امیدواریم قول مسوولان درباره موزه مشکاتیان عملی شود

شهریورماه سال ۱۳۸۸ را هنردوستان از یاد نمی‌برند؛ صدای قدم‌های پاییز که می‌آید، شهریور نیشابور خود را بیش از پیش همدم خزان می‌بیند، روز پرواز پرویز ایران از خاطر مضراب‌های هیچ سنتوری پاک نخواهد شد.
این روزها بوی خزانِ پرویز مشکاتیان در زادگاهش پیچیده، اگرچه مراسم رسمی درخوری در شهرش برای او برپا نشد ولی از ۲۹ تا ۳۱ شهریورماه مردم برای ادای احترام به او، مزارش را در کنار آرامگاه عطار گلباران کردند.
پروین مشکاتیان درباره کودکی‌های خود و برادرش گفت: من با پرویز اختلاف سنی خیلی کمی داشتیم. بازی‌های ما تقریبا مشترک بود. به یاد دارم که پرویز به فیلم‌های سینمایی علاقه خیلی زیادی داشت و هر وقت به سینما می‌رفت، من باید می‌نشستم و او فیلم را از ابتدا تا پایان، ایستاده برایم تعریف می‌کرد. فیلم‌های آن زمان حتما موسیقی داشت او با وسایل خانه، ادای موزیسین‌ها را درمی‌آورد مثلا روی متکا، سنتور می‌زد و با دو تا چوب ویولن می‌نواخت و همزمان آهنگ‌ها را زمزمه می‌کرد.
او ادامه داد: پس از آن، پدرم با کمک نجار محله، سنتور کوچکی برای او ساخت که وسیله بازی پرویز شد. در آن زمان بچه‌ها یا عروسک داشتند یا تفنگِ اسباب‌بازی ولی وسیله بازی ما، سازهایی بود که در خانه داشتیم.
مشکاتیان اظهار کرد: در شش سالگی، آموختن موسیقی را با سنتوری که از مشهد برایش خریده بودند، شروع کرد. با همین سنتور کوچک پرویز و دایره‌زنگی من، مرتب برای بچه‌های محله اجرا می‌گذاشتیم. این بازی و سرگرمی ما بود و در این فضا بزرگ شدیم. پدرم از شاهنامه، عطار و مشاهیر ادبیات برای ما می‌گفت و ما را با آنها آشنا می‌کرد.
او همچنین گفت: یک روز پدرم، من و پرویز را به «شهر کهنه» برد و در آرامگاه عطار نحوه کشته شدن عطار را برای ما تعریف کرد. آشنایی پرویز با عطار و اشعار و زندگی این عارف بزرگ، او را بسیار به ادبیات علاقه‌مند کرد. از همان زمان از پدرم ادبیات نیز می‌آموخت و شعر حفظ و با خودش دکلمه می‌کرد.
مشکاتیان درباره عجین بودن خانواده‌اش با ساز توضیح داد: من و پرویز سازها را در کودکی با گل می‌ساختیم و تزئینی استفاده می‌کردیم. در خانواده هر کدام یک ساز می‌نواختیم، حتی مادرم با پدرم همراهی می‌کرد ولی هیچ‌کدام مثل پرویز حرفه‌ای نشدیم. پرویز اولین کنسرت خود را در هشت سالگی با آقایان درجزی و جوادیان در مدرسه امیر معزی داشت که خیلی هم موفق ظاهر شد.
او همچنین درباره خانه پدری پرویز مشکاتیان و برنامه‌هایی که برای این خانه ارائه شده از جمله تبدیل شدن آن به موزه، گفت: درباره خانه پدری، قول‌های زیادی داده شده ولی هنوز عملی نشده است. هر کدام از شهردارها قولی داده و بعد تغییر کرده‌اند. البته امسال اولین سالی بود که شهرداری و اعضای شورای شهر بر سر مزار پرویز آمدند و قول‌هایی دادند که امیدواریم عملی شود تا مردم نیشابور و خانواده مشکاتیان راضی شوند.