باز این چه شورش است

مهمان امروز:محتشم کاشانی

شمس‌الشعرا کمال‌الدین محتشم کاشانی پسر خواجه میر‌احمد از شعرای مدیحه‌سرای ایران در قرن دهم هجری است. محتشم را علاقه‌مندان به شعر و ادبیات با مدیحه‌سرایی‌هایش در رثای شهدای کربلا می‌شناسند. هنوز هم در هیات‌های مذهبی بیش و کم شعرهای محتشم را به عنوان نوحه خوانش می‌کنند و گوش ایرانیان با کلمات او آشناست.
محتشم در جوانی به دربار شاه طهماسب صفوی راه یافت و به مناسبت قصیده و غزل‌های زیبایش مورد لطف شاه قرار گرفت‌؛ محتشم پس از مدتی در زمره شعرای معروف عصرخود جای گرفت ولی نظر به معتقدات دینی خود و احساسات شیعی دربار شاهان صفوی که در‌صدد تقویت این مذهب بودند به سرایش اشعارمذهبی و مصائب اهل بیت که در نوع خود تازه و بی‌بدیل بود، پرداخت‌. محتشم پس از چندی به یکی از بزرگ‌ترین شعرای ایران در سبک اشعار مذهبی و مصائب ائمه اطهار شیعه بدل شد و اشعارش در سراسر ایران شهرت یافت‌ به طوری که می‌توان او را معروف‌ترین شاعر مرثیه‌گوی ایران دانست که برای اولین بار سبک جدیدی در سرودن اشعار مذهبی به وجود آورد. محتشم در کاشان درگذشت و آرامگاه وی در این شهر- واقع در محله محتشم- زیارتگاه عموم است. مجموعه‌ آثار این شاعر بزرگ عصر صفوی، پس از مرگ او، توسط یکی از شاگردانش در هفت کتاب جمع شد‌ که مشتمل بر غزلیات، قصاید، قطعه، رباعیات، مثنویات‌ و ترکیب‌بندهای او است.

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند
گویا عزای اشرف اولاد آدم است