بایکوت روزنامه‌نگاران باسابقه توسط معاونت مطبوعاتی

بدرالسادات مفیدی این لایحه را قابل اصلاح نمی‌داند و می‌گوید روح حاکم بر این لایحه محدود‌کننده روزنامه‌نگاران است: «به نظر من این لایحه قابل اصلاح نیست. پیش از این هم با اعتراضات گسترده روزنامه‌نگاران روبه‌رو شده بود و به همین دلیل برای اصلاح برگردانده شد. این لایحه ۹ فصل بود که پس از اصلاح، دو فصل آن حذف شد.
اما با وجود این اصلاح باز هم مشکل داشت به این دلیل که درواقع نوعی محدود‌کننده جریان رسانه‌ای کشور است و استقلال حرفه روزنامه‌نگاری را از بین می‌برد. علاوه بر این اشکالات حقوقی هم داشت. پس از اصلاح هم هیچ تغییری ندیدیم چراکه روح کلی حاکم بر این لایحه در واقع همان است که پیش از این بود.
به‌طور کلی این لایحه و اینکه سازمانی بر روزنامه‌نگاران نظارت کند و پروانه خبرنگاری بدهد و روی آن سازمان هم دولت و دستگاه‌های حاکمیتی نظارت کنند، عملا دچار اشکال است.»
وی با وجود اینکه بازگشت این لایحه به وزارت ارشاد و نظرخواهی از روزنامه‌نگاران را قابل اعتنا می‌داند اما درباره روند این اتفاق می‌گوید: «اینکه با روزنامه‌نگاران در این زمینه مشورت شود، نقطه قوتی است و قابل اعتنا، به این جهت که بالاخره وزارت ارشاد و وزیر به این جمع‌بندی رسیده است که لایحه را اصلاح کنند. اما پس از بازگشت این لایحه به کجا می‌رود و متولی امر کجاست؟ معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد یعنی این معاونت است که باید از کارشناسان دعوت و برای اصلاح اقدام کند؛ اتفاقی که چند سال پیش هم رخ داد و اعلام کردند ما نظرات کارشناسان را گرفتیم اما به دنبال چه نوع کارشناسانی رفتند؟ جریانی وجود دارد که نمی‌‌خواهد از نظرات کارشناسی روزنامه‌نگار پیشکسوت مستقل استفاده شود و در جهت محدود کردن بیشتر رسانه‌های کشور پیش رفته است.»
دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران مشکل اصلی را در معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد می‌بیند و توضیح می‌دهد: «زمانی که آقای روحانی رییس‌جمهور شد، آقای جنتی، حسین انتظامی را به‌عنوان معاون مطبوعاتی انتخاب کرد. همان زمان اعتراضات گسترده‌ای از سوی روزنامه‌نگاران قدیمی و پیشکسوت و فعالان حوزه رسانه صورت گرفت و گفتند ایشان مناسب این کار نیست. اما فایده‌ای نداشت.
زمانی که آقای انتظامی روی کار آمد، با وجود وعده‌ای که آقای روحانی در دوره انتخابات داده بود، مدتی مشغول راه‌اندازی انجمن‌های موازی شد و کاملا مخالف راه‌اندازی مجدد انجمن روزنامه‌نگاران ایران بود. همزمان هم به سمت فعال کردن این لایحه رفت.»
او از نوع نگاه معاون مطبوعاتی به فعالان رسانه‌ای کشور به عنوان یکی از مشکلات اساسی این معاونت یاد می‌کند و بیان می‌کند: «نوع نگاه و ارتباط ایشان همیشه با افرادی خاص بود. هیچ گاه در این چند سال شاهد نبودیم از صاحبان اصلی این حرفه دعوتی به عمل آورد. در واقع یکسری از روزنامه‌نگاران باسابقه از سوی ایشان بایکوت بودند از جمله اعضای هیات‌مدیره انجمن روزنامه‌نگاران ایران. برای هیچ کاری از این روزنامه‌نگاران یا این انجمن دعوت نکرد که لااقل حتی اگر این انجمن پلمب شده از اعضای آن که جزو پیشکسوتان عرصه مطبوعات بودند، نظر کارشناسی نسبت به این لایحه بخواهد. بنابراین برگشت دوباره این لایحه به معاونت مطبوعاتی به اسم اینکه از نظرات کارشناسان استفاده شود باز هم همان آش و همان کاسه است یعنی کسی که متولی این کار است، باز هم به دنبال همان افراد خواهد رفت.»
مفیدی در پایان می‌گوید خوشبین نیست و روح حاکم بر این لایحه دچار مشکل جدی است: «به نظر من پس از اصلاح هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. به دلیل اینکه روح حاکم بر این لایحه اساسا محدود‌کننده روزنامه‌نگاری آزاد و شفاف است به‌گونه‌ای که هر کاری با آن کنند، دچار مشکل جدی است. امیدی به اصلاح آن ندارم و خوشبین نیستم.»