بازنشستگانی که ترک درمان می‌کنند!

مهر- دارو از نان شب واجب‌تر است. وقتی یک عضو خانواده بیمار است، آب خوش از گلوی هیچ‌کس پایین نمی‌رود. کل خانواده درگیر بحرانی ا‌ست که رفع آن پول زیاد و حوصله بسیار می‌خواهد و گاهی با صرف زمان و پول هم حل نمی‌شود! شوربختانه بحران دارو و تجهیزات‌پزشکی که از زمستان سال قبل آغاز شده، با شتاب به سمت وخامت بیشتر پیش می‌رود. تاکنون متوسط افزایش قیمت داروهای شرکت‌های داروساز ایرانی بین ۳۰ تا ۴۰‌درصد و متوسط افزایش نرخ داروهای خارجی (داروهای توصیه شده توسط پزشکان متخصص) بیش از ۱۰۰ و گاهی ۲۰۰‌درصد است و البته با توجه به سیاست‌های ارزی دولت در سال۱۴۰۴، هنوز یک موج سنگین گرانی دارو در پیش است. در روزهای اخیر، رییس سازمان غذا و دارو اعلام کرده است: با توجه به حذف ارز ترجیحی ۴۲۰۰تومانی از ابتدای امسال، نرخ جدید تخصیصی برای واردات دارو و تجهیزات پزشکی ۲۸‌هزار و ۵۰۰تومان تعیین شده است. مهدی پیرصالحی اضافه کرده است: «هنوز دستورالعمل تخصیص ارز ۲۸‌هزار و ۵۰۰تومانی برای واردات دارو و تجهیزات‌پزشکی از سوی دولت ابلاغ نشده و در حال حاضر منتظر
تصمیم نهایی هستیم.»
به این ترتیب قرار است ارز واردات دارو با یک جهش بسیار بلند، بیش از شش برابر گران شود. رسمیت یافتن تورم بیش از ۶۰۰‌درصدی ارز واردات دارو و ابلاغ آن از سوی دولت، برزخ بازار دارو را به یک جهنم اساسی بدل می‌کند، موجی سنگین از گرانی داروها نه‌فقط برای اقلام خارجی(که البته در مواردی حیاتی هستند) بلکه برای داروهای ایرانی که مواد اولیه آنها با ارز وارداتی از خارج از کشور می‌آید، از راه می‌رسد. این موج سنگین، طبقه کارگر و مزدبگیر کشور را به طرفه‌العینی در خود غرق خواهد کرد و احتمالا به دلیل انتظار برای این گرانی جدید دستوری و از بالا فرموده! است که در حال حاضر بسیاری اقلام دارویی در بازار نایاب شده‌اند. در روزهای اخیر، بیمارانی با ما تماس گرفته‌اند که موفق به پیدا کردن داروهای بیماری‌های قلب و عروق از جمله «آدانکور ۲۰» نشده‌اند. به گفته آنها، مدتی‌ است که این داروها نایاب شده‌اند و در دسترس نیستند.
یک کارگر از پیدا نشدن داروهای اعصاب و روان از جمله قرص «پیموزاید ۴» که یک قرص اصلی ا‌ست خبر داد و گفت: فرزندم بیماری اعصاب دارد و وقتی این داروها نباشد و مصرف نکند، زندگی خودش و ما را سیاه می‌کند، پزشک توصیه کرده که از زیر سنگ هم شده دارو بیابید (ترجیحا نمونه خارجی) تا حتما مصرف کند اما ما به سختی و پس از جست‌وجوی بسیار و پیدا کردن پارتی، فقط چهار عدد ایرانی آن را پیدا کردیم.
این داروها از زیر سنگ هم پیدا نمی‌شوند. برخی دیگر از داروها هم در صورتی که موجود باشند، قیمت چندبرابری نجومی دارند و وسع اکثر مردم به مصرف دائم آنها نمی‌رسد. در این شرایط ضرورتی به‌نام درمان نادیده گرفته می‌شود، توقف اجباری و ترک درمان، امروز دیگر یک پدیده نادر نیست. فرودستان و طبقات زیرین و حتی میانی مزدبگیران «مجبورند» از خیر درمان بگذرند و این انتخاب تلخ بیشتر در مورد بیماری‌های خاص مصداق پیدا می‌کند.
شوک گرانی دارو، یک شوک تدریجی و به شدت کُشنده است البته هنوز ابلاغ رسمی دولت برای ارز ۲۸‌هزار و ۵۰۰تومانی دارو وارد معادلات بازار نشده اما قیمت اخیر داروها رکوردهای سابق را جابه‌جا کرده است. برخی داروسازها در زمستان سال گذشته از قیمت‌های جدید اقلام تولیدی خود رونمایی کردند اما دوباره در روزهای آخر فروردین، برخی شرکت‌های داروسازی خبر از افزایش قیمت می‌دهند. برای نمونه، براساس اعلام شرکت کارخانه داروپخش، این شرکت قیمت ۷۵قلم از محصولات خود را به‌طور میانگین ۳۳‌درصد افزایش داده است. براساس این لیست، میزان افزایش قیمت برخی داروها بین ۱۰ تا ۲۰درصد، بعضی داروها حدود ۳۰ تا ۴۰‌درصد و تعدادی هم بیش از ۵۰‌درصد بوده است.
باید پرسید قیمت دارو در اردیبهشت و خرداد چقدر می‌شود و با این اوصاف، مزدبگیران کم‌درآمد از جمله کارگران به خصوص کارگران بازنشسته به چه مصائب لاینحلی گرفتار می‌آیند؟
آیا بازنشستگان از پس هزینه‌های سنگین دارو برمی‌آیند؟ علی اکبر عیوضی، دبیر کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران از وضعیت وخیم بازنشستگان و دلشوره‌ها و نگرانی‌های سخت بیمارداری می‌گوید: متاسفانه دارو و درمان تبدیل به یک معضل جدی شده. بازنشستگان عضو تمام بیمه‌ها هستند، بیمه پایه، بیمه مکمل، بیمه طلایی و … اما بازهم هزینه‌های دارو و درمان‌شان تامین نمی‌شود. قیمت دارو آنچنان زیاد و این بازار چنان بی‌ثبات است که هیچ بیمه‌ای جواب نمی‌دهد.
بیمه‌گرها قادر به پوشش هزینه‌های متورم دارو نیستند. عیوضی می‌گوید: تامین‌اجتماعی بدهی داروخانه‌ها را می‌دهد و با آنها تسویه حساب می‌کند اما همان زمان دوباره قیمت داروها بالا می‌رود و باز تامین اجتماعی به داروخانه‌ها بدهکار می‌شود ضمن اینکه سطح پوشش بیمه‌ها حتی بیمه مکمل پایین است. قیمت بسیاری از داروها به خصوص داروهای خاص و باکیفیت تقریبا آزاد محاسبه می‌شود.
این عضو کانون از بازنشستگانی می‌گوید که مراجعه می‌کنند و فریادرسی ندارند، بیماری خاص دارند و نمی‌توانند پول دارو را بدهند در نتیجه درمان را قطع می‌کنند.
او تاکید می‌کند که مراجعان بسیاری داریم که قادر به تهیه داروهای بیماری‌های خاص خود نیستند، هیچ‌کس هم پاسخگو نیست، نه وزارت بهداشت پاسخگو است، نه تامین‌اجتماعی و بیمه تکمیلی پاسخی می‌دهد و نه دولت و مجلس وظیفه بر گردن می‌گیرند.
این بحران حاد فقط به دارو محدود نمی‌شود، هزینه‌های تجهیزات‌پزشکی، خدمات کلینیکی و به‌خصوص خدمات بستری به شدت افزایش یافته، کارگر و بازنشسته به توصیه پزشک معالج خود به یک بیمارستان خاص مراجعه می‌کند اما در اولین گام از او پول کلانی می‌خواهند تا بستری شود. پول نباشد، از بستری هم خبری نیست حتی اگر بیمار در حال احتضار باشد یا به عمل جراحی حیاتی نیاز داشته باشد. در واقع وقتی پول نباشد، بیمارستان بیمار را با خشونت بسیار طرد می‌کند و به خیابان می‌اندازد.
به گفته کارشناسان، در ماه‌های اخیر پرداخت از جیب بیمار در حوزه سلامت بیش از ۵۰‌درصد افزایش یافته و در نتیجه کارگران و بازنشستگان با درآمد محدود و بدون داشتن سرمایه‌های انباشته، از درمان انصراف می‌دهند اما احتمال بدتر شدن اوضاع، احتمالی جدی‌ است. براساس اعلام سازمان غذا و دارو، «از ماه آینده فرآیند خرید و ذخیره‌سازی دارو و تجهیزات خاص به‌صورت رسمی با دلار ۲۸‌هزار و ۵۰۰تومانی آغاز می‌شود» و پس از آن، گودالی عمیق به نام درمان پیش پای مردمان فقیر و طبقه متوسط جامعه باز می‌شود که پریدن از آن و «سلامتی» را در آغوش کشیدن، کار حضرت فیل است!