20 - 12 - 2022
بازار پوشاک در مشت ترکیه و چین
| آرزو فرشید| آخر فصل که می‌شود بازار فروش پوشاک و حراجی‌ها آخر فصل هم داغ است. همان حراج‌ها و تخفیف‌های ۲۰، ۳۰ درصدی که معلوم نیست قیمت‌گذاری‌های قبل از حراج و در حین حراج آن بر چه مبنا و اساسی صورت گرفته است. وضعیت قیمت در بازار پوشاک هم که از دیگر کالاهای موردنیاز چیزی کم ندارد و کار به جایی رسیده که دیگر توانی برای خریدار نمانده، قصد خرید لباس که داشته باشی گذشته از وضعیت قیمت‌ها، باید ببینی جنس چینی را به جای کالای ترکیه‌ای نفروشند، تولید داخل هم که انگار خیلی وقت است در این بازار حرفی برای گفتن ندارد.
مهر که بیاید پالتو‌ها و بارانی‌ها و چکمه‌ها هم آرام‌آرام به ویترین مغازه‌ها می‌آید و قیمت‌های آنچنانی هم که انگار جز مصرف‌کننده کس دیگری را نگران نمی‌کند. فعالان بازار پوشاک معتقدند که بالا رفتن هزینه‌های تولید و افزایش بهای مواد اولیه صنعت نساجی مهم‌ترین دلایل افزایش قیمت پوشاک، خاصه پوشاک زمستانی محسوب می‌شود. طبق عرف هر ساله بازار با شروع سرما و افزایش تقاضا برای خرید پوشاک زمستانی بهای این کالاها با افزایش مواجه می‌شود. هنوز به یاد داریم که سال گذشته نیز با شروع نیمه سرد سال بازار پوشاک شوک بزرگی داشت و افزایش قیمت‌ها بیش از سال‌های قبل بود و حتی رشد قیمت در بازار پوشاک وارداتی بیش از انواع داخلی این محصولات بود و بالا بودن تنوع رنگ، طرح، مدل و کیفیت پوشاک زمستانی وارداتی باعث شده تا استقبال از این کالاها در مقایسه با تولیدات وطنی بیشتر باشد که این موضوع خود زمینه‌ساز افزایش بیشتر بهای پوشاک خارجی می‌شود. تعرفه بالای واردات پوشاک خارجی از دیگر دلایل گرانی این کالاست.
برندهای خارجی که در ایران فعالیت دارند و دارای شعبه هستند نیز از این آشفته‌بازار پوشاک داخل نهایت بهره‌برداری را می‌کنند و با فروش کالاهای تولید درجه یک چینی و بعضا تولید مشترک کشورهای چین و کره از نقدینگی موجود در ایران سود می‌برند. اما افزایش قیمت پوشاک خارجی در ایران درحالی اتفاق می‌افتد که یک پارادوکس قیمتی مقابل این پدیده در ایران به وجود آمده است. در کشورهای صاحب سبک در پوشاک مثل ایتالیا، آمریکا و اسپانیا به دلیل بحران جهانی و افزایش هزینه‌های تولید، تولیدکنندگان بزرگ پوشاک در فصل‌های مختلف فروش چند دور متوالی حراج قیمتی دارند و برای ماندن در بازار جهانی تولیدات خود را با قیمتی بسیار پایین‌تر از گذشته به فروش می‌رسانند اما در داخل افزایش قیمت‌های پوشاک برخلاف بازار جهانی صورت می‌گیرد و به جای کاهش قیمت افزایش قیمت صورت گرفته است.
هزینه های تولید
فعالان این حوزه ادعا می‌کنند هزینه‌های تولید در داخل بالاست و این موضوع سبب شده تولیدکنندگان کالا را با قیمت بالا به فروش برسانند. یکی دیگر از دلایل افزایش قیمت پوشاک در ایران هزینه‌های بالای کارگر و مزد و نیز مالیات است. بیشتر واحدهای تولیدی بعد از هدفمندی یارانه‌ها که هزینه‌های تولید به دلیل آزاد‌سازی قیمت سوخت و افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل به‌طور سرسام‌آوری بالا رفت، با افزایش بی‌رویه قیمت پوشاک درصدد تامین سود خود برآمدند این درحالی است که گفته می‌شود هزینه‌های تولید مثل دستمزد کارگر و سوخت در ایران بسیار ارزان‌تر از کشورهایی نظیر ترکیه است.
به نظر می‌رسد نظارتی نیز بر فروش پوشاک خارجی در بازار داخل نیست و پوشاک چینی در رده‌های متفاوتی وارد می‌شود و با قیمت‌های مختلف به فروش می‌رسد و خریداران خودش را هم دارد. گروهی از مردم که به مارک و کیفیت لباس بیش از بهای آن اهمیت می‌دهند و گروه دیگری که پایین بودن قیمت برایشان از درجه اهمیت بالاتری برخوردار است از جمله متقاضیان پوشاک چینی هستند. در این میان پوشاک ترکیه‌ای هم همچنان جایگاه خود را دارد و دست‌اندرکاران صنایع پوشاک و مد ترکیه بازار بزرگ ایران را به عنوان کشوری که کمترین آسیب‌پذیری را از بحران مالی جهانی داشته هدف گرفته‌اند. همچنین توجه ویژه به صنعت مد در ترکیه و در مقابل بی‌توجهی تولیدکنندگان داخلی به این صنعت باعث می‌شود مصرف‌کننده ایرانی مد ترکیه را از نزدیک تعقیب کند و به مد لباس ترکیه علاقه نشان دهد. همه ساله مقادیر قابل توجهی پوشاک آماده از استانبول از طریق تجارت چمدانی به ایران صادر می‌شود.
ایران بازار هدف ترکیه
مشاور عالی بازرگانی ایران و ترکیه در گفت‌وگویی با جهان صنعت در این رابطه گفت: در حال حاضر صادرات لباس ترکیه به ایران و کشورهای cis و روسیه ۸۰۰ میلیون دلار است و بیش از دوسوم لباس‌های آماده این کشور از طریق قاچاق به ایران می‌آید و سه‌چهارم از این لباس‌های وارداتی قاچاق لباس‌های زنانه است.
ابراهیمی افزود: در این حوزه چین و پاکستان رقیب ترکیه در بازار ایران و خاورمیانه به شمار می‌رود. یکی از اقلام بزرگ صادراتی ترکیه و چین لباس‌های آماده زنانه و مردانه است چینی‌ها در چند سال اخیر به کپی‌برداری از مدل لباس‌های ترک و ایتالیا پرداخته‌اند و بدون هیچ‌گونه منع تجاری نسبت به تولید مدل‌های لباس ترکیه و ایتالیا اقدام می‌کنند. اخیرا اتحادیه لباس آماده و مد ترکیه اعلام کرد که ایران هنوز بهترین و پرسودترین منطقه برای صادرات لباس است. گرچه چینی‌ها هم با کپی و الگوبرداری می‌خواهند از بازار سهمی داشته باشند.
وی در این خصوص توضیح داد: پرداخت‌های نقدی ایرانیان بالاخص خرید‌های بدون پرداخت گمرک که تعرفه آن حدود ۴۰ درصد است برای ترک‌ها رقمی برابر ۲۵ درصد سود فوری و آنی دارد. پرداخت‌های نقدی ایرانیان به صورت دلار آزاد ارتباط تجاری تولیدکنندگان لباس ترک را با خریداران بسیار نزدیک کرده است. اتحادیه مد و لباس آماده ترکیه و در راس آن ندیم اوزون می‌گوید: با اینکه بازار لباس ترکیه و رقیب آنها چین وارد دوره رکود اقتصادی می‌شوند ولی خریداران ایرانی به آنها کمک می‌کنند که از این بحران گذر کنند. معاملات لباس‌های حاضر بیشتر به صورت تجارت مرزی- چمدانی و تجارت قاچاق صورت می‌گیرد. قیمت حمل قاچاق هر کیلو لباس بین ۱۴ تا ۱۸۰ هزار ریال است قیمت هر کیلو ۱۸۰هزار ریال وقتی است که کالا به قیمت واقعی گارانتی می‌شود و در صورت حیف و میل و گم گشت کالا طرف حامل عین وجه را بر اساس اظهار اولیه پرداخت خواهد شد. به گفته ندیم اوزون رییس اتحادیه و تشکل لباس‌های آماده میزان صادرات لباس اعم از زنانه و مردانه رقمی حدود ۸۰۰ میلیون دلار تخمین زده می‌شود.
ابراهیم افزود: در این میان علاوه بر ایران، روسیه، آذربایجان (حوزه قفقاز ) آسیای میانه بهترین خریداران لباس‌های دوخته شده ترک هستند. اخیرا پاکستان و هند همچنان که گفته شد نیز مانند چین فعالیت خود را در ایران افزایش داده‌اند گرچه از لحاظ کیفیت و قیمت نمی‌توانند با ترکیه رقابت کنند. به‌طور کلی خریداران ایرانی علاقه زیادی به لباس‌های فصلی دارند گرچه قیمت‌ها بعد از گذشتن فصل بین ۴۰ تا ۶۰ درصد تخفیف قیمت پیدا می‌کنند.
سود حاصله از فروش به شمال غرب کشور ( آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان ) برای فروشندگان ترک بیش از ۲۵ درصد و سود فروش استوک بیش از ۶۵ تا ۷۰ درصد است.
پوشاک چینی با الگوی ترک
مشاور عالی بازرگانی ایران و ترکیه در ادامه گفت: اخیرا چینی‌ها با دوخت برندهای ترک و مارک‌های ترکیه به صورت تقلبی وارد بازار ایران و کشورهای cis شده‌اند ولی ایرانی‌ها و مردم حوزه آسیای میانه کار چینی‌ها را به لحاظ پارچه و نوع دوخت تشخیص می‌دهند. اصولا تولیدات چینی‌ها بین ۳۰ تا ۴۵ درصد از ترک‌ها ارزان‌تر است. چینی‌ها با استخدام برشکارها و دیزاینر‌های ترک و با استفاده از دستمزد ارزان کارگرانشان سعی می‌کنند در جنوب شرق و غرب ایران نفوذ کنند. چین سعی می‌کند با دادن آوانتاژ پرداخت مدت‌دار و تخفیف کلی بعد از بستن فاکتور بازار قیمت غرب ایران را به دست آورند. گرچه در این حوزه رقبای پاکستان و هندوستان نیز در صحنه تولید و عرضه لباس حاضرند. به‌طور کلی با افزایش قیمت دلار و بالا رفت قیمت ارز خرید لباس‌های آماده تا ۲۲ درصد از طریق مرزهای قاچاق (به گفته رییس اتحادیه مد و لباس ترکیه) کم شده است.
تنها راه فعال کردن این صنعت در ایران مشارکت در برش و دوخت با نظارت استادکاران ترک به خاطر ارزانی دستمزد کارگر در ایران که نصف حقوق کارگر ترک است و ارزانی برق که یک‌سوم قیمت ترکیه است، ارزانی قیمت سوخت و گاز و حمل‌ونقل در ایران است که می‌تواند ایجاد اشتغال در حوزه شمالغرب کشور کند. البته ورود و خروج کالای نیمه‌تمام به هر دو کشور هیچ‌گونه حقوقی را در خود ندارد و این امر در برآمد سود برای هر دو طرف تاثیر‌گذار بوده و از انجام عملیات معاملات قاچاق جلوگیری می‌کنند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد