به بهانه‌ هفته دولت

رضا صادقیان*
هفته دولت یکی از رویدادهای سالانه است که هر کدام از دولتمردان در سراسر کشور و در جایگاه‌های مختلف تلاش می‌کند دستاوردها، عملکردها و گزارش‌های انجام وظیفه خویش را به مردم معرفی کند. برگزاری مراسم آغاز به کار یک پروژه، روبان‌چینی، شرکت در طرح‌های بهره‌برداری شده و‌… اما این همه تمام داستان نیست.
چه بسیار طرح‌های عمرانی، کارخانه‌، پالایشگاه و پتروشیمی و فرودگاه‌هایی بوده که توسط مسوولان ارشد دولت وقت افتتاح شدند و آغاز به کار رسمی آنان مقابل دوربین‌های خبری و خبرنگاران به عموم مردم اعلام شده است، اما پس از مدتی و برای مرتبه‌ای دیگر شاهد حضور نیروهای کارگری و مهندسی برای ادامه کار عمرانی در همان پروژه افتتاح‌شده توسط مسوولان اجرایی بودیم! انتشار تصاویر افتتاح یک دیوار، پل پنج متری، مدرسه دو کلاسه و حتی افتتاح آب‌خوری در یک مدرسه ۱۵۰ نفره و اعلام بهره‌برداری از شبکه گازرسانی روستایی دور‌دست که تمام ساکنان آن به ۲۰۰ نفر نمی‌رسد بخش دیگری از همین برنامه‌های آغاز به کار پروژه‌های مربوطه در هفته دولت بوده و هست.
هفته دولت نه تنها امروز بلکه از سال‌هایی که بخشی از مدیران با مقوله رسانه، اطلاع‌رسانی و گزارش عملکرد به شهروندان آشنا شدند و توانستند حتی تریبون‌های غیررسمی در نشریات کشور بیابند و به واسطه آشنایی و تامین مالی روزنامه برای توانایی‌های خاص و بی‌نهایت مخفی مانده شخص مدیر تبلیغ کنند، تلاش کردند کوبیدن یک میخ به دیوار را به بزرگی بهره‌برداری یک ساختمان‌ پنج طبقه و انجام شرح وظایف شغلی خود را به «نوکری مردم» معنا کنند. تکرار و سودجویی از چنین ادبیاتی در جان سایر مدیران نیز آرام‌آرام نفوذ کرد و بروز و فربگی چنین ادبیاتی در هفته دولت و سایر رویدادهایی که معنای «خدمت صادقانه» را با صدها ضرب و زور یدک می‌کشید نمایان‌تر می‌شد و می‌شود.
انعکاس ادبیاتی از قبیل ما همیشه برای مردم کار می‌کنیم، دولت وظیفه خود می‌داند که درباره مشکلات و گرفتاری‌های تک‌تک مردم فکر و عمل کند، ساخت راه‌ها و جاده‌های جدید فقط برای امنیت جان شهروندان است و مسوولان اجرایی هیچ وقت از تلاش و کوشش دست نمی‌کشند بخشی از گفته‌ها و حرف‌های مسوولانی است که از خواب و خوراک دست کشیدند تا بلکه آب‌ خوشی از گلوی مردم پایین برود.
در صورتی که دولت و خصوصا مدیران ارشد و میانی آن وظیفه دارند به مردم خدمت کنند، وضعیت پروژه‌های نیمه‌تمام و بهره‌برداری نشده را به سرانجام برسانند، جاده، مدرسه، امنیت بیشتر، رفاه و آبادانی کشور را به واسطه حقوق و مزایایی که می‌گیرند تامین کنند. چنانچه یکی از مدیران اساسا حقوق دریافت نمی‌کرد و در راه خدمت به مردم از تمام حقوق مدیریتی، حق مسکن، حق تفریح و ورزش فرزندان، خودرو خدمت، حق ماموریت و موارد دیگر چشم‌ می‌پوشید آن زمان می‌توانست درباره «خادم مردم» بودن صدها سخن بگوید، ولی مدیری که از نیم‌ساعت حق ماموریت و اضافه‌کاری و سفر به خارج و حتی استفاده از مکان‌های تفریحی رایگان چشم‌پوشی نمی‌کند نمی‌تواند از خدمت، خدمات صادقانه و تلاش برای فراهم کردن آسایش مردم داستان‌های غیر‌قابل باور بگوید، چرا که برای تمام حرف‌ها و حتی کارهای نکرده نیز حقوق، مزایا و پاداش دریافت کرده است.
شاید چنین اموری از چشم مدیران و سایر حقوق‌بگیران دولت و ذی‌نفعان پنهان باقی مانده باشد و آنان هنوز در فکر برندسازی از شخصیت خودشان در رسانه‌ها باشند‌ ولی بی‌توجهی اکثر شهروندان نسبت به انتشار خبرهای مربوط به افتتاح، بهره‌برداری و مراسم‌های روبان‌چینی در هفته دولت حکایت از آن دارد که تکرار چنین رفتارهایی نه تنها زمینه بهتر دیده شدن سیاست‌ها و کارنامه عملی دولت را برای مردم فراهم نمی‌کند‌ بلکه مدیران را به افرادی سطحی‌نگر و پرهیاهو برای هیچ خلاصه خواهد کرد.‌… البته چنین مباد!