اگر شاه اشکانی ایران به اندرز امپراتور چین باستان توجه کرده بود

«لیو بانگ» که به نام «گائو زو» امپراتور چین شده بود در ماه می سال ۱۹۸ پیش از میلاد ایران را به اتحاد با چین دعوت کرد. «گائو زو» در نامه خود که به اردوان سوم ـ چهارمین شاه ایران از دودمان اشکانی تسلیم شد پیش‌بینی کرده بود که اگر هم دولت آنتیوکوس سوم در انتاکیه (از جانشینان اسکندر) از میان برود جایش را دولت دیگری از غرب (رومیان) خواهند گرفت و شرق را آسوده نخواهند گذارد [مگر این که در برابر خطر مشترک متحد شود.[
اردوان که سخت درگیر جنگ با آنتوکوس سوم بود به واقعیتی که گائو زو در نامه‌اش نوشته بود توجه نکرد و مناسبات ایران و چین در همان سطح سابق باقی ماند.
در آن زمان آنتیوکوس سوم که مردی جاه‌طلب بود دست به جهانگشایی و توسعه قلمرو زده بود به گونه‌ای که دو دولت محلی واقع در آناتولی از رومیان استمداد کرده بودند که خود در‌صدد تصرف یونان و مقدونیه [و همسایه شدن بی‌واسطه با ایران] برآمده بودند و این استمداد بهانه خوبی به دست رومیان تازه به قدرت رسیده داد که متوجه شرق شوند.
گائو زو موسس دودمان «هان» در چین که بر جای دودمان شین (چین) نشسته بود از سال ۲۰۲ تا سال ۱۹۵ پیش از میلاد امپراتور چین بود و یکم ژوئن این سال (۲ هزار و ۲۰۱ سال پیش) درگذشت. «تاریخ» او را مردی با تدبیر و دوراندیش مورد قضاوت قرارداده است. اگر اردوان سوم به نامه گائو زو توجه کرده بود شاید درگیری ۸۰۰ ساله ایران و روم صورت نمی‌گرفت.