انسانی شریف، پرتلاش و شاد

دکتر سعید مشیری*
* استاد اقتصاد دانشگاه ساسکاچوان
آشنایی اولیه و نزدیک من با مرحوم دکتر تقوی به اوایل دهه هشتاد یعنی سال‌های ۸۰-۷۹ برمی‌گردد؛ زمانی که من از کانادا به ایران برگشتم. در آن زمان، درس‌های تحصیلات تکمیلی را تدریس می‌کردم و ایشان اقتصاد کلان در مقطع دکتری تدریس می‌کردند و از این نظر با همدیگر همکاری داشتیم.زنده‌یاد دکتر تقوی، انسان دوست‌داشتنی بودند و همیشه با خنده‌رویی و روحیه شاد و مثبت با همه برخورد می‌کردند. من هم تجربه بسیار مثبت و خوبی با ایشان داشتم. در اتاق ایشان همواره به روی همکاران و دانشجویان باز بود. همیشه مکالمه را با «چه خبر» آغاز می‌کردند و صحبت کردن با ایشان بسیار لذت‌بخش بود.دکتر تقوی کتاب‌های تخصصی بسیاری ترجمه کرده بودند که من با ایشان در این خصوص اختلاف نظر داشتم و با خودشان چند بار مطرح کردم؛ من بر این باور بودم که در مقطع تحصیلات تکمیلی به ویژه دوره دکتری نباید کتاب‌های تخصصی ترجمه شوند و دانشجویان باید در سطحی باشند که بتوانند با متون تخصصی آشنا شوند و خودشان با متون اصلی ارتباط داشته باشند و آن را درک کنند تا در مراحل بعدی خودشان بنویسند ولی ترجیح ایشان این بود که کتاب‌های روز دنیا را به سرعت خریداری و بلافاصله ترجمه می‌کرد و توجیه و دلیل مرحوم تقوی این بود که سطح زبان دانشجویان به اندازه کافی خوب نیست و امکان استفاده مستقیم از این کتاب‌ها برای آنها وجود ندارد. از روی کنجکاوی، یک ترم زبان تخصصی تدریس کردم و متوجه شدم که استدلال ایشان درست است و سطح زبان دانشجویان به دلیل کیفیت ضعیف تدریس در مدارس و دوره کارشناسی خیلی پایین است و حتی قادر به خواندن و درک مطلب ساده تخصصی هم نیستند.ترجمه کتاب‌های تخصصی مهارت خاصی می‌خواهد ولی در سطوح بالا یعنی کارشناسی ارشد و به خصوص دکتری به نظر من، دانشجویان هر چقدر هم برایشان سخت بود باید وادار می‌شدند که با متون اصلی کار کنند. شاید این به عملکرد ضعیف سیستم آموزشی ما برمی‌گردد.آسان گرفتن ایشان و برخورد خیلی دوستانه و صمیمی با دانشجویان برای من همیشه جالب توجه بود. زمانی که رییس مرکز تحقیقات دانشگاه و مدیرمسوول مجله دانشکده اقتصاد بودم، ایشان همیشه پیگیر کار مقاله دانشجویان و در پی حل مشکلات دانشجویان بود که این موضوع ناشی از خوش‌قلبی ایشان بود. این روحیه پیگیری ایشان برای من جالب بود و با وجود اینکه می‌دانست من تا اندازه‌ای سختگیر هستم دانشجویان را به من معرفی می‌کرد تا در پایان‌نامه‌ها با آنها همکاری داشته باشم.
فوت دکتر تقوی ضایعه‌ای است که متاسفانه از بازماندگان نسل قدیم بودند که هم پرتلاش بودند و هم کار را جدی می‌گرفتند و همزمان صفا و صمیمیت خاصی داشتند و متاسفانه این روزها کمتر شاهد جایگزین مناسبی برای این افراد هستیم و باید امیدوار به آینده باشیم.