اقتصاد منهای نفت در آزمون تحریم

در چند روز گذشته بحث‌هایی درباره پوشش رسانه‌ای خبرهای اقتصادی کشور چون تاثیر تحریم‌های نفتی، مالی، پولی و گرانی موجود در بازار کالاهای مصرفی و خوراکی درگرفته‌ است. در این میان به سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌توان اشاره کرد که مطبوعات اقتصادی را مخاطب خود قرار داد و از برپایی نشستی در آینده با اصحاب‌رسانه‌ها در این زمینه خبر داد. چنین نشست‌هایی با مسوولان فرهنگی کشور در زمینه مورد نظر البته ضروری است و مهم‌تر از آن داشتن سیاست رسانه‌ای است که هم متضمن گردش آزاد اطلاعات و آگاه شدن مردم از چند و چون تصمیم‌گیری‌ها و شفافیت اقتصادی کشور باشد و هم تامین کننده منافع کلان اما مهم‌ترین ضرورت در زمان حاضر برپایی چنین نشست‌هایی با مسوولان اقتصادی کشور است تا با تعامل دوسویه و ارایه اطلاعات دقیق از وضعیت جاری کشور بتوان به بررسی راهکارهای برون‌رفت از شرایط کنونی اقتصادی پرداخت.فشار ناشی از تحریم‌ها و گرانی موجود در بازار و به ویژه مایحتاج عمومی موضوعی نیست که با انکار مسوولان کشور نادیده گرفته شود و با سکوت رسانه‌ها هم مشکلی از مشکلات فعلی حل نمی‌شود زیرا مردم خود این مسایل را با تمام وجود لمس می‌کنند و هر روز در سخنان علما، مراجع تقلید و امامان جمعه نیز مشکلات گرانی به مسوولان اقتصادی گوشزد می‌‌شود. حتی مسوولان هم به این مسایل در موضع‌گیری‌های خود اذعان دارند اما نکته‌ای که باید افزود این است که تحریم و گرانی اگرچه در شرایط کنونی کشور به هم گره خورده‌اند ولی دو مقوله جدا از هم هستند. آنچه در بحث تحریم‌ها به چشم می‌‌خورد از جنس سیاسی و در حوزه کلان سیاست خارجی کشور است که تصمیم‌گیری در این باره برعهده‌ بازیگران بین‌المللی است که در یک طرف آن ایران و در طرف دیگر ائتلافی به رهبری ایالات متحده آمریکا قرار دارد. موضوع تحریم‌ها بی‌شک بر تورم و به تعبیر مسوولان اقتصادی کشور گرانی، اثر بسیار دارد اما این گرانی پدیده‌ای ‌است که بسیاری از صاحبنظران ریشه اساسی آن را در سوءمدیریت اقتصادی کشور، بی‌توجهی مسوولان به علم اقتصاد، صاحبنظران این حوزه و مدیران با تجربه اقتصادی دوره‌های گذشته می‌دانند. در واقع جو روانی تحریم‌های نفتی و مالی کنونی تشدیدکننده بحران اقتصادی و نه به وجود آورنده آن بوده‌ است. در عین حال تحریم‌ها در صورت کارآمد بودن مدیریت اقتصادی کشور می‌تواند به عاملی برای تقویت اقتصاد ملی مبتنی بر تولید تبدیل شود چنانچه در مقاطعی از تاریخ در گذشته چنین کارکردی داشت. ایران کشوری با ابعاد بزرگ است که در بدترین حالت خود به تعبیر وزیر اقتصاد می‌تواند ادعا کند که رتبه هفدهم جهانی را در اختیار دارد، بزرگی این کشور و اقتصاد آن اقتضا دارد که مدیران اقتصادی بزرگی دست‌اندرکار اداره آن باشند و از همه ظرفیت‌‌های مدیریتی، اجرایی، کارشناسی، دانشگاهی و رسانه‌ای بهره گیرند. عزم و اراده ملی برای پشت سر گذاشتن تنگناهای کنونی مستلزم آن است که مدیریت کلان کشور از نظریات اقتصاددانان برجسته ایرانی چه در داخل و چه در خارج استفاده و حتی صاحبنظران اقتصادی برجسته دنیا را به کشور دعوت کند. تشکیل اتاق‌های فکر از دانشگاهیان برجسته و مدیران کارکشته دولت‌های گذشته، پرهیز از میان‌مایگی، سیاست‌ گذاری‌های متناقض و سردرگمی در تصمیم‌‌گیری‌های اساسی، تقویت پایه‌های تولید ملی و تشویق عینی و ملموس سرمایه‌گذاران داخلی زمینه آن است تا یک بار برای همیشه اقتصاد کشور بند ناف خود را از درآمد‌های نفتی بگسلد و این فرصتی‌ است که تحریم برای ایجاد اقتصاد بدون نفت مهیا کرده ‌است. مردم چنانچه احساس کنند مسوولانشان با همه توان برای بهبود شرایط اقتصادی کشور تلاش می‌کنند، سختی‌های کنونی را به جان می‌خرند اما امید دادن به آنها در صورتی مثمرثمر است که چنین تلاشی را در عمل ببینند.