تازه‌های نشر چشمه

پروژه خونین او
گرم مک‌ری برنت، نویسنده اسکاتلندی، اولین کتابش ناپدید شدن آدل بودو را در سال ۲۰۱۳ منتشر کرد و جایزه نویسنده تازه‏وارد بنیاد کتاب اسکاتلند را دریافت کرد. دومین کتابش، پروژه خونین او، در سال ۲۰۱۶ نامزد نهایی جایزه بوکر شد و بین پنج نامزد نهایی پرفروش‌ترین کتاب بود. و بالاخره آخرین رمانش، تصادف در جاده آ۳۵‌ در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. برنت در نویسندگی شیوه‌ای خاص خود دارد. در رمان اول و سومش خود را مترجم رمانی فرانسوی معرفی کرده و در رمانی که در دست دارید، گردآورنده یکسری مدرک ازپیش‏موجود. در هیچ‌کدام از آثارش خود را مولف نخوانده.
عشق‌های زودگذر ماندگار
آندری مکین (۱۹۵۷) نویسنده‌ای‌ است با تجربه‌های زیستی بسیار عجیب و تلخ. او که در سیبری به دنیا آمده و در اتحاد جماهیر شوروی رشد کرده بود، شیفته ادبیات و زبان فرانسه بود. مکین در هجرتی عجیب از پشت مرزهای شوروی خود را به فرانسه رساند و بعد از سال‌ها توانست خود را به عنوان نویسنده تثبیت کند و برای رمان وصیتنامه فرانسوی جایزه گنکور را نیز به دست آورد. او در داستان‌های کتاب عشق‌های زودگذر ماندگار روایت‌هایی نوشته از مهم‌ترین عنصرِ تشکیل‌دهنده زندگی‌اش یعنی تناقضِ زیستن در دوران شوروی. داستان‌ها که به‏نوعی تکمیل‌کننده همدیگر هستند شخصیت‌هایی را روایت می‌کنند که در زندگی خود با اندوه‌ها، ماجراها و عشق‌های خاصی روبه‏رو شده‌اند، زمان بر آنها گذشته و حالا روایتی از ایشان باقی مانده که مملو از تناقض‌ها و دوگانگی‌هاست، امری که خود مکین نیز به آن گرفتار بوده به خاطر نوع زندگی خاصش؛ از طرفی روسی و از سویی فرانسوی‌شده. به همین خاطر این داستان‌نویس درخشان مخاطب خود را با روایت‌هایی روبه‏رو می‌کند که در آنها احساس تلف‌ شدن هویت و زندگی به چشم می‌آیند؛ داستان‌هایی جذاب و بدیع که نمایانگر قدرت اوست در ساختن جزییات شخصیت‌. مکین در فرانسه زندگی می‌کند و دو سال پیش نیز به عضویت آکادمی فرانسه درآمد.
زیر خال سیاه
دومین کتاب بابک بیات اولین رمان اوست. اولین کتاب او یعنی مجموعه‌داستانِ نبودن در نشرچشمه منتشر شد و بازتاب‌های گوناگون داشت. رمانِ زیر خال سیاه حاصل چند سال کار اوست که در آن یک روایت جاده‌ای گره می‌خورد با تکه‌هایی از شهر. قصه مردی‌ است که در جست‌و‌جو است، جست‌و‌جوی کسی که نشانه‌های خانوادگی‌اش را برای او به جا گذاشته و حالا او می‌خواهد این آدم را بیابد. از منظری این رمان قصه‏‌ عاشقانه است‌ مملو از رفت‏وبرگشت‌های زمانی. رمان بابک بیات چندان خلاصه‌پذیر نیست؛ تصویری ‌است و پرقصه و ماجرا و در نهایت مخاطب می‌تواند خود را حین خواندنش در فضایی ببیند در عین حرکت مملو از نقطه‌های ساکن. بیات قهرمان خود را به گشتن وامی‌دارد و عبور، به درک نشانه‌های هر چند کم‌اهمیت از گذشته که می‌توانند راه‌بلد او شوند. نثری پرکلمه و موجز بدنه رمان را ساخته است. نویسنده تلاش کرده حفره‌هایی ایجاد کند که به‏ناگاه خود را نشان می‌دهند، حفره‌های روحِ آدمی که سعی می‌کند خونسرد باشد ولی جهان مقابلش ایستاده است.