انکار فایده‌ای ندارد

در حوزه‌های اقتصادی، ساده‌ترین نمونه از انکار مقامات، واکنش محمود احمدی‌نژاد به گران شدن کالاهاست که در آن هنگام و در واکنش به گرانی برخی کالاها، اظهار می‌داشت که در محله‌ای که او ( احمدی نژاد) زندگی می‌کند، کالاها گران نشده‌اند. در سال گذشته و در زمان ریاست جمهوری سید ابراهیم رییسی، آمارسازی‌ها برای نشان دادن تورم کاهش یافته، رشد اقتصادی و قدرت خرید شهروندان ایرانی، بارزترین نمونه‌هایی که می‌توان بیان کرد و تمامی آنها اثبات شده است. انکار، در جمهوری اسلامی ایران به حوزه‌های اجتماعی نیز کشیده شده و اکنون مهاجرت گسترده صاحبان اندیشه، کارآفرینان و اخیرا برندها و کارخانه‌های ایرانی به خارج از کشور انکار می‌شود. در یک نظرسنجی که به تازگی منتشر شده، فقط 16‌درصد از جوانان ایرانی گفته‌اند که به مهاجرت فکر نمی‌کنند. اگر این نظرسنجی قابل تعمیم به کل شهروندان ایرانی باشد آن وقت می‌توان گفت که فقط حدود 14‌میلیون نفر از جمعیت ایرانی به مهاجرت فکر نمی‌کنند اگر با توجه به وجود اقشار کهنسال به نظر می‌رسد تعداد علاقه‌مندان به ماندن در ایران بیشتر باشد اما به هر حال میزان و ‌درصد مهمی از اقشار مولد و توانا در کشورمان به مهاجرت فکر می‌کنند و در مواردی این فکر را عملی ساخته‌اند اما زمانی همین مهاجرت و مخصوصا مهاجرت نخبگان از ایران، انکار و تبادل مغزها خوانده می‌شد در آن هنگام هیچ‌کس توضیح نمی‌داد که در قبال صدها تن از دانشمندان و نخبگان ایرانی به کشورهای اروپایی و آمریکای‌شمالی، کدام نخبه یا دانشمندان از کشورهای توسعه‌یافته به ایران مهاجرت کرده و در آن سکنی گزیده‌اند.
انکار واقعیت‌ها از سوی دست‌اندرکاران جمهوری اسلامی ایران، نگارنده را به یاد این داستان گالیله می‌اندازد؛ وقتی دانشمند معروف گالیله مجبور شد در دادگاه تفتیش عقاید کلیسا چرخش زمین به دور خورشید را انکار کند، هنگامی که خواست از کلیسا خارج شود، پای بر زمین کوبید و به زمین گفت: تو بچرخ هرچند که چرخش تو را انکار کنند. مقامات ایرانی هم باید بدانند که زمین می‌چرخد، واقعیت‌ها خودنمایی می‌کنند و رویداد به نفع یا به زیان جمهوری اسلامی رخ می‌دهند، مردم می فهمند و کسی نمی‌تواند جلوی فهم انسان‌ها را بگیرد، حتی اگر وجود یا ماهیت واقعیت‌ها توسط قدرت‌های حکومتی انکار و برای ایجاد انحراف در درک شهروندان تلاش شود.