بلاتکلیفی بد چیزیه!

مجید عابدینی‌راد – داشتم به خودم می‌گفتم که توی دنیا هیچ چیز بدتر از بلاتکلیفی نیست! آخه فکرم رفته بود به هموطن‌هایی که همزمان و بعد از انقلاب به اروپا و خیلی از کشورهای دیگه مهاجرت کردند، با این خیال که وقتی آب‌ها از آسیاب افتاد دوباره به کشور بازگردند! بعد از این همه سال هنوز هم با اینکه دیگه آب زیادی توی کشور باقی نمونده و آسیاب‌هاش هم بدجوری از کار افتاده‌اند هنوز هم نشسته‌اند تا بلکه معجزه‌ای پیش بیاد تا نیت بازگشتشون عملی بشه! دردناک‌تر از وضع اینجور آدم‌ها رو من تا به حال توی هیچ مورد دیگه‌ای ندیده‌ام!
متاسفانه این حال و روزگار انتظار و بلاتکلیفی که حاصلش دست روی دست گذاشتن و درجا زدن هست از دو سال پیش، با روی کار اومدن ترامپ، گریبان دولت و ملت ایران رو هم بدجوری گرفته! البته نباید فکر کرد که در ارتباط با ترامپ چینی‌ها یا روس‌ها و مردم و دولت‌های خیلی کشورهای دیگه وضعی بهتر از خودمون داشته باشند!
تا موقعی که آمریکا توی برجام بود هر سه ماه یک بار مساله تایید یا عدم تایید پایبندی ایران به تعهداتش، کشور رو توی وضع بلاتکلیفی غریب قرار می‌داد. بعدش هم که آمریکا از این معاهده بیرون اومد تا امروز، هر بار بر سر تصمیمی خاص اوضاع مملکت و اقتصادش در همین نوع حالت برزخی قرار می‌گیرن…. تازه الان با تحریم‌های اعمال شده وضع بلاتکلیفی به بازار هم سرایت کرده که شدیدا چرخ اقتصاد رو به لنگ زدن واداشته….
حرف اینه که دست آخر خود این برخورد ویرانگر یک‌جور استراتژی برای تضعیف و جون به لب رسوندنه! حریفه یکی از دوستان فرهیخته و خیلی صمیمی توی اینجور شرایط وخیم دادش در می‌اومد که‌ ای بابا، مرگ یه بار، شیون یه بار!
این روز‌ها که بازار بحث نشست ورشو خیلی داغ شده، یک عده فکر می‌کنند که مثلا قبلا باید تصمیمات خیلی مهمی برای مقابله با نفوذ ایران در منطقه گرفته بشه.
درصورتی که معلوم نیست که با چه کشورهایی و در چه سطحی انجام بگیره یا مهم برای آمریکای ترامپ اینه که از نظر روانی هر روز با برنامه‌ای ایران رو در منگنه‌ای قرار بده تا آخرش برای بیرون اومدن از این وضع ازش اشتباهی سر بزنه و شکافی در روابطش با دیگر متحدین برجامیش براش به وجود بیاد!
حالا مساله بر سر اینه که در مقابل چنین موضع‌گیری تخریب‌گری چه راهکاری وجود داره تا توی اوضاع بلاتکلیفی نموند و دچار بی‌عملی و هدررفت انرژی‌های سازنده نشد؟
به نظرم مهم‌ترین عامل نجات‌بخش در اینه که ایران برای خودش یک برنامه درازمدت سی ساله یا پنجاه ساله داشته باشه. در چنین صورتی شلنگ و تخته انداختن‌های ترامپ و دور و بری‌هاش، حتی اگر قرار باشه تا دو سال دیگه یا بیشتر هم ادامه پیدا کنه، هیچ اثر تخریبی‌ای نمی‌تونه در روند تولید و پیشرفت توی زمینه‌های مختلف برای ایران داشته باشه اما الان بدبختی اینه که زمامدارهای مملکت همه تصمیماتشون روز‌به‌روز تعیین می‌شه و چون هیچ برنامه درازمدت دورنمایی از آینده نداریم و تازه بدتر از این بهانه‌ای میشه برای توجیه و هیچ کار سازنده‌ای انجام ندهیم! در حالی که برنامه درازمدت داشتن، خودش مسیر روشن داشتن و بر همون اساس حرکت کردن رو معنی می‌ده. پس چنین اوضاع برای اونی پیش می‌آد که تکلیفش با خودش روشن نیست! حالا چه در مورد فرد یا یک اجتماع قضیه هیچ فرقی نداره!
توی این‌جور فکرا بودم که دیدم، سه بعدازظهره و من تا شب کلی کار باید انجام بدهم؛ با خود گفتم فعلا بهتره از فکر بلاتکلیفی بیرون بیام و به برنامه‌های خودم برسم!