بازگشت به دوران استعمار

امانوئل ماکرون نخستین رهبر و شاید اولین شخصیت خارجی‌ای محسوب می‌شود که بعد از انفجار بیروت وارد این شهر ویران شد اما رفتارها و اظهاراتی هم از خود به جا گذاشت که می‌تواند نام او را از حیث تحولاتی که رقم خواهد خورد در تاریخ این شهر ماندگار سازد.
گرچه به طور حتم سفر فوری رییس‌جمهور فرانسه به لبنان و ابراز همدردی با مردم این کشور به عنوان یک اقدام انسان‌دوستانه در تاریخ لبنان به ثبت خواهد رسید، اما رفتارهایی که ماکرون در این سفر هشت‌ساعته از خود نشان داد لبنان را در بزنگاه تاریخی خاصی قرار می‌دهد که می‌تواند تبعات به مراتب ویرانگرتری از آنچه این کشور عصر روز سه‌شنبه به خود دید نه تنها برای لبنانی‌ها بلکه برای ساکنان کل منطقه به همراه آورد.
قطعا افکار عمومی و رسانه‌ها به این سرعت از برنامه‌ها و اهداف پشت پرده حضور ماکرون در بیروت مطلع نخواهند شد، اما برخی از رفتارها و گفتارهای او طی حضور هشت‌ساعته‌اش در بیروت برخی از این ابهامات را هرچند جسته‌گریخته پاسخ می‌دهد.
اگر اقدام نمایشی ماکرون هنگام ایستادن بر رکاب خودرو جیپ ضدگلوله‌اش و دست تکان دادن برای مردم بیروت را به‌علاوه پاسخ‌های گاه مدیریت‌شده‌اش طی گفت‌وگو با مردم- از جمله اطمینان دادن به آنها نسبت به اینکه پول کمک‌ها به دست رهبران فاسد کشورشان نخواهد رسید- یا قول او به مردم در رابطه با فشار بر گروه‌ها و جریان‌های سیاسی لبنان برای سامان دادن به توافق سیاسی نوینی در کشور، کنار یکدیگر قرار دهیم، می‌توانیم به بخشی از برنامه او پی ببریم.
برنامه‌ای که ظاهرا در مراکز تصمیم‌گیری فرانسه طراحی شده یا اگر بدبینانه‌تر به قضیه بنگریم، امروز نسخه فراگیری از سوی غرب تجویز شده و فرانسه به عنوان ژاندارم پیچیدن آن برای لبنان اتنخاب شده است.
در همین راستا جورج مالبورنو، روزنامه‌نگار فرانسوی به نقل از یک منبع حاضر در نشست‌های رییس‌جمهور فرانسه با شخصیت‌های سیاسی لبنانی خبر داد: امانوئل ماکرون در بیروت برخی مقامات لبنانی را تهدید به تحریم کرده است.
به تعبیری دیگر، وقتی امانوئل ماکرون به عنوان رهبر یکی از کشورهای غربی، که اتفاقا با لبنان به دلیل پیشینه استعماری و قیمومت ارتباطات فرهنگی بسیاری دارد، با ابتکار عملی با این مفاد وارد شود چه انتظاری می‌توان از سفر او داشت؟
بیروت (که به طور حتم ضاحیه جنوبی هم شامل آن می‌شود) باید منطقه‌ای خلع سلاح‌شده‌ از حزب‌الله باشد. تمامی انبارهای سلاح و موسسات وابسته به حزب‌الله در بیروت و ضاحیه جنوبی آن باید تعطیل شوند. فرودگاه بین‌المللی بیروت باید تحت کنترل نیروهای مشترک بین‌المللی به فرماندهی نیروهای آلمانی درآید. یونیفل (نیروهای حافظ صلح سازمان ملل مستقر در لبنان) در بیروت و منطقه الجبل مستقر شود و شناورهای دریایی از بیروت تا سواحل جنوب لبنان را در کنترل خود بگیرند. تمامی سامانه‌های موشکی و تسلیحات حزب‌الله در جنوب باید در اختیار یونیفل قرار بگیرند.
انحلال مجلس لبنان و برکناری تمامی اعضای آن از جمله نبیه بری و دولت لبنان و برگزاری انتخابات سریع و فوری، که از رییس‌جمهور تا روسای دیگر قوا در آن انتخاب شوند، به سرعت انجام پذیرد. حضور شخصیت‌هایی که از لحاظ امنیتی (از نگاه فرانسه و غرب و البته اسراییل) مشکل‌آفرین هستند در تمامی سازمان‌های دولتی ممنوع شود و از آن مهم‌تر، در صورت عدم تحقق این خواسته‌ها منتظر صدور قطعنامه سازمان ملل ظرف ۱۰ روز و حضور نیروهای ناتو برای در دست گرفتن امنیت لبنان باشید.
آیا می‌توان چنین سخنانی را به اعلام آمادگی برای کمک به لبنان تعبیر کرد. آیا این بیانیه شبیه سخنرانی فاتحانه رهبر یک کشور پیروز جنگ روی ویرانه‌های کشور شکست‌خورده نیست.
آیا در چنین شرایطی نمی‌توان، دست‌کم در حد چند درصد، چنین تلقی کرد که جنگ علیه تنها شکست‌دهنده اسرائیل- که با لشکرکشی خیابانی و داخلی، فشار اقتصادی و سپس انفجار مهیب و ویرانی پایتخت چند مرحله‌اش به اجرا درآمده- با حضور امانوئل ماکرون به نقطه نتیجه‌گیری و درو کردن نتایج رسیده است؟
بین مراحلی که در بالا ذکر شد و دکترین هرج‌ومرج سازنده کاندولیزا رایس که خبر شکل‌گیری آن را در جنگ ۳۳روزه سال ۲۰۰۶ اسراییل علیه لبنان اعلام کرده بود، چه تفاوتی می‌توان یافت. آنچه از رفتار و گفتار ماکرون در بیروت برمی‌آید، بیش از آنکه نشان‌دهنده همدردی با مردم لبنان باشد، هواداری از رژیم اسراییل تلقی ‌می‌شود.
به هر روی از نگاه جهان غرب، هر آنچه که با اعمال زور قابل اجرا نیست، با اعمال زور بیشتر تحقق‌پذیر خواهد بود.
امضای طومار و درخواست لبنانی‌ها از فرانسه
در چند روز گذشته بیش از ۵۷ هزار نفر از شهروندان لبنانی با امضای طوماری، خواستار آن شدند که لبنان بار دیگر و دست‌کم برای ۱۰ سال آینده، تحت حاکمیت فرانسه قرار بگیرد.
در این طومار اعلام شده‌ که ناتوانی کامل دولت لبنان در مدیریت کشور و تامین امنیت آن، مردم را کاملا خسته و ناامید کرده ‌است. در متن این طومار آمده‌ است: لبنان با داشتن سیستمی ناکارآمد و فاسد، آخرین نفس‌های خود را می‌کشد. ما معتقدیم برای ایجاد یک حکومت سالم و بادوام، ضروری است که لبنان بار دیگر به کنترل فرانسه درآید.
در این طومار آمده ‌است: از زمانی که فرانسه این کشور را ترک کرده، لبنان فقط در حال غرق شدن است و همواره دچار جنگ داخلی، بحران اقتصادی و سیاسی و درگیری‌های مرزی بوده ‌است. شایان ذکر است که لبنان به مدت ۲۳ سال تا سال ۱۹۴۳ میلادی، تحت قیمومیت فرانسه بود.
امضای این طومار در زمانی آغاز شد که امانوئل ماکرون، رییس‌جمهوری فرانسه پنجشنبه ششم آگوست طی سفری چندساعته برای اعلام حمایت خود از مردم بحران‌زده این کشور، وارد بیروت شده بود.