بررسی جایگاه حسین منزوی در غزل معاصر

نشست «شوریدگی در غزل؛ بررسی جایگاه حسین منزوی در غزل معاصر» برگزار می‌شود.
در این نشست که روز پنجشنبه ۳۰ شهریور، ساعت ۱۷ در خانه اندیشمندان علوم انسانی (سالن حافظ) واقع در خیابان نجات‌اللهی (ویلا)، نبش ورشو برگزار می‌شود، محمدعلی بهمنی، ابراهیم‌ اسماعیلی‌اراضی و مهدی عابدی به بیان دیدگاه‌های خود خواهند پرداخت. انجمن اندیشه و قلم به مناسبت سالروز تولد حسین‌ منزوی (یکم مهرماه) و با حضور یادگاران حسین منزوی، غزل منزوی و بهروز منزوی در چهارمین نشست از سلسله‌نشست‌های «۱۰۰ سال ادبیات ایران» به بررسی ویژگی‌های غزل منزوی و جایگاه آن در غزل معاصر خواهد پرداخت. در خبر برگزاری نشست «شوریدگی در غزل؛ بررسی جایگاه حسین منزوی در غزل معاصر» عنوان شده است: غزل را کامل‌ترین و گواراترین شیوه شعر فارسی خوانده‌اند؛ میوه‌ای که با عرق‌ریزان روح بزرگانی همچون سعدی، حافظ، مولانا و… به بار نشسته است. اما این قالب تاریخی از ابتدای قرن معاصر به شدت دچار تکرار و رکود شده بود. مضاف بر اینکه در ادامه و در مقابل تولد و تطور جریان شعر نو، سکه‌ غزل بیشتر و بیشتر از رونق می‌افتاد اگر شاعرانی مانند منوچهر نیستانی، امیرهوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی، محمدعلی بهمنی و صدالبته حسین منزوی در رونق و حفظ آن نمی‌درخشیدند. به تایید کارشناسان و صاحبان نظر، حسین منزوی (۱۳۲۵-۱۳۸۳) با غزل‌هایش که هم در آنها اشراف به شعر گذشته وجود دارد و هم نظر به افق‌های جدید، یکی از اصلی‌ترین نقش‌آفرینان شعر معاصر فارسی بوده است. تکیه بر زبان غنی و تسلط بر واژگان از یک‌سو و اندیشگی و دغدغه‌مندی انسان این‌زمانی از سوی دیگر به علاوه نوعی شوریدگی وصف‌ناشدنی باعث شد نه‌تنها نظر شاعران و شعردوستان قدیمی‌تر بلکه جوان‌ترها نیز به غزل جلب شود تا آنجا که منزوی نیز مانند دیگر نام‌بردگان، ایجاد حرکت‌ها و جریان‌هایی تازه‌تر در غزل را سبب شد.