به یاد دکتر حسین فاطمی در شصت و سومین سالروز مرگش

ضیاء مصباح- آنچه ملت ایران را طی هزاران سال پابرجا و سربلند و آزاده نگه داشته، شهیدان ملی راه آزادی هستند که برای استقلال سیاسی کشور، آزادی و طرد ستم و فساد مبارزه کردند تا ملت را زنده نگه دارند و ایران‌مان جاویدان بماند‌…. دکترحسین فاطمی ازجمله این دلاور‌مردان تاریخ معاصر وطن‌مان است.
مردی که فقط می‌خواست‌: دولت، برگزیده مردم باشد‌ و آنان بتوانند آزادنه رای بدهند و رأیشان خوانده شودو هیچ‌کس و هیچ گروهی که مردم برنگزیده‌اند بر آنان حکومت نکرده، فراتر از قانون کوچک‌ترین اقدامی صورت نگیرد.
در آخرین لحظات زندگی، هنگام اعدام می‌گوید: «‌مرگ بر دو قسم است.
مرگی در خواب ناز و مرگی در راه شرف و افتخار‌ و من خدای را شکر می‌کنم که در راه مبارزه با فساد شهید می‌شوم…… من از مرگ ابائی ندارم، آن هم چنین مرگ پر‌افتخاری، من می‌میرم که نسل جوان ایران از مرگ من درس عبرتی گرفته و با خون خود از وطنش دفاع کند و نگذارد جاسوسان اجنبی بر این کشور حکومت کنند»
توجه اغلب پژوهشگران و نویسندگان به شخصیت دکتر مصدق آنچنان بر جنبش ملی سایه افکنده که فرصت برای بررسی و پژوهش دقیق و بایسته در مورد مرد بزرگی چون دکتر فاطمی نماند و او را به درجه شناسایی و ستایشی که سزاوارش است، نرسا‌نده است .
پدیده دکتر فاطمی باید مورد دقت بیشتر قرار گیرد، مصدق، مردی به عظمت تاریخ ایران به فاطمی احترام می‌گذاشت، به این مرد وارسته تکیه می‌کرد و به او اعتماد داشت‌. به چه دلایلی در میان این همه افراد تحصیلکرده، خوشنام و باتجربه، مصدق یک جوان ۳۳ ساله را به وزارت خارجه، معاونت پارلمانی، مشاور و سخنگوی دولت خود بر‌گزید؟
فاطمی اندیشمند استثنایی، مبارز‌ی تیزهوش و یک نابغه سیاسی بود و در سردبیری روزنامه باختر امروز شجاعانه می‌نوشت و در تیراژ انبوه منتشر می‌کرد، فاطمی یکی از ۲۰ نفری بود که در تاریخ ۲۲ مهر‌ماه ۱۳۲۸در تحصن اعتراض به نبود آزادی انتخابات شرکت فعال داشت و تشکیل سازمانی به نام جبهه ملی ایران را پیشنهاد کرد.
‌او سخنی گفت که ما امروز هم بر زبان داریم‌: «ما زنده انقلاب دنیا هستیم. ما از میان دریای خون رسته‌ایم، دیگر دنیا به طرف بربریت و به سوی امتیازات قرون وسطایی نمی‌رود.»
مرد آزاده تاریخ معاصر ایران‌مان آگاه‌سازی را رسالت زندگی خود می‌دانست و هیچ‌وقت روزنامه‌نگاری و نردبام مطبوعات را وسیله پیشرفت و استفاده شخصی قرار نداد، هر چند از این وسیله اطلاع‌رسانی در مسیر منافع ملی کشورمان به خوبی و فراتر از امکانات آن روزگار استفاده کرد و جامعه را‌ هادی بود.
او پیوسته بر این باور بود که استقلال میهن و آزادی مردمان زمانی میسر است که زندگی شرافتمندانه بر آمده از تامین امکانات معیشتی در شرایط برابر برای همه فراهم باشد و «تنگناهای معاش‌، تفکر و انسانیت را تحت‌الشعاع قرار ندهد» و جامعه را به روز‌مر‌‌گی، خود‌محوری، فساد و تک‌روی «آنچه امروز به شدت گریبان‌مان را گرفته» نیندازد .
دکتر فاطمی نه تنها هوش فوق‌العاده‌ای داشت و در مسایل سیاسی تیزبین بود، از شهامت، صراحت، پاکدستی و نیت انسانی نیز برخوردار بود.
دکتر حسین فاطمی ۱۹ آبان ۱۳۳۳ از میان ما رفت- روانش شاد و راهش پایدار.