بلیت ۷۰۰ هزار تومانی برای بازی مافیا

گروه فرهنگ و هنر – وقتی سال گذشته حرف از پخش فوتبال در سینماها به میان آمد، بسیاری از سینماداران و اهالی سینما نسبت به این خبر واکنش نشان دادند. برخی آن را اتفاقی مثبت ارزیابی و برخی دیگر آن را منفی تلقی کردند؛ به همین دلیل بود که رسانه‌ها نیز در پی این اظهارنظرها تیترهای متفاوتی زدند. رسانه‌ای تیتر زد: «سینما جای نمایش فوتبال نیست» و رسانه‌ای دیگر نیز خبری زد با این تیتر که «چرا باید در سینما فوتبال ببینیم؟»
در همان زمان رییس شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینما گفت: سینما جای نمایش فوتبال نیست و با این کار مخالفم چون تداخل صنفی ایجاد می‌کند. غلامرضا موسوی همچنین گفته بود که این اقدام به اعتبار سینما لطمه می‌زند و یک کار غیرمنطقی است.
جهانگیر کوثری تهیه‌کننده سینما و کارشناس فوتبال نیز در واکنش به خبر پخش مسابقات جام‌جهانی در سینماها گفته بود: «سینما جای فیلم دیدن است نه تماشای فوتبال‌.»
برخی هم در این میان با این کار موافق و معتقد بودند هر کاری که چراغ سینماها را روشن نگه دارد، مفید است.
واقعیت این است که در شرایط کنونی سینماهای کشور، سینماداران سعی می‌کنند از هر ترفندی برای رونق سالن‌هایشان استفاده کنند. روزی موافق پخش فوتبال از سالن سینما هستند و روزی دیگر به سراغ ترفندهای دیگر می‌روند تا بتوانند در این شرایط چرخ سینما را بچرخانند.
یکی از اقداماتی که به تازگی خبر آن منتشر شده، اجرای بازی «مافیا» در سالن یکی از سینماهای تهران است؛ بازی خاصی که برای هر فرد حداقل ۵۰۰ هزار تومان هزینه دارد.
بلیت‌ها با مبلغ ۷۰۰ هزار تومان و حداقل ۵۰۰ هزار تومان به فروش می‌روند تا افراد علاقه‌مند دو ساعت و نیم به تماشا و شرکت در بازی مافیا بنشینند. در حقیقت سالن سینمایی که بلیتش برای هر فیلم نهایتا ۶۰ هزار تومان در نظر گرفته شده، حالا به طور میانگین از هر فرد برای رئالیتی‌شوی «مافیا» ۶۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند! بدون شک برای سینمادار این اتفاق جزو همان ترفندهایی است که برای روشن نگه داشتن چراغ سینما از آن استفاده می‌کند، اما آیا واقعا این رویدادها اگر ادامه‌دار شود و در سینماهای دیگر نیز سلسله‌وار رواج پیدا کند، می‌تواند اتفاق مثبتی ارزیابی شود؟!
آیا صِرف اینکه کار آورده اقتصادی دارد، می‌تواند توجیهی باشد برای اینکه سانس‌های اکران فیلم در ایام آخر هفته آن هم در شب‌های تابستان را به رئالیتی‌شویی اختصاص دهیم که به اندازه کافی در شبکه نمایش خانگی نمایش داده شده است؟!
اگر این توجیه مناسبی است، باید انتظار داشت تا پس از این کاربری‌های دیگری به کاربری سالن‌های سینما افزوده شود. کاربری‌هایی که رفته‌رفته ممکن است سینما را از جایگاه اصلی و فرهنگی دور و دورتر کند.
بدون شک آن زمان دود این اتفاق به چشم اهالی سینما و فرهنگ کشورمان خواهد رفت. همان‌طور که برای پخش فوتبال بسیاری معتقد بودند که مانند کشورهای دیگر باید در محل‌های عمومی مانند پارک این فضا برای دوستداران فوتبال فراهم و آماده شود، در رابطه با بازی‌هایی مثل «مافیا» نیز قطعا همین موضوع صادق است و می‌توان جایی غیر‌از سینما را در نظر گرفت که محل اکران فیلم‌های حرفه‌ای است که اتفاقا خیلی از آنها شرایط و بستر اکران مناسبی ندارند و سینما تنها فرصت پیش روی آنهاست.