ایتالیا با تصرف لیبی گام به تجدید امپراتوری روم نهاد

دولت ایتالیا که در نیمه قرن ۱۹ با قلم «کاوور» و تفنگ «گاریبالدی» وحدت خودرا بازیافته بود و درصدد تجدید عظمت باستانی‌اش بود و می‌خواست پس از ۱۵ قرن بار دیگر قدرت اول مدیترانه شود ۱۶سپتامبر سال ۱۹۱۱ برای تصرف سرزمین لیبی که در دوران امپراتوری روم از مستملکات ایتالیا بود و در آن زمان جزئی از قلمرو عثمانی به حساب می‌آمد دست به لشکرکشی زد و به دولت عثمانی اعلان جنگ داد و روز بعد با غرق کردن یک کشتی جنگی عثمانی در آب‌های طرابلس غرب (تریپولی)، در خاک لیبی نیروی نظامی پیاده کرد و «سیدی بلال» و «درنا» را به تصرف درآورد.
یک سال و یک ماه بعد (۱۸ اکتبر ۱۹۱۲) که عثمانی از جانب کشورهای بالکان ـ صربستان، بلغارستان و یونان ـ تهدید به جنگ می‌شد، طبق یک قرارداد، لیبی را به ایتالیا واگذار کرد و دو ماه بعد نیز از نیروهای مشترک بالکان شکست خورد و پس از سه قرن از این منطقه خارج شد و آلبانی با حمایت ایتالیا استقلال یافت و این شکست‌ها و تحقیرها سبب شد ۳۱ ژانویه ۱۹۱۳ افسران جوان ارتش عثمانی بر ضد دولت این کشور قیام کنند و مسیر سرنوشت سیاسی این امپراتوری را تغییر دهند.
عقب‌نشینی‌های سیاسی و نظامی عثمانی بالاخره باعث اضمحلال این امپراتوری در پایان جنگ جهانی اول شد و جمهوری ترکیه به وجود آمد.