بدترین بحران اقتصادی تاریخ ونزوئلا

ونزوئلا درحال حاضر با بدترین بحران اقتصادی در تاریخ این کشور مواجه بوده و کمترین تولید نفت را در ۲۳ سال اخیر تجربه می‌کند (فقط ۵/۲ میلیون بشکه در روز). براساس اعلام اوپک، ونزوئلا بیشترین ذخیره نفت‌خام را در دنیا داشت (بیش از ۳۰۰ میلیارد بشکه). این مساله باعث شده بود تا گوی سبقت را در این زمینه از عربستان ( با ذخیره ۲۶۶ میلیارد بشکه)، ایران( ۱۵۸ میلیارد بشکه) و عراق( ۱۴۲ میلیارد بشکه) برباید. زمانی که نفت از بشکه‌ای ۱۱۵ دلار در هر بشکه در سال ۲۰۱۴ به نصف کاهش یافت، تولید ناخالص داخلی این کشور نیز تا ۱۰ درصد کاهش یافت. کارشناسان معتقدند که نفت بدون مهارت و تخصص ارزشی ندارد و سوءمدیریت‌ها در مورد نفت مشکلات زیادی را برای ونزوئلا به وجود آورده است. بانک‌های خارجی مدت‌هاست خود را از ونزوئلا دور نگه داشته‌اند. در سال ۲۰۱۴ ونزوئلا حدود ۵۰ میلیارد دلار از چین و حدود پنج میلیارد دلار از روسیه قرض گرفت. البته این در دوران بهای نفت مطلوب ونزوئلا بود.
شهروندان ونزوئلایی‌ بیش از ۳۰ ساعت در هفته را در صف‌های خرید کالا صرف می‌کنند و اغلب زمانی‌که وارد مغازه‌ها می‌شوند، با قفسه‌های خالی از کالا روبه‌رو هستند. دولت کاراکاس سیاست‌های آمریکا را عامل بروز بحران در این کشور معرفی کرده اما مخالفان دولت سوءمدیریت‌های اقتصادی دولت مادرو را عامل این بحران می‌دانند. اوضاع بیمارستان‌ها در ونزوئلا نیز گویی شبیه بیمارستان‌های مناطق جنگی است.
پیش‌بینی شده است که اقتصاد ونزوئلا در سال‌جاری میلادی تا هشت درصد سقوط کند و این در حالی است که صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرده نرخ تورم در این کشور سال آینده میلادی چهار رقمی می‌شود. دولت کاراکاس پیشتر، بیشتر دارایی‌های شرکت‌های خارجی را در اختیار گرفته است. شرکت جنرال‌موتورز اعلام کرد که مقرش در ونزوئلا مصادره شده و این منجر به توقف فعالیت‌هایش در این کشور شده است. براساس اعلام صندوق بین‌المللی پول، اقتصاد ونزوئلا در سال گذشته میلادی ۱۸ درصد تنزل کرده و این در حالی است که یونان (بدترین اقتصاد اروپا) در زمان اوج بحران در سال ۲۰۱۱ اقتصادش به میزان ۱/۹ درصد تنزل داشت.
طی سال گذشته به دلیل نبود مواد غذایی کافی ۷۴ درصد از مردم ونزوئلا به طور میانگین حدود ۷/۸ کیلوگرم وزن کم کردند. صحبت کردن از شدت بحران موجود در ونزوئلا سخت است. البته در این کشور جنگی رخ نداده است و جنگ داخلی یا خارجی عامل بروز این فاجعه در ونزوئلا نبوده بلکه خود مقامات با سیاست‌هایشان عامل این بحران جدی بوده‌اند. گستره این بحران تعجب‌آور است. اقتصاد این کشور هر‌ساله کوچک و کوچک‌تر می‌شود و ممکن است تورم در این کشور به ۱۶۰۰ درصد برسد.
این کشور به خاطر افزایش بهای نفت با حجم پول زیادی مواجه شد، اما در سال ۲۰۱۴ این وفور نعمت برای ونزوئلا پایان یافت و دولت مادورو را با لیستی از گزینه‌های ناخوشایند مواجه کرد. مقامات ونزوئلا باید فکری در مورد وابستگی زیاد اقتصاد این کشور به نفت می‌کردند چون این وابستگی به صنایع غیرنفتی این کشور نیز آسیب وارد کرده است. ونزوئلا که در زمان فعالیت چاوز با افزایش تولید ناخالص داخلی مواجه شده بود اکنون با بحران شدید اقتصادی روبه‌رو است. شرایط در ونزوئلا به گونه‌ای شده که مردم این کشور عملا «اقتصاد بقا» را تجربه می‌کنند.
چاوز رییس‌جمهور‌ فقید ونزوئلا تحت چارچوب خاصی چندین سال ونزوئلا را اداره کرد. وی پیش از حضور در سمت ریاست‌جمهوری ونزوئلا قول داده بود که علیه فساد مقامات بایستد و از درآمد گسترده ناشی از فروش نفت برای کاهش فقر و بی‌عدالتی در این کشور استفاده کند. چاوز در دوران ریاست‌جمهوری‌اش در میان اقشار فقیر از محبوبیت پایداری برخوردار بود. وی خدمات اجتماعی از جمله یارانه‌های غذا و خانه، امور خدمات درمانی و برنامه‌های آموزشی را گسترش داد. خط فقر در این کشور در سال ۱۹۹۸ تا حدود ۵۰ درصد کاهش یافت. پس از مرگ چاوز، نیکلاس مادورو جانشین وی شد و قول داد که دنبال‌رو سیاست‌های چاوز باشد، در حالی که امروز، موج اعتراض‌های مردمی که با مرگ بیش از ۳۰ نفر همراه بوده، شرایطی را به وجود آورده که مادورو برای ماندن بر سر قدرت، فقط به پشتیبانی ارتش متکی باشد.