بیم و امید

ستاره
شهریاری

بی‌ثباتی بازار طلا و ارز، کار را به‌جایی رسانده است که حتی سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز نیز حضور در بازار سهام …
که ریسک‌پذیری اولین شرط حضور در آن است را به دلهره‌های افزایش و کاهش التهابی قیمت در این بازارها ترجیح داده‌اند و با ورود به بازار سرمایه رونق روزافزون این بازار را رقم زده‌اند.
دیروز دماسنج بازار سهام رکوردی دیگر را در پرونده خود ثبت کرد؛ عبور شاخص کل بورس از مرز روانی ۳۲ هزار واحد هرچند امری قابل پیش‌بینی بود و از زمان بازگشت بازار به دوران رونق از سوی کارشناسان و فعالان بازار سهام پیش‌بینی می‌شد اما این رکوردشکنی‌ها نکات قابل تاملی به ذهن می‌رساند.
با تداوم روند صعودی بورس امیدواری از رشد بخش واقعی اقتصاد تازه می‌شود اما این امید، نگرانی‌هایی در پی دارد. اولین سوالی که از رکوردشکنی‌های بورس به ذهن می‌رسد اینکه
«در شرایطی که فعالان صنعت و تولید کشور از سیاست‌های غلط دولت متحمل زیان‌های هنگفت شده‌اند در صنایع کشور چه اتفاق مثبتی رخ داده است که بازخورد آن در بورس، شاخص‌ها را بالا می‌برد؟» دوم اینکه «چه اقدامات حمایتی از بازار سرمایه صورت گرفته است که اینچنین بی‌پروا صعود می‌کند؟» سوم: «چند درصد فعالان بازار سهام به دانش مالی و سرمایه‌گذاری در بورس اشراف دارند و آیا با تحلیل وضعیت شرکت‌ها اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کنند یا تنها با جو بازار همراهند و دنباله‌رو صف‌های بازار هستند؟» و آخر اینکه «مسوولان تا چه حد پیگیر رونق بازار و حمایت از آن در این دوران هستند؟ آیا برای رشد عمق بازار و حمایت از سرمایه‌گذاران خرد برنامه‌ای دارند یا اینکه به همین رکوردشکنی‌ها دل بسته‌اند و به آن مفتخرند؟»
فعالان اقتصادی توصیه می‌کنند که مسوولان فرصت ایجاد شده در جذب اعتماد سرمایه‌گذاران به بورس را مغتنم بدانند و با اعمال سیاست‌های حمایتی از تولید و صنعت و نیز بازار سرمایه، به تداوم رشد بخش واقعی اقتصاد کمک کنند تا دوباره شاهد هجوم سرمایه‌ها به بازارهای دلالی ارز و سکه نباشیم. بلکه با بازگشت آرامش به فضای سرمایه‌گذاری، اقتصاد کشور هم سر و سامانی بگیرد.