بخش خصوصی خشمگین

«جهان‌صنعت»- دولت سیزدهم در فضایی آکنده از ابهام و سردرگمی نسبت به بخش خصوصی شروع به کار کرد و با سپری شدن هفته‌ها و ماه‌ها رابطه‌اش با بخش خصوصی به سردی گرایید. در حالی که بخش خصوصی ایران در همان ماه‌های نخست فعالیت دولت رییسی از برخی تصمیم‌ها از جمله دخالت تمام‌عیار سازمان حمایت از مصرف و تولید در امور قیمت‌گذاری گلایه داشت و از دولت می‌خواست در امور خصوصی کمتر دخالت کند، اما با ادامه فعالیت این دولت فهمید که مناسبات دولت با بخش خصوصی هرگز در مسیر بهبود حرکت نخواهد کرد. بخش خصوصی ایران در ماه‌های نخست فعالیت دولت به درستی از دولت ناراحت بود که چرا برخی از مواد قانون بهبود مستمر فضای کسب‌و‌کار را رعایت نمی‌کند. مطابق این قانون تصمیم‌های دولت بدون مشورت‌خواهی و اخذ نظر تشکل‌های خصوصی در امور مرتبط، غیرقانونی است و باید نظر بخش خصوصی جلب شود. دولت سیزدهم اما اندیشه‌ای دیگر داشت و به‌طور بنیادین با فعالان بخش خصوصی مخالف بود و در ذات اندیشه‌اش این بخش را مزاحم می‌دانست، در حالی که دولت با سد‌گذاری در مسیر تولید و صادرات، بخش خصوصی را از توسعه فعالیت‌هایش بازمی‌داشت بخش خصوصی خود را جمع‌وجور کرد و تازه فهمید که با پدیده‌ای دیگر روبه‌رو است، اما از خرداد ماه امسال ورق کاملا برگشت و داستان انتخابات ریاست اتاق بازرگانی نشان داد دولت می‌خواهد ورود بخش خصوصی به مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری را به‌طور کلی قطع کند. بهانه هم درست شد و گروهی از کسانی که با ترکیب هیات‌رییسه به ویژه با ترکیب هیات نمایندگان اتاق تهران مشکل داشتند با دادن آدرس به دولت راه را برای رییس اتاق ناهموار کردند و اکنون کار به جایی عجیب رسیده است. بخشی از دولت پا را در یک کفش کرده‌اند که رییس اتاق باید به هر شکل و با هر قیمتی کنار برود‌. این بخش از دولت هنوز نتوانسته‌اند بندی قانونی برای برکناری رییس اتاق پیدا کنند و بخش دیگری از دولت نیز به نظر می‌رسد با اصرار همتایان خود موافقت ندارند. اعضای هیات نمایندگان اتاق ایران که با رای بزرگ خود در ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ رییس اتاق را برگزیدند از این رفتار ناخشنودند و به چشم می‌بینند بخشی از دولت می‌خواهد آنها را نادیده بگیرد و مدیران اتاق بازرگانی، صنایع و معادن این گروه از نمایندگان ده‌ها هزار عضو اتاق‌های سراسر کشور با سکوت اعتراضی خود به دولت یاد‌آور می‌شوند که این داستان را رها کند و به فکر اقتصاد کشور باشد که با ده‌ها گره باز‌نشده دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها به این رویه دولت اعتراض کرده و خواستار حضور نمایندگان تشکل‌های کارفرمایی در مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری هستند. دولت سیزدهم به دلیل گرفتاری‌هایی که دارد و نیز به لحاظ ذات تفکرش کمتر به همکاری با بخش خصوصی می‌اندیشد و تصورش این است که می‌تواند بخش خصوصی را به ستوه آورد و با این رفتارها بخش خصوصی را وادار کند تصمیمی بگیرند که کار دولت را آسان کند. پایداری ۴‌ماهه هیات نمایندگان نشان می‌دهد آنها زیرک و پایدارند و می‌خواهند دولت را در وضعیتی قرار دهند که مدارا پیشه کند.