بازپس‌گیری سهم پایتخت از درآمدهای مالیاتی

محسن ‌هاشمی نفر اول انتخابات شورای شهر تهران معتقد است راهکارهایی وجود دارد تا باغ‌های تهران فروخته و نابود نشوند و البته شهر هم درآمد داشته باشد؛ گرفتن سهم پایتخت از درآمد‌های مالیاتی.
وی در این باره می‌گوید: در حال حاضر جمعیت تهران هشت و نیم میلیون نفر است که در سناریوهای مختلف رشد جمعیتی تا سال ۱۴۳۰ ممکن است به ۱۱ میلیون نفر برسد، اما مشکل، تزاحم جمعیتی در اقمار تهران است، مجموع جمعیت استان‌های تهران و البرز (کرج) در حال حاضر بیش از ۱۵ میلیون نفر است که این رقم ممکن است در ۲۰ سال آینده به ۲۵ میلیون نفر برسد، یعنی بخش عمده افزایش جمعیت نه در تهران بلکه در حومه و اقمار تهران رخ خواهد داد که مهم‌ترین چالش این رخداد موضوع حمل ونقل عمومی و آسان حاشیه و حومه به مرکز است. یکی از راه‌هایی که در کشورهای توسعه‌یافته برای تراکم‌زدایی از کلانشهرها به کار می‌رود، تقویت حومه و اقمار شهری است. بخش بزرگی از ترافیک و آلودگی هوا و سایر مشکلات نظیر اتلاف وقت و انرژی برای تردد به مرکز شهر یا قطب‌های خاص اقتصادی، اداری و فرهنگی‌- تفریحی در شهر تهران است، در صورتی‌که این مراکز در نقاط مختلف شهر و حتی حومه و اقمار شهر توزیع شود، طبیعتا بسیاری از این مشکلات با کاهش تردد کمتر می‌شود و از سوی دیگر رونق و کسب و کار نیز به‌جای ازدحام در بخش کوچکی از شهر، در سراسر شهر رشد می‌یابد.
وی در پاسخ به اینکه آیا راهکاری برای ادامه فروش شهر وجود دارد به پایگاه خبری وزارت راه می‌گوید: مساله نخست در تهران در شرایط فعلی آلودگی هواست که باید برای حل آن برنامه داشت. عمده منشأ آلودگی هوا نیز استفاده از سوخت‌های فسیلی برای حمل‌و‌نقل و گرمایش محیطی است که برای هر دو این موضوعات باید برنامه داشت. در حوزه حمل‌و‌نقل جایگزینی حمل‌و‌نقل ریلی انبوه بر (مترو) به جای خودروهای شخصی و بخشی از ناوگان دیزلی راه‌حلی بهینه است و در حوزه گرمایش نیز استفاده از انرژی الکتریکی به جای فسیلی از چند جهت مناسب است؛ نخست از میزان آلایندگی هوا به نحو محسوسی می‌کاهد، دوم بهره‌وری انرژی را با توجه به کارایی پایین سیستم‌های گرمایشی خانگی و تجاری افزایش می‌دهد و سوم با جمع‌آوری خطوط پرخطر گاز از درون شهر، میزان ایمنی شهروندان بر اثر سوانح و به‌خصوص در زمان زلزله و بحران‌ها افزایش می‌یابد.
هاشمی می‌افزاید: اما در موضوع فروش شهر، بارگذاری منفی و تراکم‌فروشی نامناسب یکی از اقداماتی است که دقیقا برخلاف توسعه پایدار شهر است. توسعه پایدار متکی به درآمد پایدار است و درآمد پایدار ناشی از عوارض و مالیات واقعی است که مورد مصرف آن متناسب با تحقق درآمد باشد. طبیعی است اگر قرار باشد تهران به شهر زندگی تبدیل شود باید از باقیمانده باغات و فضای سبز تهران با دقت حراست شده اجازه نابودی بیشتر را نداد و جایگزین درآمد ناشی از تراکم‌فروشی و بارگذاری نامناسب، به درآمد پایدار ناشی از عوارض ارزش افزوده و کسب و کار در شهر پرداخت. اگر قرار است در فرآیند نوسازی تهران ساخت‌و‌سازی صورت گیرد قطعا این ساخت‌وساز باید به سوی نوسازی بافت‌های فرسوده و مناطق مثبت برای بارگذاری هدایت شود و این هدایت زمانی ممکن است که ما اجازه احداث برج‌ها و ساختمان‌های بلندمرتبه را در باغات و مناطق با بارگذاری منفی و خارج از طرح تفصیلی ندهیم.