلس تنها ۷۰ نماینده منتخب حضور یافته بودند.
دکتر مصدق قبلا با ذکر نام افراد، گفته بود که تحقیق کرده است در چند حوزه مردم برندگان آرا‌ را به خوبی نمی‌شناسند و چنین انتخاباتی که زیر نظر کمیسیون مربوط انجام شده (نه دولت) مخدوش است. مصدق در نامه‌ای خطاب به مجلس نیز نوشته بود که در انتخابات برخی از حوزه‌ها اعمال نفوذ مشاهده و تطمیع صورت گرفته بود و چنین انتخابات زیبنده یک ملت به پاخاسته و دارای تاریخی آنچنان درخشان نمی‌تواند باشد. فرستادگان شخص او نظر مردم را درباره انتخاب‌شدگان استفسار کرده‌اند و در چندین حوزه، مردم با ذکر دلیل تنفر خود را از انتخاب‌شدگان- با توجه به سوابق‌شان- ابراز داشته و از اینکه آن همه رای به نام آنان اعلام شده است ابراز تعجب کرده و از اعمال نفوذ و فساد در جریان رای‌گیری پرده برداشته‌اند. دنیا دارد ما را چهارچشمی می‌پاید و اگر بر این انتخابات مهر تایید بگذاریم مورد استهزا قرار می‌گیریم و خواهند گفت که مبارزان ایرانی ضد استعمار شماری اندک هستند و ملت هنوز در حال و هوای ۵۰- ۴۰ سال پیش است.
اعتراض دکتر مصدق به سوء جریان انتخابات و توصیه او به رد اعتبارنامه منتخبین به تقلب، دو روز بعد مورد تایید فخرالدین جزایری (روحانی و معمم) نایب‌رییس کمیسیون مستقل انتخابات در حوزه تهران قرار گرفت که گفت در مواردی فساد و تقلب مشاهده شده است و بعضی از انتخاب‌شدگان از معروفیت ملی و محلی برخوردار نبوده‌اند و معلوم نیست که چه کسانی این همه رای به نام آنان به صندوق‌ها ریخته‌اند و به همین دلیل، او اعتبارنامه این چند نفر را امضا‌ نکرده است. احزاب ملی‌گرا و چپ و برخی از روزنامه‌ها با استناد به اعتراض دکتر مصدق به چگونگی برگزاری انتخابات خواستار اتخاذ تدابیری جهت روشن کردن مردم و آموزش دموکراسی شده و خواسته بودند که رادیوی دولتی برنامه‌ای برای این کار اختصاص دهد. در آن زمان میراشرافی ناشر روزنامه، کارخانه‌دار و نماینده مجلس (که پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ اعدام شد) اعتراض دکتر مصدق و دیگران به تقلب در انتخابات را رد کرده و دست به انتقاد متقابل از دولت زده بود. این اعتراض‌ها باعث طولانی و تندشدن جر و بحث هنگام بررسی اعتبارنامه‌ها و رد برخی از آنها و تحریم جلسات توسط پاره‌ای از نمایندگان شد که حضور منتخبین متهم به تقلب را تحمل نمی‌کردند و بالاخره مصدق این دوره مجلس را با کسب نظر مردم در یک رفراندوم منحل کرد.