تازه‌های نشر چشمه

قصه سعید و مریم
رمانی‌ است از آرش سالاری جوان که موقعیت و جبرِ بودن در یک مکان خاص را به عاملی تبدیل می‌کند که طی آن شخصیت‌هایش را به‏هم نزدیک کند‌. رمان روایتی ا‌ست از داستانِ دو جوان‌. سعید پسری است که به قم آمده و در خانه مادربزرگش ساکن شده و مخفیانه در حوزه علمیه درس می‌خواند‌. مادربزرگ مدیر یک مهدکودک است و به خاطر پاره‌ای نگاه‌های سیاسی‌اش، در شغلش با مشکلاتی روبه‏رو شده‌.‌.‌. از سویی دیگر مریم را می‌بینیم‌. دختری که به دلایلی پنهانی تهران، دانشگاه و خانواده‌اش را رها کرده و برای گذراندنِ آخرین سالِ رشته حقوق‌ به قم آمده و برای تثبیتِ روحی‌اش در مهدکودکی به عنوان مربی استخدام شده‌ است‌. او از چیزی می‌گریزد؛ سیاست؟ دانشگاه؟ خانواده؟ این گره‌ها به‏تدریج در رمان گشوده و انگار سرنوشتِ این دو به‏هم پیچیده می‌شود‌.‌.‌. آرش سالاری از فضای شهرِ قم به عنوان یک مکانِ روایی استفاده‌ای بسیار بدیع کرده و خواسته تا در دلِ این شهر قصه‌ای عاشقانه بنویسد و امروزی‌. رمان از فصل‌های کوتاه تشکیل شده است و سیرِ آدم‌ها و ماجراها به اندازه‌ای‏اند که بتوان گفت با رمانی روبه‏روییم که مدام برای مخاطبش ماجرایی تازه در آستین دارد‌. یک عاشقانه سیاسی‌.
بازی‌های مردانه
پدر، پسر و وکیل، مثلثی مردانه را حول جنایتی ناجوانمردانه تشکیل می‌دهند‌. نقشه‌هایی که هر یک در این بین پیاده می‌کنند ترکیبی چندگانه است از مقاصد متفاوت و احساسات متناقضی از عشق و نفرت که به یکدیگر دارند‌. آرمان امیری، چندین سال است که در حوزه‏ سیاسی و اجتماعی روزنامه‌نگاری و وبلاگ‌نویسی می‌کند‌. به همین خاطر، ردپای تاریخ معاصر ایران در رمان او نقش پررنگی دارد‌. راز روابط پیچیده‏ی این بازی‌های مردانه، در سایه‏ سنگین مجادلات نسل‌های پیشین است که از پس تاریخ بر نسل امروز سنگینی می‌کند‌. میراثی تاریخی که هر یک از شخصیت‌های رمان به نوعی با آن درگیر است و به شیوه خود با آن مواجه می‌شود‌. سیمای نقش‌آفرینان این تاریخ پرمجادله تماما مردانه به‏نظر می‌رسد اما اگر جای خالی بین سطرها را با تصویر نیمه‌پنهان زنان پر نکنیم، راز جنایت هیچ‏گاه کشف نخواهد شد‌.