او همان خبرنگار است…

لیلا ناطقی- انگار همین دیروز بود، دانشجوی رشته روزنامه‌نگاری و عاشق خبرنگاری که درسش تمام‌شده و بدون داشتن پارتی دنبال کار در مطبوعه و رسانه‌ای می‌گردد. بالاخره پس از جست‌و‌جوی فراوان به عنوان یک نیروی حق‌التحریر‌بگیر در سرویس اجتماعی یکی از روزنامه‌ها دست به کار می‌شود. کارش این بود تا سوژه‌های ناب میدانی که پیدا می‌کند را با قلمی شیوا و رسا و به سبک گزارشی توصیفی به رشته تحریر درآورد و بیاید روزنامه آن را تحویل بدهد و برود. دبیر سخت‌گیرش هر مطلبی را چاپ نمی‌کرد و این مجبور بود سوژه‌های تاپ را ارائه بدهد، تا به دست چاپ سپرده شود. نتیجه این می‌شود که این جوجه روزنامه‌نگار سوژه‌هایی را جست‌و‌جو و پیدا می‌کند که به عقل جن هم نمی‌رسد. از موضوع پیرمردی که ۱۰ سال از خانه‌اش بیرون نرفته بود و آن دختر جوان بی‌کله با جسارت تمام پا به خانه مخروبه‌اش گذاشت سر از راززندگی آدم مرموزی که ۱۰ سال با دنیای خارج از خانه قطع رابطه کرده بود، دربیاورد، تا موضوع تهیه گزارش از منطقه خاک‌سفید؛ جایی که وقتی پا گذاشت باورش نمی‌شد، چنین جایی در تهران وجود داشته باشد. وقتی تیتر گزارشش در روزنامه با عنوان «اینجا هارلم تهران است» چاپ می‌شود، از سازمان ملی جوانان که آن زمان مرکز ملی جوانان بود تماس گرفته می‌شود و می‌خواهند خبرنگار این گزارش با رییس سازمان جلسه‌ای برگزار کند تا با آنها در زمینه پروژه‌های این سازمان در خصوص جوانان همکاری داشته باشد. حاصل آن گزارش هم تخریب و پاکسازی محله خاک‌سفید به عنوان محله‌ای بد نام که محل زندگی ارازل و اوباش، قاچاقچیان و باندهای خلاف توسط نیروی انتظامی شود هرچند دستمزدی که به عنوان خبرنگار حق‌التحریربگیر می‌گرفت، کفاف کرایه ماشینش را هم نمی‌داد اما عشق به کار لحظه‌ای تردید در ادامه راه برایش باقی نمی‌گذاشت.پس خبرنگار جوان امروز پس از ۱۹ سال هنوز هم می‌نویسد، قلم می‌‌زند و در مطبوعات شاغل است. عشق به کار روزنامه‌نگاری هنوز در وجودش زنده و جوان است. اگر هزار بار هم بمیرد و دوباره زنده شود و اجازه انتخاب شغل را داشته باشد باز هم دوست دارد یک روزنامه‌نگار باشد.
او یک خبرنگار است و به شغلش افتخار می‌کند، هرچند ممکن است گاهی حقوقش تا وسط برج هم نرسد و او مجبور شود برای ادامه زندگی با قرض و قوله سر کند اما حاضر نیست لحظه‌ای کارش با میلیاردها کار پردرآمد دیگر عوض کند. او یک خبرنگار است. عاشق قلم و نگاشتن؛ همان قلمی که پروردگار سبحان بر آن قسم یاد کرده است…