ایران، ونزوئلا نمی‌شود

افزایش قیمت‌ها و ادامه روندی که از تورم برمی‌آید، این روزها این سوال را پیش روی محافل اقتصادی قرار داده که آیا ایران به سرنوشت ونزوئلا دچار می‌شود یا خیر؟
به گزارش خبرآنلاین، آخرین گزارش بانک مرکزی نشان می‌دهد که نرخ تورم در مردادماه امسال به ۵/۱۱ درصد رسیده است. این نرخ نسبت به تورم تیرماه که ۲/۱۰ درصد بوده، ۳/۱ درصد افزایش دارد. این در شرایطی است که چند ماهی بود اقتصاد ایران تورم تک‌رقمی را تجربه می‌کرد‌ اما به دنبال افزایش نرخ ارز و رسیدن نرخ دلار به بیش از ۱۳ هزار تومان، تمام معادلات اقتصادی بر هم خورد و حالا قیمت همه کالا و به خصوص کالاهایی که وابستگی دلاری داشتند و وارداتی بودند، افزایش یافته است.
در این شرایط‌ برخی از تحلیلگران اقتصادی چشم‌انداز روشنی از نرخ تورم نمی‌بینند و حتی گاه کارشناسانی هستند که از خطر ونزوئلایی شدن ایران صحبت می‌کنند‌ اما در مقابل، برخی دیگر از تحلیلگران اقتصادی با بیان دلایلی، تاکید دارند که ایران، ونزوئلا نمی‌شود.
ونزوئلا به کجا رسید‌
اقتصاد ونزوئلا از سال ۲۰۱۴ که سقوط قیمت‌های نفت اجازه نداد این کشور آمریکای جنوبی بتواند سیستم سوسیالیست خود را با سوبسیدها و کنترل قیمت، حفظ کند، دائما در حال بدتر شدن است. حالا با فروپاشی اقتصاد وابسته به نفت ونزوئلا، ابرتورم در این کشور با سرعتی باورنکردنی رو به افزایش است.
چندی پیش کنگره مخالفان ونزوئلا اعلام کرد تورم ۱۲ ماه منتهی به ماه ژوئیه ونزوئلا به ۸۲۷۶۶ درصد رسیده است.
بر این اساس، با تداوم بحران اقتصادی و تورم شدید در ونزوئلا، رییس‌جمهور‌ این کشور دستور حذف ۳ صفر از واحد پول ملی این کشور «بولیوار» را صادر کرد.
صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده نرخ تورم این کشور تا پایان امسال به یک میلیون درصد هم برسد. تورم تنها در ماه ژوئیه ۱۲۵ درصد بوده است که ۴/۳ درصد کمتر از تورم ماه ژوئن است.
الخاندرو وارنر، رییس دپارتمان نیم‌کره غربی صندوق بین‌المللی پول در پستی که در وبلاگ این سازمان منتشر کرده است، می‌نویسد: «ما پیش‌بینی می‌کنیم تورم این کشور تا پایان ۲۰۱۸ به یک میلیون درصد برسد تا نشان دهد شرایط در ونزوئلا مشابه آلمان ۱۹۲۳ یا زیمبابوه در اواخر سال ۲۰۰۰ است.»
تحلیل حسین عباسی، اقتصاددان و استاد دانشگاه مریلند نشان می‌دهد آنچه ونزوئلا را به بحران کشاند، این بود که سیاست‌های افزایش رفاه همزمان با سرکوب انگیزه‌های تولید همراه شد. به‌علاوه، وقتی قیمت نفت افت کرد، دولت دست از سیاست‌های گسترده رفاهی نکشید‌ بلکه با اتخاذ سیاست‌های مخرب سعی در ادامه آن داشت.
دو سیاستی که تیر خلاص را به کشور زد، کنترل قیمت ارز و عدم کنترل حجم پول بود. وقتی دولت با کمبود ارز مواجه شد و قیمت دلار رو به افزایش گذاشت، دولت همچنان سعی کرد قیمت آن را پایین نگه دارد. در نتیجه تقاضا برای محصولات وارداتی کاهش نیافت و انگیزه برای تولیدی که در خارج از کشور خریدار داشته باشد، ایجاد نشد.براساس تحلیل عباسی، سیاست مخرب دیگر این بود که برای تامین مالی هزینه‌ها، از چاپ پول استفاده شد. نتیجه این شد که در مدت کوتاهی تورم سه‌رقمی در کشور ایجاد شد. ارزش پول ونزوئلا روزبه‌روز و ساعت‌به‌ساعت کاهش یافت. در این میان دقیقا همان گروه‌هایی که در تبلیغات حکومتی، هدف تمامی سیاست‌های رفاهی اعلام می‌شدند، یعنی گروه‌های کم‌درآمد جامعه، بیشترین صدمه را خوردند. این گروه‌ها توانایی مالی مقابله با شوک‌های قیمتی بزرگ را نداشتند و با شدت گرفتن بحران به سرعت تمام دارایی و سطح مصرف خود را از دست دادند.
احتمال ونزوئلایی شدن ایران نزدیک به صفر است
در این شرایط‌ تحلیلگران اقتصادی شباهت‌ها و تفاوت‌هایی از دو اقتصاد ایران و ونزوئلا را مطرح می‌کنند تا احتمالا بتوانند پاسخ به این سوال نگران‌کننده «آیا اقتصاد ایران، ونزوئلایی می‌شود» را به شکلی واقع‌نگر ارائه کنند. مرتضی ایمانی‌راد، تحلیلگر اقتصاد بین‌الملل‌ احتمال ونزوئلایی شدن اقتصاد ایران را نزدیک به صفر می‌داند. البته مگر اینکه اتفاقات عجیبی بیفتد. به اعتقاد وی، «احتمال تورم‌های افسارگسیخته و مهار‌نشدنی بسیار کم است و حتی اگر تحریک‌های سیاسی از بین بروند، احتمال کاهش دلار به زیر ۱۰ هزار تومان زیاد خواهد بود.»
محمد واعظ، استادیار گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان نیز از جمله افرادی است که اعتقاد دارد «وجود ویژگی‌های مشابه در چند مورد، دلیلی بر یکسان انگاشتن کلیت اقتصاد نیست.»
به گفته وی‌ «هر چند افزایش شدید نرخ ارز در هفته گذشته و گرانی برخی کالاها در ایران، شباهت‌هایی را در اقتصاد ونزوئلا ایجاد کرده است‌ اما این شواهد نمی‌تواند موجب ونزوئلایی شدن اقتصاد ایران شود زیرا ساختارهای این دو اقتصاد هر چند از جهاتی مشابه اما از جهات بیشتری متفاوت هستند.»
واعظ با ذکر مثالی توضیح می‌دهد: «اقتصاد ایران اکنون برخوردار از درآمد صادراتی چند ده میلیارد دلاری است که اقتصاد ونزوئلا فاقد این درآمدهاست.»
ایران چرا به سرنوشت ونزوئلا دچار نمی‌شود‌
در این میان‌ سیامک قاسمی، کارشناس و تحلیلگر اقتصادی در تحلیلی عنوان می‌کند: «با آنکه خطر یک موج تورمی ۵۰ درصدی یا حتی بیشتر در نیمه دوم امسال جدی است‌ اما ایران به دلایلی احتمالا به سرنوشت ونزوئلا دچار نمی‌شود.»
وی با ذکر این دلایل، عنوان می‌کند: «رشد پایه پولی و نقدینگی در ایران با آنکه در سال‌های گذشته بالاتر از ظرفیت‌های پولی اقتصاد ایران بوده‌ اما هرگز در ‌اندازه کشوری مثل ونزوئلا نبوده است. رشد نقدینگی ماهانه به طور متوسط دو درصدی ایران قابل قیاس با رشد نقدینگی ماهانه به‌طور متوسط ۶٠ درصدی ونزوئلا نیست.»قاسمی می‌افزاید: «اگر رشد نقدینگی در همه سال‌های گذشته هم در تورم تبلور پیدا کند و به نوعی فنر تورمی نقدینگی کامل آزاد شود، ما هرگز به تورم‌هایی شبیه ونزوئلا نخواهیم رسید. علاوه بر اینکه می‌دانید بخش مهمی از نقدینگی در شبکه بانکی کشور قفل شده و قابلیت تورم‌زایی در کوتاه‌مدت ندارد.»
این کارشناس اقتصادی در ادامه تحلیل خود تصریح می‌کند: «وابستگی اقتصاد ایران به دوپینگ نفت خیلی کمتر از ونزوئلاست و در شرایط فعلی درآمدهای مالیاتی سهم بیشتری از درآمدهای نفت را در درآمدهای دولت شامل می‌شود و البته حجم صادرات غیر‌نفتی ایران هم به نسبت ونزوئلا بسیار قابل توجه است.»
وی یادآور می‌شود: «نسبت متغیرهای پولی تورم‌زا همچون پایه پولی، کسری بودجه دولت و حتی بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی نسبت بهGDP در ایران بسیار بالاتر از ونزوئلاست وGDP بالا در ایران مثل یک ضربه‌گیر تورمی عمل می‌کند.»
قاسمی با اشاره به این‌که سرعت پایین گردش پول در اقتصاد ایران و شرایط رکودی و ایستایی بخش قابل توجهی از نقدینگی، احتمال ایجاد ابرتورم‌هایی شبیه ونزوئلا را کم می‌کند، متذکر می‌شود: «سهم ۶٠ درصدی بخش خدمات ازGDP ایران و همین‌طور سهم بالای بخش خدمات از سبد تورمی ایران، امکان تاثیر‌پذیری زیاد نرخ تورم از افزایش قیمت ارز در مقایسه کشوری مثل ونزوئلا را کاهش می‌دهد.»